پس از گفت و گوهای بس بی حساب
میان تقی خان و دکتر بر آب،
قرار این چنین شد که مردان دزد،
به نسبت بگیرند از سهم و مزد
سپس هر سه تایی به هم داده دست،
بت اختلافات آن ها شکست
فتادند هر سه در آغوش هم
و پچ پچ نمودند در گوش هم
پس آ ن گه سه دزد وفادار هم
چو گشتند با همدگر هم قسم،
براندند قایق به سوی "زلا"
سوی گوسفندان پشکل طلا
شبی تیره و روشن از نور ماه،
چنین گفت دکتر، میان های راه:
شنیدم جناب ظریف این سری،
شده هم قدم با جناب کری
دل خانه ی ملت آزرده است
ز ایرانیان آبرو برده است
ظریفِ خطاکار اهل قدم،
زده حال اعضای مجلس به هم
چرا این چنین می کند این ظریف؟
قدم می زند دایما با حریف؟
به دکتر چنین داد پاسخ تقی،
که ای دکتر دزد ای متقی
تو دانی چرا مجلس این کار کرد ؟
و او را سوی مجلس احضار کرد؟
من اینک بگویم دلیلش تو را
تو بر مجلس ما مزن افترا
تو که می کنی سفره ی طعنه باز،
ندانی که خوش نیت اند اهل راز
بدو گفت دکتر که: باشد بگو
بگو علتش را به من مو به مو
: جناب ظریف عزیز نجیب،
کمردرد دارد به طرزی عجیب
اگر او شود با کری هم قدم،
قدم باشد از بهر او مثل سم
و هر بار ، ره می رود بیشتر،
کمردرد او می شود بیشتر
و مجلس چو خواهد که او تندرست
بماند در این دولت و کار و پست،
فراخوانده اش تا بگوید دگر
نشسته بکن گفتمان ای پدر
خدایا به تو می برم من پناه
ز دست چنین مجلسی خیرخواه...

ادامه دارد...