اتحادجنوب: درخت کریسمس یکی از تزیینات ثابت دکوراسیون کریسمس است که تقریبا در خانه تمام مسیحی ها دیده می شود. اما تاریخچه آن به کجا باز می گردد؟

سال ها پیش از ظهور مسیحیت، گیاهان و درختانی که در تمام طول سال به رنگ سبز باقی می ماندند، در فصل زمستان برای مردم معنای ویزه ای داشتند. درست مانند مردم بسیاری از کشورهای دنیا که در این عید مذهبی خانه شان را با درختان صنوبر و کاج زینت می دهند، مردم باستان نیز شاخه های همیشه سبز درختان را بر در و پنجره خانه هایشان می آویختند. در بسیاری از کشورها معتقد بودند که گیاهان همیشه سبز روح شرارت، بدی و بیماری را از زندگی شان دور خواهد کرد.

در نیمکره شمالی کوتاهترین روز، و بلندترین شب سال در 21یا 22 دسامبر است که به آن «انقلاب زمستانی» می گویند. بسیاری افراد باستان خورشید را خدایی می دانستند که در زمستان های هر سال بیمار و ضعیف می شود. آن ها هر سال زمستان به امید خوب شدن خدای خورشید، انقلاب زمستانی را جشن می گرفتند. شاخه های همیشه سبز به آن ها یادآوری می کرد که آن هنگام که تابستان بازگردد و خورشید دوباره قوی شود، تمامی گیاهان دوباره سبز خواهند شد.

مصریان در جشن انقلاب زمستانی (کوتاهترین روز و بلندترین شب هر سال) شاخه های سبز رنگ نخل را به نشانه «پیروزی زندگی به مرگ» به خانه های شان می بردند.

مردم روم از درختان صنوبر برای تزیین نیایش‌گاه‌های خود استفاده می‌کردند

درخت کریسمس سمبولی از روح زنده حضرت مسیح است. مسیحیان این درختان را نماد زندگی همیشگی با خدا می‌دانستند.

سنت درخت کريسمس به شکل امروزی در آلمان قرن شانزدهم ميلادی (و زمانی که مسيحيان، درختان تزيين شده را به خانه‌های خود آوردند)، برمی‌گردد. همچنين در آن زمان هرم‌هايی از چوب می‌ساختند و آنرا با شاخه‌های درختان هميشه سبز و شمع تزيين می‌کردند. به تدريج رسم استفاده از درخت کريسمس در بخشهای ديگر اروپا نيز رواج یافت.

از دوران ملکه ویکتوریا، مردم برای زیباتر کردن این درخت، جواهرات و تزییناتی را از آن می آویختند. /ب