معمولا با تغییر دولت ها حالا به هر شکل که اتفاق افتاده باشد، باید منتظر تغییر سیاست ها بر اساس نوع نگرش و نگاه دولت حاکم در همه ابعاد فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کار دولت بود. و لزوما بررسی عملکرد مدیریت شفیعی نیز نمی تواند خارج از چارچوب سیاست های فرهنگی دولت از بدو بر سر کار آمدن در این چند سال بوده باشد، حالا با شدت و ضعف هایی مدیران ارشادی استان ها همان را کرده اند که از آن ها خواسته اند، ولی ممکن است شفیعی با سرعت بیشتری به اجرای سیاست های فرهنگی دیکته شده همت گماشته باشد. تقریبا چیزی شبیه همت بیشتر محمد علی رامین، معاونت مطبوعاتی سابق در برخورد و تذکر به مطبوعات که صدای موزع و تایپیست و خبر نگار و گزارشگر و عکاس و سردبیر و مدیر مسئول و همه و همه و همه را در آورد.
باید اعتراف کرد که هم رامین در مقام معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد و هم شفیعی در مقام مدیرکل استان در رفتار و اعمال خود درجه بالایی را از صداقت نسبت به سیاست های فرهنگی دولت نشان دادند، حالا به هر انگیزه ای خود دانند و خدای شان، برخی ممکن است بپندارند از کوزه همان برون تراود که در اوست، ا... و اعلم!
دولت نهم آمده بود که به گمان خود بساط بی بند و باری فرهنگی موجود را جمع کند، که کرد و به دو ابزار مسلح شد که یکی تفسیر خود داده و خود خوانده از ارزش ها و دین بود و دیگری مردانی سردار که هر دو هم مهیا گشت و چنین بود که شفیعی سردار فرهنگی دولت شد و بیش از پنج سال مدیریت کرد و به قول خود در این پست اشباع گشت و رفت تا در جبهه ای دیگر در مقام و پست و میز دیگر به اشباع برسد. وای بر........
برخی می پندارند و صراحت دارند که فاش بگویند که شفیعی مدیر فرهنگ و ارشاد نه این بود که قبل از آن بوده است و دلیل می آورند و به تأویل قدرت و سحر و جادوی میز
می پردازند که چه ها می کند؛ ولی باید به اعتراض به این دوستان یادآوری کنم که شفیعی اتفاقا نمونه مصداقی وکامل یک مدیر ارشادی و فرهنگی در اجرای سیاست های دولت در این چند ساله بوده است،
او به صراحت و شدت تمام به نشریات که به گمان خود راه دیگر جزء راه دولت
می رفتند تذکر می داد و شکایت می برد و پای یکی از تأثیر گذارترین نشریات
استان متعلق به یکی از جانبازان جنگ تحمیلی را با شکایت خود به هیات عالی نظارت
بر مطبوعات کشاند و به توقیفش افتخار نمود.
او خانه مطبوعات محلی استان را که محل تجمع و تشکل جمع وسیعی از نویسندگان، خبرنگاران و عوامل مطبوعاتی استان بود را با آن همه تلاش برای آموزش و توسعه روزنامه نگاری به دادگاه کشاند و چه زحمت ها که نکشید تا با تحریم و محدودیت شاهد قتل و تعطیلی اش شود تا جسدش را به بلندی بگیرد و به افتخارات خود در جبهه فرهنگی بیافزاید.
او تمام انجمن های صنفی هنری را به تعطیلی کشاند و اگر ممکن شد در باز تولید آن ها با روشی رانتی و انتصابی عمل نمود و در این راه از انواع رانت های مالی و تفریحی و سفر برای تحت اختیار و انقیاد درآوردن اصحاب فرهنگی استفاده نمود.
بن کتاب، شرکت در جشنواره های استانی، منطقه ای و کشوری و سرانجام شرکت در جشنواره های بین المللی در زمان وی سلاحی بود برای اجبار و یا تحت اختیار درآوردن گروه های هنری.
و سرانجام این که وضعیت اکنون فرهنگ و هنر استان در همه مقوله هایش نتیجه کار مدیری است که می خواست در جبهه فرهنگی دولت اشباع شود که شد.