مهدي مال‌ مير در سرمقاله مردم سالاری نوشت:

رسم وقرارِنانوشته‌ايست که در روزهاي پاياني سال شمسي ودر آستانه تعطيلات بلند نوروزي، رسانه‌ها و به ويژه روزنامه‌ها به مرور کارنامه‌کاري دولت در يک سال رفته مي‌پردازند و بيلاني از دستاوردها و کم کاري‌هاي دولتيان به مخاطبين‌شان ارائه مي‌دهند.

بر اين قرار، در يک سالي که از عمر دولت تدبير واميد گذشت، انصاف بايد داد که در يکي دو عرصه، دگرگوني محسوس بود. تلاش دولت براي مهار ضرباهنگ رشد تورم از جمله ستودني‌ترين کارهاي دولت ظرف يک سال گذشته بود. تنها کافي است شرايط اسفناک وآهنگ بالاگيرنده رشد تورم را در دولت پيشين به ياد بياوريم تا به کار بزرگ دولت در زمينه مهار رشد تورم پي ببريم. اگرچه اين نيز پنهان ناشدني است که در حوزه اقتصاد کارهاي ناکرده ومشکلات ديرپايي همچون: ناروشني وضعيت صادرات و واردات کالا، جولان رانت‌خواران، بي‌توجهي به بخش خصوصي و فربه بودن دولت در ميدان اقتصاد و... هنوز به قوت خود باقي‌اند و از دولت در سالي که سپري شد به دليل حجم کارهاي باقيمانده از دولت قبل، براي ازسر راه برداشتنِ اين مشکلات کار نماياني سر نزد!

در عرصه سياست داخلي اما با بيشترين کم‌کاري‌ها و دودلي‌ها از سوي دولت در يک سال گذشته روبرو بوده‌ايم و هيچ مبالغه نخواهد بود اگر بگوييم دولت تدبير، ضعيف‌ترين نمايش‌اش را در اين حوزه به روي صحنه سياست آورده است! توضيح آنکه در يک سال گذشته به رغم وعده‌هاي رئيس‌جمهور مبني بر روشن کردن موتور احزاب و رونق‌افزايي به مطبوعات و نهادهاي مدني نه تنها تغيير دندان‌گير و قابل عرضي در اين زمينه به چشم نمي‌آيد؛ بلکه در حوزه مطبوعات و رسانه، دايره سخت‌گيري‌ها و بگير و ببند‌ها تنگ‌تر شد! و رسانه‌هايي که پشتگرم و اميدوار به حقوقداني رييس دولت‌ کارشان را آغاز کرده بودند، با سکوت دل آزاري رو به رو بودند. سياست سفرهاي استاني که جزو ابتکارات دولت مهرورز بود و تحليلگران نسبت به ميزان سودمندي اين سفرها شک وشبهه زيادي داشتند ودر همان دولت مهرورز نيز با انتقادات فراواني روبرو بود، در دولت تدبير نيز پيگيرانه و تقريبا با همان سبک وسياق مستدام بود و هنوز چرايي اصرار غريب دولت کنوني به ادامه سياست سفرهاي استاني با تمام اشکالاتي که بر آن وارد است روشن نيست! هم از اين رو، سوگمندانه بايد اعتراف کرد که در پهنه سياست داخلي همچنان «حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود»!

از اين‌ها گذشته، تدوين حقوق شهروندي و اجراي آن که از قول‌هاي اصلي رييس دولت تدبير بود و در هنگامه رقابت‌هاي انتخاباتي سر وصداي زيادي برپا کرد گويا همگي به تعبير فرنگي‌ها «طوفان در فنجان چاي» بود و در يکسال گذشته رفته رفته به دست بي‌دريغ فراموشي سپرده شد و امروز حتي در دورترين افق‌ها نيز ديده نمي‌شود. در عرصه سياست خارجي، دوري گزيدن دولت تدبير واميد از ادبيات کم‌مايه و ماجراجويانه دولت پيشين در عرصه بين‌الملل، گشودن باب گفت‌وشنود جدي با گروه 1+5 و بهره‌بردن از متخصصين روابط بين‌المللي وفن ديپلماسي، از جمله نقاط قوت (به تعبير برخي بزرگ‌ترين نقطه قوت) دولت تدبير بود که ثمره آن شنيدن خبرهاي خوب از مذاکرات ديپلمات‌هاي ايراني و اميدواري به دست يافتن به توافقي سودمند است که احتمالا در راه خواهد بود و مي‌تواند نفس تازه‌اي به کالبد کم‌جانِ کار وکسب و صنعت بدمد.

