اتحاد جنوب: طرح الزام دولت به غنی‌سازی اورانیوم به میزان حداقل ۶۰‌درصد جهت تامین نیازهای صلح‌آمیز داخلی با ۱۰۰ امضا تقدیم هیأت‌رئیسه مجلس شد.

سیدمهدی موسوی‌نژاد نماینده دشتستان و عضو کمیسیون انرژی طراح اصلی این طرح است.

به گفته وی نمایندگانی از طیف‌های مختلف مجلس با طرح فوق همراهی داشته و آن را امضا کرده‌اند. موسوی‌نژاد گفته است برای این‌که روز گذشته طرح فوق به هیأت‌رئیسه تقدیم شود،‌ طراحان فرصت زیادی برای جمع‌آوری امضاء نداشتند، اما با وجود این محدودیت‌های زمانی، بیش از ۱۰۰ نماینده از طیف‌های مختلف آن را امضا کرده‌اند.

در همین رابطه خبرنگار روزنامه « شهروند» گفت‌وگویی را با موسوی‌نژاد طراح اصلی طرحی که به خروج ایران از مذاکرات ژنو مشهور شده انجام داده است که در پی می‌آید    :

- آقای موسوی‌نژاد، کلیات این طرح که در رسانه‌ها به‌عنوان الزام دولت به افزایش غنی‌سازی اورانیوم تا ۶۰‌درصد مشهور شده، دارای چه محورهایی است؟
این طرح در صورت تصویب نهایی دولت را در شرایطی که اعضای ۱ + ۵ به توافقات با ایران پایبند نباشند و تحریم‌های جدیدی را علیه ما وضع یا تحریم‌های موجود را تشدید کنند، ملزم به اقداماتی می‌کند تا حقوق مسلم مردم ایران تامین شود. بر این اساس دولت موظف می‌شود که برای تامین سوخت هسته‌ای نیروگاه‌ها، زیردریایی‌ها، شناورهای دریایی و مراکز مختلف اقدامات لازم ازجمله افزایش غنی‌سازی تا سطح ۶۰‌درصد را انجام داده و برای افزایش فعالیت‌ تاسیسات و سایت‌های فوردو و نطنز اقدام کند.
همچنین دولت موظف خواهد شد که رآکتور آب سنگین اراک را راه‌اندازی کند و هر ۳ ماه یک‌بار گزارشی از اقدامات انجام شده در چارچوب این طرح را به مجلس ارایه کند.

- چه ضرورتی نمایندگان را برای تدوین و ارایه این طرح تشویق کرد؟

به هر حال ما مذاکراتی را با غربی‌ها به ویژه با اعضای ۱+۵ داشتیم، اما چند روز بعد از این مذاکرات و توافقات حاصل شده در ژنو آمریکایی‌ها اقداماتی را برخلاف توافقات انجام دادند و بهانه آن را هم مصوبات کنگره اعلام کردند. لذا لازم بود که مجلس ایران نیز شرایط لازم را برای اقدامات دولت در زمانی که غربی‌ها به تعهدات خود پایبند نباشند، فراهم کند.

- چه طیف‌هایی از نمایندگان پای این طرح را امضا کردند؟

ما برای این‌که امروز طرح را به هیأت‌رئیسه تقدیم کنیم، عجله داشتیم و نتوانستیم اطلاع‌رسانی لازم را داشته باشیم. با این وجود بیش از ۱۰۰ امضا جمع‌آوری شده و تعدادی از نمایندگان نیز با من تماس گرفته و خواستار امضای طرح بودند. بنابراین می‌توان گفت که از طیف‌های مختلف حاضر در مجلس این طرح را امضا کرده و با آن موافق هستند و کار ما سیاسی و جناحی نیست.

