موسی زنگنه
هفتم مهرماه کسی از بین ما رفت که شیرینی زندگی را تنها برای خودش نمی خواست یا بهتر بگویم، زندگی اش را تلخ کرد تا دیگران شیرینی زندگی را بیشتر بچشند. این چیزی است که در طول تاریخ بزرگانی که توانسته اند به قلب تاریکی بزنند و راه را نشان بدهند،انجام داده اند. زدن به قلب تاریکی دل شیر می خواهدچه ما انسان ها عادت داریم در مسیری مالوف و عادت شده گام برداریم و جسارت رفتن  در راهی به غیر از یک راه پر رفت و آمد خاکی شده را نداریم زیرا که راه دیگر در دل تاریکی است.

استاد علیمراد فراشبندی در قلب توده مردم جا دارد. اگر کسانی که باید و می  توانند، یادش را فراموش کرده اند  کسانی که عشق به وطن و فداکاری و رادمردی را می شناسند، گرامیش می دارند. هر چند او نیازی به معرفی ندارد ولی به مناسبت سالروز وفات ایشان به اختصار گوشه ای از فعالیت های بی دریغشان در راستای اعتلای فرهنگ استان و به خصوص شهرستان دشتستان ،تنگستان و دشتی را بیان میکنم. استاد علیمراد فراشبندی در سال 1299ه ش  در خانواده ای متدین و اهل علم در شهر برازجان متولد شد.دوران ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساندو در رسته معلمان درآمدو در سال  1324 عازم شیراز شد و در خیابان نادر سکنی گزید. 
  او یک پان ایرانیسم به تمام معنی بودو به قول خودش دیگر جای حرف زدن صرف و شعار نبودو مصدق نیاز به حمایت جدی داشت. او که از دیرباز قلم به دستانش آشنا بود نشریه ای را منتشر کرد که شیراز تا به آنروزدر این سطح به خود ندیده بود.  هفته نامه "خانه ملت"که 49 شماره منتشر شدو چون آخرین شماره آن مصادف بود با اولین روزهای بعد از کودتای 28مرداد فضل ا...زاهدی، نشریه توقیف شد و او به زندان  افتاد. استاد بعد از رهایی از زندان قلم را رها نکرد چرا که توتم او بود و اینبار در سلک نویسندگی که حرفه او  بود درآمد. به قول خودش:  "من در آغاز سیاسی نویس بودم اما پس از کودتا چون همه روزنامه ها زیر سانسور شدید بود وروزنامه های محلی شیراز از ترس توقیف و تعطیل شدن حاضر به چاپ مقالات من نبودند ناچار برای ادامه مبارزه با رژیم کودتا روی به انتشار کتاب آوردم تا از این طریق بتوانم به مبارزه خود ادامه دهم."                                                                             
سال 1332اولین کتابش را تحت عنوان "انگلیسی هارا  بشناسید" به چاپ رساندکه در آن عامل کودتا را انگلیسی ها معرفی کرده بود. در همان سال کتاب "استعمارگران بدانند"را منتشر کرد و سپس در سال 1334کتاب"دکتر مصدق یا ژرژ واشنگتن ایران"را به بازار کتاب فرستاد. همه این کتاب ها در حمایت و تمجید از دکتر مصدق بودند و این در آن زمان یعنی انتحار. فراشبندی را دستگیر کرده به زندان قزل قلعه می اندازند. پس از آزادی از زندان وی را ابتدا به تهران و سپس به مشهد تبعید می کنند که در مشهد با دکتر علی شریعتی آشنا می گردد و او با سوغات این آشنایی یکساله به شیراز برمی گردد. در اینجاست که فراشبندی کتاب دو جلدی و مطرح "تاریخ و جغرافیای برازجان یا سنگر مجاهدین"را در سالهای1335و1336منتشر می کند. استاد در سال 1336کتاب "نظری به گذشته ایران"خود را برای دکتر مصدق فرستاد که ایشان هم به پاس زحمات بی دریغ او یک ساعت مچی را به رسم هدیه برای
استاد فرستادند که تا آخرین لحظات عمر نیز آنرا بر دست داشتند.
استاد فراشبندی نه تنها به دشتستان بلکه به تنگستان و دشتی و سراسر استان عشق می ورزید.چاپ کتابهای "شرح مختصری از مبارزات و زندگی مرحوم محمدباقر تنگستانی" ویا کتاب "خاندان تنگستانی"و یا کتاب"سند خدمت من به دشتستان"و...گواه این مطلبند 

 استاد فراشبندی همچنین کتاب هایی در ستایش از مبارزات مرزداران  ،همشهریان و هم استانی های خود به چاپ رساندکه از جمله آن می توان به "مرزداران جنوبی ایران"و "جنگ انگلیس و ایران در سال 1273هجری قمری"و  همچنین"مبارزه مسلحانه مردم دشتی ،دشتستان و تنگستان علیه استعمار"و"جنوب ایران در مبارزات ضد استعماری"اشاره کرد. 

مطمئن باشید اگر نامی از مبارزات و دلاوری های مردم استان بوشهر در حافظه تاریخ مانده است و جاوید خواهد ماند از تاثیرگذاری بی بدیل کتابها و نوشته های استاد علیمرادفراشبندی است.                                   
او همچنین کتاب هایی در خصوص مسائل مذهبی-که البته گوشه چشمی هم به مسائل سیاسی داشت-به چاپ رسانداز جمله "محمد پیامبر شمشیر نیست"و "اسلام دین جامع آسمانی" را می توان نام برد.                                       
استاد علیمراد فراشبندی را مردم کوچه و بازار ،قشر تحصیل کرده،محققین و...دوست دارند.و این مقبول همگان بودن دلیل دارد.مهمترین آن صداقت و روراستی  اوست.

نوشتن بدون صداقت و گفتن بدون دانش و عمل بدون عدالت به جایی نخواهد رسید.                                                                                                              
بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی               مقبول طبع مردم صاحب نظر شود                        
استاد علیمراد فراشبندی نمی نوشت که صرفا مشهور شود نمی نوشت که به پول برسد .

می نوشت چون وطن پرست بود وچون قلم توتم او بود.

می نوشت چون در بین خاکسترهای قصری نشسته بود به نام وطن و می کوشید تا از آن تصویری بسازد.                                                                                                         
هنوز هم یکی از تنها منابع  معتبر تحقیق در سطح استان  و حتی خارج از آن کتاب ها و نوشته های اوست.   او سرانجام در هفتم مهرماه سال 1376با کارنامه ای پربار و خدمتی در حد ستایش به استان بوشهر و کشورش و بی هیچ چشمداشتی دار فانی را وداع گفت تا در حد یک اسطوره در حافظه تاریخی مردم این سرزمین باقی بماند. /ج