24 خرداد ماه سال گذشته ملت ایران با حضور معنادار خود در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ضمن خلق حماسه سیاسی، به حاکمیت 8 ساله اصولگرایان و سیر قهقرایی که کشور را تا لبه پرتگاه برده بود پایان دادند.
مردم در این انتخابات حسن روحانی کاندیدای اعتدال گرایی که بیشتر شعارها و برنامه هایش رویکرد  اصلاح طلبانه داشت را به ریاست جمهوری برگزیدند.
این انتخابات، دستاوردها و پیامدهای بسیاری در عرصه داخلی و بین المللی داشت؛ که بازگشت امید و نشاط به جامعه، بازتر شدن فضای سیاسی و بهبود روابط خارجی و کاهش تحریم ها و.... از جمله این دستاوردهاست. این دولت البته ناکامی هایی نیز داشته است.
اولین سالروز این حماسه سیاسی بهانه ای شد تا نظر برخی از  نویسندگان، فعالان سیاسی و صاحب نظران را در خصوص  دو سؤال زیر جویا شویم:
1ـ دستاوردهای انتخابات 24 خرداد ریاست جمهوری را چگونه ارزیابی می کنید؟
2ـ نقاط ضعف و قوت دولت تدبیر و امید طی 10 ماه عمر این دولت از نظر شما چیست؟

اسماعیل حسام مقدم*
به زعم من بزرگترین دستاورد انتخابات 24 خرداد: شکل گیری مجدد امید اجتماعی بین اقشار مختلف جامعه ایران بود. در جامعه شناسی به اهمیت سرمایه اجتماعی در انسجام بخشیدن به اجتماع تأکید شده است. پیامد بسیار مهم و ضروری این انتخابات توجه به اهمیت امید و سرزندگی و نشاط فرهنگی در این چند ماه پس از انتخابات می باشد. از آنجایی که برنامه های کلیدی این دولت بر توجه بر جوانان و NGOها (تشکل های غیردولتی) در حال ساختار گرفتن می باشد، لاجرم این دولت باید از فضای امیدبخشی که در جامعه شکل گرفته، حفاظت و نگهداری نماید. بزرگترین چالش استراتژیک دولت تدبیر و امید نیز از همین دستاورد شکل می گیرد.
استراتژیک ترین نقطه قوتی که این دولت در این مدت داشته؛ با توجه به باز احیای جامعه مدنی و تشکل های غیر دولتی در فضای برنامه ریزی کشور بوده است. اتفاقی که می تواند در بلند مدت به نهادینه کردن "حاکمیت مردم" منجر شود. حاکمیتی که ازطریق نهادهای مردم نهاد و بدون دخالت مستقیم دولت، به ساماندهی امور مدیریتی بیانجامد و در کنار این رخداد؛ دولت فربه و بسیار بزرگ کنونی به دولتی محدود و کوچک مبدل گردد. این رخداد در حالتی رخ می دهد که دولت با استفاده از همه ظرفیت های حقوقی و سیاست گذارانه ی خود، بتواند در میان مدت این نقطه قوت خود را به نقطه کانونی و مرکزی مدیریت استراتژیک کشور بدل نماید. اما همین نقطه قوت که بیان شد در صورتی که بدون تدبیر و حمایت های اصولی و حقوقی همراه باشد، به عمیق ترین جراحت و زخمی بر بدنه و کالبد نهادهای مدنی و غیردولتی تبدیل می شود. توجه عمیق و گسترده سیاست گذاران حوزه عمومی و جامعه مدنی را به این تروما یا عرضه جلب می نمایم که در صورت عدم توجه و تدبیر مناسب، نقطه قوت استراتژیک این دولت می تواند چشم اسفندیارش شود.

*فعال مدنی