سروش اتابک زاده:
بدون تردید مردم بعد از انتخابات اخیر ریاست جمهوری، انتظار «تغییر» داشتند و منتظر بودند تا گام های نخست ریاست جمهور و کابینه اش را به بینند. ابتدا خود ایشان بصراحت و مطمئن از برداشت گروه اقتصادی خود می گویند ظرف مدت (صد روز) مشکلات اقتصادی را بر طرف می کنم (چنان نشد و گفت مشکلات را شناسایی می کنم.)

یکماه و اندی از وزارت وزیر کشور گذشت و با رایزنی ها و مذاکرات مفصل نتوانستند استانداران بخشی از استان های کشور را معرفی نمایند، فارغ از مشکل انتصاب استاندار در بعضی از استان ها، باید از انتصاب استاندار استان بوشهر که استانی حساس به لحاظ سیاسی، نظامی و اقتصادی است به نیکی یاد نمود، آحاد مردم استان بی ادعا ولی محتاج به عنایت دولت، دوست داشتند بعد از گذشت سالیان یک استاندار بومی تمام عیار داشته باشند، چنین شد که حتی چند تن از نمایندگان استان که تمایلی به انتخاب دکتر سالاری نداشتند مجبور شدند در برابر خواست مشروع و منطقی مردم تسلیم شوند.  تحصیلکرده ای نسبتا جوان با اندوخته علمی مناسب و داشتن تجربه مدیریت منصوب شد. اکنون استاندار بومی چند ماهیست که بر کرسی عالیترین مقام اجرایی کشور در استان تکیه زده ، حالا وقت آن رسیده بود که ایشان پس از مدتی رایزنی با مشاورین نزدیک خود کار مدیران و حوزه کارهای مثبت یا فراموش شده آنان را رصد کرده و تصمیم گیری نماید، متاسفانه در همین قدم اول وی با دغدغه و نگرانی قدم بر می داشت و در رابطه با انتصاب برخی مدیران به نظر میرسد قاطعیت در رای و نظر ایشان تحت تاثیر برخی عوامل قرار گرفت که نهایتن برخی انتصاب ها را به تهران واگذار کرد، چرا؟ مگر استاندار محرم دولت، ضابط دولت، وثوق دولت و تصمیم گیرنده دولت در استان نیست چگونه شد که از انتخاب اشخاص اصلح سر باز زد و آنها را به وزارت خانه های متبوع ارجاع داد، مردم کشور از این گونه کارهای کلیشه ای بسیار دیده اند که ایشان هم از آن قاعده مستثنی نیستند یعنی (مردم میدانند تهران هر چه بگوید باید اجرایی شود، استاندار مجری دستورات بالاست حتی در انتخاب مدیران استان) با این تعریف روشن می شود خلاقیت، شناخت، کارآمدی و ... استاندار مطمح نظر نبوده و نیست ، شاید در موارد بسیار نازل و کم اهمیت که آنهم باید تحت شرایط و ضوابط باشد نه نوع نگرش و تفکر استاندار بتوانند در حد معاونت امری را پیش ببرند.

آقای استاندار! برای نمونه آیا مسئله ی غارت اموال پایگاههای میراث فرهنگی در دشتستان به شما گزارش گردیده، بی شک نظر و نیات شما در کلام معاونت سیاسی و امنیتی استاندار انعکاس می یابد، وی در مصاحبه با خبرنگار اتحاد جنوب اظهاراتی مبنی بر نصب تندیس غضنفرالسلطنه در پیشانی دژ می گویند خواست و نظر مردم را فرمانداری، شورا و شهرداری باید احترام گذاشته عمل نمایند اما گویا ( در ترافیک راه آهن بوشهر – برازجان در واگن حامل اطلاع رسانی ، مصاحبه گم شده) زیرا مسوولان نام برده در عملکرد خود چنین نشان می دهند که از اظهارات دستوری معاونت سیاسی ، امنیتی آگاهی ندارند !! یا جو حاکم بر شورا و شهرداری و تقابل اندیشه آنان با خواست و نظر مردم به آگاهی شما رسیده است تا معلوم شود چرا در حالیکه مقامات امنیتی کشور و به تبع آن استان فکر و ذکری جز آرامش و رضایت مردم را ندارند در برازجان تصمیماتی گرفته می شود که سبب التهاب ، تشویش و نارضایتی عامه می گردد؟
وجود دولتی بنام «اعتدال» موجبی شده تا هر پروژه ای را که روحانی به همراهی گروه مشاوران خود قصد اجرایش را دارند چماقی می شود و بر گرده دولت کوبیده می گردد چنانکه (روزنامه تابناک می نویسد: شعار اعتدال دولت را وعده ای جعلی خواند و در ادامه می نویسد: زیرا چگونگی محقق شدن آن در ابهام است) این مطلب واقعیتی از دولت شعاری «روحانی» می باشد. صرفنظر از انتقادهای غیر منطقی تابناک باید اذعان داشت که دولت یازدهم بیشتر از کار ، شعار به مردم تحمیل نموده / حالا بحث مردم استان بوشهر در راستای انتصاب استاندار بومی است ، شخصیتی که مردم خواستند و بالاخره دولت به آن تن داد . مردم استان که اصولا مردمی صبور ، مودب و نجیب هستند مایل نمی باشند بر علیه یکی از فرزندان خود به چالش بپردازند اما گویی استاندار فراموش کرده که توقع مردم استان برای بومی بودن شخص اول استان چه تعریفی دارد.
اکنون جامعه فرهیخته استان بر سر دوراهی قرار گرفته اند که : چه باید کرد؟! آیت اله خاتمی در نماز جمعه تهران تا حدی خیال عده ای را با این جمله راحت کرد : ( آنهایی که فکر می کنند فضا باز شده در اشتباه هستند)
واقعیت همین است چه تفاوتی میان شفقت، جهانبخش و .... با استاندار بومی است، هنگامیکه استاندار استان که خود با همه ی وجود مشکلات و کاستی ها را لمس می کند و با داشتن اختیارات مصرح در قانون نمی تواند آن را بر طرف کند تا مجوز از تهران صادر شود ، منتج به این است که کوتاهی متوجه استانداران یاد شده نبوده است.

آقای استاندار حداقل خواسته مردم این است که اگر پروژه ای از سوی شما اعلام ولی دولت با آن موافقت ننمود حتی مسایل ریز و درشت دیگر ، شفاف و واضح به مردم گفته شود. این منصب برای شما جاودان نیست به آخرین امضاء «حسنوند» نگاهی کنید خواهید دید جوهر امضایش هنوز نمدار است. سربسته هست هنوز بغض مانده در دلم. /ح