در عرصه فرهنگ اما با وضعيتي گرگ وميش روبرو بوده‌ايم. مجوز گرفتن وانتشار کتاب‌هايي که سال‌ها در کنج انبارهاي وزارت ارشاد خاک مي‌خوردند و بردن نام نويسنده‌هاي‌شان در يک برنامه زنده تلويزيوني، سبب غيب شدن برنامه از روي آنتن و سانسور بي‌درنگ برنامه مي‌شد، اميدهاي بسياري را در دل اهل فرهنگ و به ويژه کتابخوانان بيدار کرد. مثلا بازنشر کتاب‌هاي غلامحسين ساعدي و يکي دو کتاب از رضا براهني نويسنده ومنتقد ادبي سرشناس، در اين زمينه قابل ذکر است؛ اما همچنان هستند کتاب‌ها ونويسنده‌هايي که در بند مميزي وخرده‌گيري‌ها گرفتارند ودر برزخ بلاتکليفي به سر مي‌برند. رمان «کلنل» محمد دولت‌آبادي تنها نمونه‌اي از اين دست کتاب‌هاست. در عرصه موسيقي اما شرايط يک سال گذشته بي‌اغراق نااميدي‌آور بود. توضيح آنکه در اين سال سالن کنسرت‌ها در چند شهر با هجوم دَمادَم گروه‌هاي موسوم به «فشار» وبرهم ريخته شدن بساط گروه‌هاي موسيقي روبرو بودند.( به يک روايت بيست کنسرت موسيقي در سال 93 با يورش گروه‌هاي خودسر رو در رو شدند). زيان‌هايي که از اين رو به سرمايه‌گذاران اين عرصه وارد آمد به راستي چشمگير بود. بماند ضربه سنگيني که بر روح و روان علاقه‌مندان به شنيدن موزيک زنده فرود آمد که هرگز از ذهن نکته‌گيران و اهالي موسيقي و فرهنگ پاک شدني نيست! در اين ميان، اگرچه گلايه‌گذاري وزير فرهنگ را گهگاهي در اينجا و آنجا شاهد بوديم اما در تحليل نهايي مي‌توان بر اين نکته پاي فشرد که دولت تدبير واميد دستي به حمايت از اهالي موسيقي نشان نداد و به نظر نمي‌آيد با سر آمدن سال 93 روند هجوم به سالن‌هاي اجراي موسيقي زنده پايان پذيرد.

در عرصه فعاليت‌هاي اجتماعي، پيگيري جدي دولت در زمينه بيمه همگاني از جمله سياست‌هاي تحسين برانگيز دولت تدبير واميد بود. اما در حوزه محيط زيست، آلودگي هواي شهرهاي بزرگ به ويژه پايتخت و روند شتابنده استهلاک منابع طبيعي در سالي که گذشت همچنان برقرار بود. بر اين همه، غبارآگين شدن شهرهاي جنوبي وغربي کشور را نيز مي‌بايد افزود که هنوز واکنش درخوري از سوي دولت نسبت به پديده گرد وغبار و ريزگرد‌هايي که هر از چند گاهي استان‌هاي جنوبي وغربي را محاصره مي‌کنند به چشم نمي‌آيد وهمچنان ديدن گنبدِ نيلي آسمان براي ساکنان تهران و برخي شهرهاي بزرگ در بيشتر روزهاي سال جزو آرزوهاي بزرگ است!

کوتاه سخن اينکه اگر ملاک ميزان موفقيت دولت تدبيرواميد را شعارها ونويد‌هاي انتخاباتيِ شيخ ديپلمات قرار دهيم به نظر نمي‌آيد در مجموع نمره دولت تدبير در سال 1393چندان ممتاز باشد اما اگر مبنا را هشت ساله دولت مهرورز بگيريم وحجم بالاي خرابي‌هاي آن هشت سال کذا را به ياد بياوريم شايد مهمترين ويژگي دولت در سال گذشته اين باشد که اگرچه در برخي زمينه‌ها توفيق چنداني رفيق راهش نبود اما تا آنجا که ممکن بود هدف دولت بر اين مدار قرارگرفت که با دوري جُستن از ولنگاري‌هاي دولت قبل، به حجم خرابي‌هاي دولت احمدي‌نژاد نيفزايد وتا آنجا که امکان‌پذير است از «کاراکتر» دولت پيش از خود فاصله بگيرد. هم از اين رو، شايد بتوان بزرگ‌ترين امتياز دولت «تدبير واميد» را در سال گذشته اين دانست که در تمامي عرصه‌ها دست کم سعي وافري داشت که دولت «مهرورز» نباشد!/ب1

تابناک