داشرا مانجی یک روستایی مقیم در روستای بسیار کوچک و فقیرنشین گهلور در نزدیکی گایا در استان بیهار هند بود. مثل میلیون‌ها آدم معمولی و فقیر هند، اصلا گمان نمی‌رفت که او به یک آدم مشهور تبدیل شود.

اما در سال ۱۹۵۹، زمانی که ۲۵ ساله بود، حادثه‌ای ناگوار برایش رخ داد. همسرش به سختی مجروح شد و نیاز به کمک اورژانس پزشکی پیدا کرد. اما فاصله روستای آنها با نزدیک‌ترین شهری که پزشک داشت، ۷۰ کیلومتر بود. برای رسیدن به شهر، آنها باید از یک مسیر کوهستانی دشوار عبور می‌کردند. به همین خاطر متأسفانه همسر آقای داشرا، فوت کرد.


فوت همسر، تأثیر عمیقی روی او گذاشت. او مدام با خودش فکر می‌کرد، چرا به خاطر فقر، نبود امکانات و راه مناسب، باید انسان‌ها تلف شوند، یا بسیاری از کودکان و نوجوانان، نتوانند به مدرسه بروند.

داشرا، آه نداشت که با ناله سودا کند و امیدی هم به کمک سیاستمداران نبود. پس  تصمیم عجیبی گرفت، او تصمیم گرفت که بدون استفاده از ماشین حفاری و دست خالی و چکش و اسکنه، در دل سخت صخره‌ها، معبری حفر کند. معبری که فاصله روستایشان را از شهر مجاور از ۸۰ کیلومتر به ۱۳ کیلومتر کاهش می‌داد.

این مسیر ۱۱۰ متر طول، ۷٫۶ متر ارتفاع و ۹٫۱ متر عرض داشت.


اهالی روستا در ابتدای امر، او را مسخره می‌کردند و دیوانه می‌پنداشتند، اما او روز و شب، بی‌وقفه به کار ادامه می‌داد. او در کمال شگفتی ۲۲ سال تمام به کار خود ادامه داد و ذره ذره، صخره‌ها و سنگ‌ها را شکافت و جابجا کرد تا جایی که سرانجام مردن هم به کمک او آمدند.



به خاطر تلاش‌هایش به او لقب، مرد کوهستان داده شد.

در ۷۳ سالگی داشرا مانجی، به خاطر ابتلا به سرطان مثانه درگدذشت. دولت ایالت بیهار، برای او یک مراسم تدفین رسمی ترتیب داد. بعد از فوت او تصمیم گرفته شد که راهی ۳ کیلومتری، از روستای او به شهر مجاور احداث شود و نام او بر این راه نهاده شود.

در سال ۲۰۱۲ یک کارگردان هندی اعلام کرد که قصد دارد بر اساس داستان زندگی او، فیلمی بسازد./ب

منبع: یک پزشک