حسین دبیرفلک:
خداوند زیباست و زیبائیها را دوست دارد،  جمله ای ست که بارها گوشمان را نوازش داده است به ما مسلمانان تاکید می شود فعالیتهای روزمره خود را با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز کنیم، ریتم دلنشینی که آغاز معنوی ومادی را نویدمی دهد همان سرآغاز کتاب آسمانی است که لرزه بر گوش و اندام کفار جاهلیت می انداخت. آری قرآن مبین دارای وزن است و ما در اصطلاح ادیبانه هرچیزی که موزون باشد شعر می گوئیم و شعر زاییده ریتمی است منظم و زیبا، کلمات و واژه ها خودبه خود معمولی هستند اما اگر ما به آنها وزن دهیم و منظم کنیم شعرخلق می شود و شعر موسیقی می آفریند، زیبا و تاثیرگذار. و این از خاصیتهای قرآن بود، صدا و حنجره زیبای پیامبر مهر و رحمت این زیبائی را دوچندان می کرد تاجائی که دشمنان اسلام پنبه درگوش خود می کردند مبادا جذب صدای دلنشین خواننده قرآن شوند.

اولین چیزی که خداونداز پیامبر خواست فرمود: اقرا، یعنی بخوان، پس پیامبر خواندن آغاز کرد. درعالم خلقت نداها و صداهائی وجود داردکه اگر وزن به خودش بگیرد به ریتم تبدیل می شود و یک موسیقی زیبا را می آفریند، آلات موسیقی برگرفته از همان صداهای طبیعت است چگونه هست که انسانهای اولیه با هو و دهل و ادای آواهای منظم منظور خود را می رساندند بدون هیچ زبانی وخطی، حتی خطها خود زاییده عالم موسیقیائی واژه ها بودند، کلمات را منظم کردند، خط بوجود آمد. اگرعمیقا به پیرامون خلقت هستی بنگریم خواهیم دید در تمامی مخلوقات خداوند ریتم منظم وجود دارد، مثلا متضادهای که یک نوع بالانسی ست خداوند بوجود آورده تا زیبائیها بهتر نمایان شود، با شب روز را ، با زشتی زیبائی را و با تلخی شیرینی را، تارو پود جسم انسانها منظم است و انسان آموخت که لباس بیرونی هم با تارو پود زیباتر و استوارتراست ما که منکر این همه نظم و ریتم که نیستیم. اندکی اگر در راه رفتن انسانها دقت کنیم حرکت پاهای انسانها در هنگام حرکت از یک ریتم خاصی پیروی می کند. صدای موسیقی باران، در تمام اینها موسیقی ست چگونه هست که ما در کنار ساحل دریا احساس آرامش می کنیم، همان صدای امواج دریاست که با یک ریتم زیبای موسیقی سلولهای بدن را آرامش می بخشد، و این قدرت موسیقی ست.

انسانها از دیر باز تاکنون بوسیله موسیقی این موهبت الهی، درمان می کردند، شادی می آفریدند، کار می کردند. اگر توجه کنیم زندگی انسانها در بطن وزن و ریتم موسیقی نهفته است و این از انسان جدائی ناپذیر است، کسانی که مخالف موسیقی هستند باید توجه به حرکت و ریتم قلب خود کنند که در شکم مادر با موسیقی و ریتم منظم آغاز وجود کرده و تا لحظه مرگ این موسیقی در دل آنها نواخته می شود، حنجره اش خودش یک نوع ساز هست منتها کسانی هستند حنجره شان ساز عالی می نوازد و می شوند یک خواننده، و کسانی سازشان کوک نیست فقط به ادای کلمات و سخنوری می پردازند، متاسفانه در جامعه ما هنوز تکلیف موسیقی معلوم نیست چون آنرا بدرستی نشناخته ایم و با کسانی که شناخته اند نیز ضدیت می کنیم و حتی آنرا به موسیقی غربی یا غیره نسبت می دهیم و این فرای از این مقولات است موسیقی نیاز انسان است درست مثل غذا برای جسم، موسیقی هم روح را تغذیه می کند و هم جسم را، تاثیر موسیقی در دفاع مقدس و دربین فدائیان وطن بر کسی پوشیده نیست، تاثیر موسیقی و سرود در اول انقلاب و حتی سرود ملی کنونی و سرود <<ای ایران>> که عرق ملی را به کنش وا می دارد نمی توان کتمان کرد و هم فیلم و تئاتر که با موسیقی جان مایه می گیرد.

اندک افرادی در جامعه هستند که موسیقی را تعبیر به لهو و لعب می کنند، این طرز تفکر به صلاح روح جامعه نیست آنهم جامعه ای با نشاط و پویا، ما باید موسیقی را خیلی فراتر از اینها ببینیم باید این دوستان عنایت کنند که در مبحث موسیقی بین مراجع عظام نیز اختلاف نظر وجود دارد پس ما نباید سلیقه ای عمل کنیم، از موسیقی زیبائی آنرا که نعمت خداوندی ست در نظر بگیریم اگر قابل استفاده برای انسانها نبود خداوند آنرا در هستی قرار نمی داد و باید عرض کنم که موسیقی مختص دین (اسلام،مسیحیت، یهودیت) یا آیین خاصی نیز نمی باشد و صرفا مختص قاره یا کشورخاصی هم نیست، این یک مقوله جهانشمول است از آغاز هستی تاکنون.

امید که در پیدا کردن زیبائیهای ذات لایزال احدیت، به اشتباه نیفتیم، دیشب نیم ساعت کنارباران بودم و این مقاله را با موسیقی باران نوشتم چقدر زیبا و دلنشین بود با طنین زیبایش و موسیقی ریتمیکش ، آرامش، شور و امید در من ایجاد شد. شما چطور دوست من؟!!

یکم اسفند1393