اندکی تامل در واژه «تامین اجتماعی» عدم تناسب بین نام و اجرا به علت گستردگی حوزه عملی وزارت تعاون کاملن هویداست. وقتی گفته می شود: تامین اجتماعی، باید روشن باشد در تامین چه نیازی از ملت موظف و کلمه «اجتماعی» که مفهوم کلی آن واژه، ملت را در خود دارد چگونه و در چه مواردی هموطنان را تحت پوشش قرار داده است. فرهنگ عمید تامین را چنین معنا نموده (امین کردن، امین دانستن کسی را، امن کردن، امنیت دادن، اطمینان دادن) در این جا امین دانستن سازمان و اطمینان بدان مُراد است و اجتماع یعنی: جمع شدن، دور هم گرد آمدن، فراهم آمدن و ...) ص 118. معنای فراهم آمدن به مقصودِ موضوع نزدیک تر است. هر اجتماعی به لحاظ فرهنگ، بهداشت، اقتصاد و ... باید بنا به قدرت تولید و گردش منظم چرخه کار تعریف شود، لذا ایمنی جامعه در برابر فقر، بیکاری، بیماری و بهداشت عمومی به شدت تحت تاثیر شرایط اقتصادی است.
کشورهای فقیر یا عقب افتاده به خاطر نداری و اوضاع بدِ مالی و تجارت و یا نداشتن منابع و معادن ثروت زا کمتر قادر به زیر ساخت های مطمئنی برای سامان دهی جامعه در جهت سلامتی و نشاط و نرخ پایین بیکاری و زدودن فقر هستند و اغلب در معرض انواع معضلات و نارسایی های اجتماعی قرار دارند. بزه کاری، فحشاء، دزدی و شکستن حریم اخلاق اجتماعی از نوع همان مشکلاتی است که بدان اشاره شد و هر قوم و ملتی با هر دین و فرهنگی به آن مبتلاست ولی ممکن است از نوع بُروز آن متفاوت باشد (از تامین و رفاه هر دو یک معنا افاده می شود چونان که رفاه را به آسان شدن زندگی معنی کرده اند).
در هر کشوری اگر ثروت «ملی» عادلانه توزیع گردد و رفاه اجتماعی برابر نیازهای عمومی جامعه و تعریفی که باعث پیدایش آن گردیده و معنای قرین هر دو کلمه که پیشتر بدان پرداخته شد بجا و درست صرف شود بی گمان ندارها تا حد زیادی از مکانیزم اجرایی آن بهره مند خواهند گردید. کمین مشکلاتی همچون: گرانی، بیکاری، نداری تثبیت شده، بیماری سخت علاج، حوادث و اتفاقات بدو ... و ... هنگامی بر انسان های محتاج و بی بضاعت فشار وارد می کند که چنان نهادی نتواند رفاه عمومی را تعمیم بخشیده و گشایشی در مصایب ضعفاء به وجود آورد تا (هر چه سنگه، برای پای لنگه) مصداق یابد. امروز بر اساس آمار مراکز سنجش و مشخص شدن وضعیت لایه های اجتماعی، نقایص کار بیشتر آشکار شده است. ساکنان خط فقر هم از دو گروه تشکیل شده/ روی خط و زیر خط فقر، حال آنکه در هر دو گروه می توان افراد را به لحاظ تمکُن و داشته ها از همدیگر متمایز نمود. شرایط روزمره مردم زیر خط فقر یکسان نیست زیرا در میان آن ها هستند خانواده هایی که به حقیقت در شبانه روز 3 وعده غذا می خورند که ممکن است مغذی و تامین کننده بخشی از نیازهای سوخت بدن هم نباشد «در حد بخور و نمیر» در همین گروه زیر خط فقر مردمی وجود دارند که سلامت جسم آن ها در معرض حتمی انواع بیماری ها قرار دارد، اما گروهی که روی خط فقر هستند هزینه خوراک، پوشاک و سایر مایحتاج خود را به نحوی تقسیم کرده اند تا بتوانند وضعیت موجود را حفظ نمایند، این گروه دسترسی به بهداشت را نداشته و لباس نو را کمتر می شناسند، یعنی اگر امکان خرید یک جفت کفش نو داشته باشند، پای افزار فقیرانه و کهنه را بر نو ترجیح می دهند تا تعادل درآمد و هزینه برقرار باشد، با این همه در این گروه هم می توان فاصله ها را دید. بنابراین، شناسایی کامل گروه های مختلف جامعه امری الزامی است تا بر اساس آن متخصصان و کارشناسان خبره بتوانند با آنالیز اوضاع اقتصادی و شرایط حاکم بر جامعه جدول نیازهای طبقات را به طور موثر تدوین نمایند. جمعیت جهان در حال فزونی است گرچه کشورهایی همچون سوئد نرخ منفی رشد جمعیت را به نام خود ثبت کرده اما سازمان تامین اجتماعی یا همان وزارت تعاون مجبور است به لحاظ برنامه ای، چند سال جلوتر باشد و طرح ها و برنامه هایش را بر پایه بازار کار، رشد تولید، افزایش جمعیت و اقتصاد پر رونق و پایدار پیش ببرد، لذا این که فرصت ها بسوزد و یا منابع تولید ثروت با رکود و یا کسادی و تعطیلی مواجه گردد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کشور باید برای حال و آینده به صورت ریشه ای و محکم قوانین لازم را تنظیم نمایند. آنچه در موفقیت سازمان (وزارتخانه) قابل اعتناست تجارب کشورهای موفق و نوظهری چون: هند، مالزی، کره جنوبی و ... است، داشته های مالی که در پی تجربه نقشی تمام کننده دارد البته مکمل برنامه ها خواهد بود.
