ما ایرانی ها مردم عجیبی هستیم، هزار قصه روی منبر از شریح قاضی را حفظ می گوییم و اصل و نسب او را تا هفت پشت بر می شمریم و از قضاوت های هزار و چهارصد سال پیش او، داد سخن می دهیم. اما امروز پس از هشتاد نود سال، هم وستدال سوئدی را فراموش می کنیم و هم فراموش می کنیم که این رییس نظمیه ایران در آن دوران (1291 ه ش) درشکه و گاری آیین نامه آلات ناقله (عبور و مرور ـ راهنمایی و رانندگی) را جهت حفظ جان اتباع ایرانی و بهبود اوضاع اجتماعی با تحمل چه مشقاتی تنظیم و به مورد اجرا گذاشت. صد حیف که نتیجه آن همه زحمت در دراز مدت محکوم به شکست شد و انتظاری که از آن می رفت حاصل نشد. زیرا آن پلیس خدوم غافل بود که در ایران سر و کارش با کسانی است که شریح قاضی را خوب می شناسند و ضابط قضایی ایرانی را اصلا نمی شناسند. یک وقت، میرزا آقا خان کرمانی جایی گفته بوده ـ و شاید هم نوشته بوده است که: هر ایرانی می تواند یک روز یک میرغضب بشود. من این حرف را توهین به خود و هر ایرانی دیگر می دانستم و از نقل آن نیز اکراه داشتم، اما آن روز که دیدم یکی از رانندگان محترم و همشهری گرامی خودمان در سر چهار راه کارخانه ی یخ واقع در خیابان حسین آباد و در هنگام ظهر و تعطیلی مدارس و در مقابل اخطار پلیس برای رعایت حق تقدم حرف هایی می زند و کارهایی می کند که اگر شمشیر به دست او بود توی همان چهار راه حاضر بود کله ی مامور بیچاره را از تن جدا کند یا راننده ای جوان که در هنگام بارندگی و طوفان جلوی پاساژ استوار و در انظار، راننده ای مسن را کتک می زند ـ دیدم میرزا آقا خان، مثل این که درست می گفته. تردید من در مورد این حرف وقتی کاملا رفع شد که متوجه شدم، هیچ ایرانی نیست که راننده باشد و یک بار از چراغ قرمز رد نشده باشد و یا از یک خیابان عبور ممنوع، عبور نکرده باشد. به عقیده شما، این کار، آیا مفهومش این نیست که اگر یک هفت تیر به ما بدهند، هر موقع بخواهیم حاضریم به روی هر کس باشد گلوله آن را خارج کنیم! مگر عبور از چراغ قرمز، معنیش این نیست که اگر کسی از چراغ سبز آمد و به ماشین ما خورد، چه کوچک باشد چه بزرگ، خونش هدر است! بر خلاف تصور برخی از افراد، نحوه رانندگی با اتومبیل یا موتورسیکلت بیش از ظاهر آن می تواند فرهنگ و سطح اجتماعی فرد را نمایان سازد، زیرا چگونگی رانندگی با وسیله نقلیه، به خوبی نشان دهنده ی وجوه مختلف شخصیتی و رفتاری و درک اجتماعی یک انسان می باشد. در واقع نحوه رانندگی، نمونه ای بارز از اخلاق اجتماعی اشخاص می باشد، چرا که رعایت قانون و مقررات یعنی احترام به حقوق دیگران. خشونت در رانندگی و نحوه رانندگی خشن، عوامل تعیین کننده اصلی در اکثر تصادفات هستند. رانندگی پرخاش جویانه مانند رانندگی با فاصله کم با خودروهای دیگر، گاز دادن از روی خشم و ژست های خشمناک که گسترش این رفتارها، ایمنی را به طور جدی تهدید می کند. به هر حال اکثر جوانان با رفتار رانندگی پر مخاطره درگیر هستند که آمار تصادفات جوانان بیانگر این موضوع می باشد. اخیرا با افزایش توجه افراد به اتومبیل، رفتارهای جالب بعضی از رانندگانی که سعی دارند با اتومبیل یا شیوه رانندگی خود، نظر دیگران را جلب کنند، سر می زند. آن ها معمولا با سرعت و سبقت غیر مجاز و هراس انگیز و انجام حرکات نمایشی در محل هایی که رانندگان معمولی و خانواده دیگران در آن رهگذرند، با لجبازی با دیگر رانندگان، سعی بر جذب افراد خاص و جلب توجه اطرافیان دارند، اما این کار نه تنها جذاب و شاهکار نیست، بلکه نشانه ضعف فرهنگی و عدم کنترل فردی نیز به شمار می رود. در هیچ کجای قوانین رانندگی یا اجتماعی درج نشده که سرعت و سبقت های حادثه آفرین و خطرناک، نصب بوق های گوش خراش و استفاده ی عمدی و بی مورد از آن ها رانندگی افراد را به نوعی هنر و افتخار تبدیل می کند. بر خلاف تصور این افراد، احترام به قانون و مقررات رانندگی و رعایت آن ها، نوعی هنر و خودنمایی است که شخصیت این رانندگان را نزد دیگران زیبا و کامل جلوه می دهد و معتبر می سازد. عدم توجه به فرهنگ رانندگی موجب بروز اشتباهات متعددی از ما می شود که جوانب مختلف رفتاری را خدشه دار می کند. مثلا فردی که به قانون و مقررات رانندگی توجه نمی کند، از ضعف فرهنگی و تربیت غلط اجتماعی خود، نشان به میان آورده است. عدم رعایت حقوق دیگر رانندگان و تجاوز به حریم آن ها یا ایجاد وحشت و اضطراب در بین دیگران نشانه خشونت و بدرفتاری فرد می باشد و او را شخصی گستاخ و متجاوز معرفی می کند. رانندگی در دو جمله معنی می شود، رعایت قانون مقررات و رعایت حقوق و حریم دیگران. ما باید این باور را در ذهن خود بپرورانیم که از عدم رعایت قانون و مقررات راهنمایی و رانندگی نمی توان برای نمایش توانمندی ها و استعدادهای نهفته خود استفاده کرد، چرا که با این کار تنها شخصیت ما نزد دیگران تضعیف می شود و موجب ترویج و توسعه فرهنگ غلط رانندگی در بین اطرافیان و اعضای خانواده خود می شویم.