کودکان اوتیسم- فرشتگان معصوم زمینی که بارزترین مشخصه ی انسانی - خندیدن- را باید آموزش ببینند!
مدیر محترم سازمان آموزش و پرورش استثنایی استان بوشهر!
مدیـــر کل محترم ســازمان بهزیســـتی استان بوشـــهر!
هرکس که نداند حداقل شما و کارشناسان و معلمان دلسوز آموزشگاه های استثنایی به یقین می دانند که سخت ترین و پیچیده ترین مشکلات بچه های استثنایی را کودکان اوتیسم دارند. کودکانی که به ظاهر سالم و زیبا و سرحال هستند. اغلب به ظاهر حرف می زنند ولی قادر نیستند ساده ترین نیازهای ابتدایی خود را بیان کنند. باید قبول کنیم رشد استعدادها و تربیت و آموزش کودکان طیف اوتیسم واقعآ در توان هر کسی نیست . چرا با وجود چهار تا پنج سال از افتتاح کلاس های ویژه این کودکان آن هم فقط در مرکز استان هنوز نتوانسته ایم آموزشگاهی خاص این کودکان دایر کنیم؟ چرا نباید شهرستانهای ما حداقل یک کلاس برای این کودکان داشته باشند؟ خواسته ی زیادی است؟ امکانات آن چنانی می خواهد؟ آینده ی نامعلوم کودکان ما را کدام مسئول می پذیرد؟ برای نگهداری بیماران اعصاب و روان بیمارستانها و آسایشگاه ها مجهز و متعددی وجود دارد. برای نگهداری کودکان و نوجوانان کم توان و معلول ذهنی آسایشگاه ها و مراکز زیادی با کمک خیران و خانواده ها ایجاد شده است. معلولان قطع نخاعی هم در مراکز و بیمارستانهای خود پذیرش می شوند و زندگی می کنند. اما آیا می دانید چرا در هیچ کجای کشور مرکز نگهداری شبانه روزی برای این گونه کودکان وجود ندارد؟
قطعآ جز والدین و پدر و مادر این کودکان هیچ مربی و سرپرستی نمی تواند بیست وچهار ساعت از عهده ی برآوردن نیازها و خواسته های گاه و بی گاه و منطقی و غیر منطقی آنان برآید! به قول یکی از اساتید و روان شناسان تنها کمکی که اطرافیان می توانند به والدین این کودکان نمایند این است که حداقل یکی دو ساعت میزبان این کودکان باشند تا والدین بتوانند نفسی بکشند!
مدارس شاهد باید داشته باشیم.مدارس نمونه دولتی باید داشته باشیم.مدارس نمونه مردمی باید داشته باشیم. مدارس فرزانگان باید داشته باشیم.مدارس غیر انتفاعی باید داشته باشیم.مدارس دولتی باید داشته باشیم. مدارس استثنایی کم توان باید داشته باشیم. مدارس استثنایی ناشنوایان و نابینایان و معلولان جسمی و حرکتی باید داشته باشیم.اما اما... چرا نباید مدارس خاص کودکان اوتیسم داشته باشیم؟؟چون کم هستند؟ زبان فریاد ندارند؟کم حوصله اند؟چرا؟
متآسفانه به خاطر پیچیدگی خاص رفتاری این کودکان و آمار کم آنان هنوز بیشتر مسئولین محترم و مردم آشنایی چندانی با این بیماری ندارند و حتی بیشتر پزشکان ما تنها با جنبه ی نظری و بخش اندکی از رفتارهای این کودکان معصوم آشنا هستند. سعه ی صدر و صبر و حوصله ای که خداوند مهربان-خالق همین فرشتگان با زبان و بی زبان زمینی - در وجود خانواده های این کودکان قرار داده می تواند بهانه ها و لج بازی های گاه و بیگاه آنان را پاسخ دهد. به امید تشکیل انجمن حمایت از کودکان اوتیسم.