گرسنگی، بیکاری، نداری، نداشتن شغل، عدم امکان تهیه مسکن، غذا، بهداشت، تحصیل و مهم تر از همه امنیت در همه ی عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... می تواند اثرات منفی داشته باشد که در صورت ادامه و فرو ریختن سیستم اقتصادی تبعات شدیدی بین طبقات جامعه از یکسو و ملت و دولت از سوی دیگر را در پی خواهد داشت، در چنان حالتی خشونت افزایش یافته نظم عمومی بهم می ریزد و مردم به ناچار دگرگونی را دنبال خواهند نمود آن چنان که بیشتر انقلاب ها، شورش ها و قیام ها از میان ملل فقیر شعله ور شده است، زیرا محال است ملت هایی که اکثریت آن ها در رفاه و آسایش هستند طغیان نمایند، شورش و خشونت محصول فاصله بین توانایی و ناتوانی و نداری و دارایی است و در پی آن قتل، ناامنی، تعرض به حریم دیگران، دزدی و ... افزایش می یابد موضوعی که مورد عنایت هیچ دسته و گروهی نیست، در ملل مرفه اگر قرار باشد تغییر سیاسی روی دهد به شیوه ی دمکراتیک و به دور از هر نوع خشونتی انجام می گیرد. بهر روی تشکیلاتی که مسئولیت تعاون، رفاه و کار ملتی را بر عهده دارد و در اجراء بسیار گسترده است، خواه وزارتخانه باشد یا زیر مجموعه وزارتخانه آیا نباید شریک دردمندان، فقرا و نیازمندان باشد؟ خانواده هایی که از فرط استیصال کمر خم کرده اند تا فرزندان راه یافته خود به موسسات عالی آموزشی را ساپورت کنند چه وقت مورد حمایت وزارت قرار گرفته اند یا کدام قسمت وزارت تعاون زندگی و گردش مالی خانواری ندارد و محتاج را تحت پوشش و پشتیبانی قرار داده است؟ کشاورز، کارگر و افراد غیر ماهر دیگری که در مشاغل آزادِ بدون شناسنامه صنعتی، ولی سخت و کم درآمد به کار مشغولند در کدام بخش از برنامه ی وزارتخانه قرار گرفته اند تا به لحاظ مالی یار و مددکارشان باشد، این که اقدامات وزارت را در بخش بیمه آن هم به شکل نیم بند ارایه خدمت به ملت می دانند در مقابل نام و مفهوم و برنامه های موظفش ناچیز و در برخی موارد غیر کارآمد است، خدمات بیمه ای ناقص و نومید کننده می باشد و دولت در توجیه نقیصه می گوید: حق بیمه در ایران ناچیز است و صنعت بیمه آن گونه که باید معرفی نشده است! شاید حرف دولت بجا باشد اما مقصر کیست؟
تعاون با گروه های کم درآمد و در کنار آن تامین رفاه اجتماعی عملکرد قابل توجیهی ندارد و حتی مسئولان رده ی بالا هم نمی گویند رفاه جامعه با بسط مفهوم خود چه نقشی را در جامعه ایرانی ایفا می کند.