آقای کری به سفارش دین مهربانی، رحمت، رئوفت و عطوفت سلام
آقای کری! چون شنیده ام که چند روزی است دوباره حالت بد شده و در حال هذیان گفتنی، بر خود واجب دانستم که سراغی از تو گرفته و جویای احوالت باشم. البته می دانم که تو و اربابانتان همیشه در چنین مواقعی حالتان بد می شود و از آرزوهایتان سخن می گویید. هر چند که آرزو برای  آنان که لب گور هم هستند عیب نیست، اما کمی هم فکر معقول بفرما و آرزویی بکن که امیدی برای تحققش وجود داشته باشد.
آقای کری! شاید از نظر تعداد اندکی از مردم کره زمین تو فقط کری، اما خیلی های دیگر مثل ما بر این نکته متفق القولند که تو هم کری و هم کوری و هم مشکل ذهنی داری. در واقع تو و اربابانت جزو معدود افراد چند معلولیتی با کلکسیونی از معلولیت در کره زمین هستید که خداوند شما را آفریده تا مایه عبرت دیگران باشید. شاید خیلی ها این را به رویت نیاورند و خجالت بکشند و کمی هم از واق واقت بترسند چون بر این اعتقادند که ممکن است این دیوانه سنگی در چاه بیندازد که صد تا عاقل هم از در آوردن آن عاجز باشند. اما واقعیت این است که جز این فکر نمی کنند، اگر باور نکنی حق داری چون قدرت تشخیصی وجود ندارد که باور کنی.
راستی آقای کری نمیدانم به معلولیت هایت بیماری اختلال حواس و شخصیت را هم اضافه کنم یا نه؟ آن خنده های پشت میز مذاکره ات و آن یاوه گویی های بعد از مذاکره ات یعنی چه؟  من در این مانده ام آن دیوانه ای که  ((با هیچ کس نیست)) دیگر تو را از کجا آورد و در تریبون مضحکه خویش قرار داد تا مردم دنیا یکی از عجایب خلقت را تماشا کنند.
آقای کری! امیدوارم که از من ناراحت نشی. اگر می گویم هم کری و هم کوری و هم مشکل ذهنی داری حق را به من بده خوب.
آخه اگه چشم داشتی می دیدی که در دنیای اطرافت چه خبر است؟ ناعزیز من مثل کبک سرت را در برف کرده ای که چه شود؟ آخه تو کی می خوای بفهمی که مردم دنیا دیگر در خواب نیستند و بیدارند و یا در حال بیدار شدن؟
کری ناعزیز! اگر می گویم که کری هم به خاطر این است که صداهای انقلابی مردم را نمی شنوی. مگر نمی شنوی که اگر تا35 سال پیش فقط مردم ایران فریاد می زدند: مرگ بر آمریکا الان این فریاد در جای جای جهان و کره خاکی شنیده می شود؟ چرا فکر نمی کنی که: چرا این چنین است؟
جواب این سوال بر می گردد به سومین معلولیت شما: مشکل ذهنی.
آقای کری! واقعیت این است که قدرت تجزیه و تحلیل شما در بالاترین سطوح آن هم خیلی پایین است. حتی پایین تر از آن کودک چند ساله ای است که در غزه و فلسطین و لبنان فریاد سر می دهد: الموت الامریکا و با سنگ و چوب و هر چه که از دستش برآید به طرف نمادهای شیطانی که شما هم از آن قماشید حمله می کند. سطح و درک سیاسی او بالاتر از شماست چرا که او آزادی را می خواهد. همان چیزی که خداوند او را بر همان اساس آفریده است. ولی تو چه می خواهی استبداد و طاغوت بودن را؟ بدان که خداوند انسان را  نه برای استثمار آفریده است پس تمام سیاست های شما غلط است و بر همین اساس مشکل ذهنی شما خود را به عیان نشان می دهد.
کری ناعزیز! همین معلولیت های شما باعث شده که از تمام واقعیات پیرامون محیط اطراف خود فاصله بگیرید و کم کم به حاشیه رانده شوید. خودتان هم می دانید که  نمی توانید روی آن قدرت پوشالی خود نیز مانور دهید که اگر می توانستید به سوریه حمله می کردید. الان دیگر می دانید که: دست ما کوتاه و خرما بر نخیل.
آقای کری! نمی خواهم حال خرابت را خراب تر کنم. همه این ها مقدمه ای بود برای این که بگویم علیرغم این همه مسایل و مشکلاتی که داری باز هم دهانت را باز کرده ای و واق واق می کنی. در عالم رویا باز هم حرف هایی زده ای و از گزینه های روی میزت سخن گفته ای؟ آخه مرد حسابی این گزینه روی میز تو و اربابانت چیه؟ با کدام پشتوانه این حرف را می زنی مردک ناعاقل. خودت میدونی که دیوانه تر از تو هم نتوانستند غلطی بکنند پس تو چه می گویی دگر؟؟؟!!! خودمانیم! اصلا حرف ما هیچ. کلاه خودت قاضی، خودت حساب کن تو این مدت چقدر به این گزینه روی میزتان نازیده اید و هر بار هم تو دهنی خورده اید و هیچ غلطی هم  نکرده اید؟ البته ما می دانیم که هیچ غلطی نمی توانید بکنید، ولی کاش خودتان هم می دانستید!
آقای کری! این را دوستانه می گویم که هر گزینه ای غیر از دست کشیدن از این همه جنگ افروزی و راه امدن با مردم ایران و دست برداشتن از تمام غلط کاری های گذشته، روی میزتان باشد این میز در هم شکسته و پشت آن میز نشینان سرنگون خواهند شد. این قدرت مردم ایران را قبلاً هم تجربه کرده اید. دیوانه ای به نام صدام را به جان مردم ایران انداختید و دیدید که شما و او چگونه در مقابل مردم ایران خوار و ذلیل شدید.این جا رهبری داریم که می داند ما مردم ایران یک صدادر هر زمان لبیک گوی اوئیم و می گوییم:
به رغم مدعیانی که منع عشق کنند    
                                   جمال چهره تو حجت موجه ماست
و هر گاه لازم باشد یک اشاره او، از ما به سر دویدن و نابودی تان را در پی خواهد داشت.
کری ناعزیز! گفتنی خیلی زیاد است اما چون 22 بهمن در حال فرا رسیدن است ملت ایران و آزادگان جهان باز هم بر شدت کابوس هایت خواهند افزود تا بدانی نسنجیده حرف زدن چه عواقبی دارد من بیشتر مزاحمت نمی شوم.
کری ناعزیز! فقط ایران، ایران است و ایران مثل هیچ جای دیگر نیست. نه افغانستان است و نه عراق و نه کویت و نه هیچ جای دیگر. مردمی دارد آزاده و آزاد منش،  چون کوه استوار، چون دریا خروشان و چون لاله ها مهربان که متفق القولند که:
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم   
                      از آن به که کشور به دشمن دهیم
راستی آقای کری! از دست من ناراحت و عصبانی نشو. آخه من و تو که این حرف ها را نداریم. حرف حق تلخه. اگر هم ناراحت شدی و عصبانی اشکالی نداره و من با زبان شهید بهشتی مظلوم می گویم که از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر. /ج