- پس از مذاکرات ژنو برخی از نمایندگان طرحی را با محور الزام دولت به حفظ حقوق هسته‌ای آماده کرده و حتی وعده داده بودند که به زودی این طرح را با اصلاحات تازه به هیأت‌رئیسه تقدیم می‌کنند. آیا طرح فعلی همان طرحی است که بعد از مذاکرات ژنو مطرح شد؟

خیر. این ۲ طرح با هم ارتباطی ندارند و  ۲ مقوله جدا هستند و ما بر اساس شرایط موجود این طرح را تدوین کردیم.

- اصولا باید طرح‌ها و قوانین به صورتی باشند که کارکرد چند روزه و چند ماهه نداشته باشند. این‌که طی چند هفته و با تغییر شرایط ۲ طرح متفاوت در مجلس مطرح می‌شود، آیا به این معنی نیست که به این موارد به صورت کلان و بلندمدت نگاه نمی‌شود؟

با این نظر مخالفم. چرا که بر اساس شرایط باید راهکارهایی را برای آینده داشته باشیم و ما این طرح را برای آینده و در شرایطی که طرف‌های غربی به توافقات پایبند نباشند، آماده کرده‌ایم. به اعتقاد من کاری لازم است و پیش از این‌که اتفاق خاصی رخ دهد، ما دولت را برای زمان‌های بحرانی و مقابله با تهدیدها آماده کرده‌ایم.

-

این طرح در صورت تصویب نهایی و همان‌طور که گفتید ایجاد شرایط خاص، اساسا چقدر قابلیت اجرا دارد؟

مــا طـــرح را بــر اســاس توانمــندی‌های علمی داخلی تدوین کرده‌ایم و دولت ملزم به اقدامات خارج از توان نشده است. مثلا افزایش فعالیت سایت‌های فوردو و نطنز یا راه‌اندازی رآکتور آب سنگین اراک و درنهایت غنی‌سازی ۶۰‌درصدی در داخل ایران کارهایی نیست که ما توانمندی علمی آن را نداشته باشیم.

خوشبختانه جوانان و دانشمندان ایران اسلامی ثابت کردند که از نظر توانایی علمی و قابلیت‌های فنی و مهندسی در عرصه‌های مختلف دارای حرف و نظر جدی هستند و در این زمینه نیز تاکنون بدون نیاز به کشورهای غربی توانستیم دانش هسته‌ای را در داخل ایران بومی کنیم و به‌طور قطع اگر نیاز باشد، فعالیت‌های خود را در حوزه دستیابی به دانش کامل هسته‌ای ازجمله غنی‌سازی ۶۰‌درصدی افزایش داده و به این مهم دست پیدا خواهیم کرد.

- آیا در زمان تدوین این طرح با دولت به ویژه تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای رایزنی و همفکری شده است؟

خیر. رایزنی و گفت‌وگوی خاصی با دولت نداشتیم و تصور هم نمی‌کنیم که دولت و دیپلمات‌های ایرانی با این طرح مخالفتی داشته باشند. چرا که زمان اجرای آن مشروط به عدم پایبندی غربی‌ها به ویژه ۱+۵ به توافقات است.

- به هر حال دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان مسئولیت مستقیم مذاکره و رایزنی با کشورهای غربی ازجمله ۱ + ۵ در مورد پرونده هسته‌ای ایران را برعهده دارند و اگر قرار است تعهداتی به وظایف دولت افزوده شود، آیا نباید پیش از اقدام نظر آنها را جویا شد؟ آیا این‌که دولت و دیپلمات‌های ما از تدوین، جمع‌آوری امضا و درنهایت تصویب این طرح بی‌اطلاع باشند، ذهنیت منفی درباره طرح ایجاد نمی‌کند؟

این‌که دولت از این طرح بی‌اطلاع است را قبول ندارم، چرا که بالاخره از راه‌های مختلف به ویژه اخبار و گزارش‌های رسانه‌ها از این امر مطلع خواهند شد. از سوی دیگر نمایندگان مجلس به‌عنوان وکلای مردم در خانه ملت و همچنین دولت به‌عنوان قوه مجریه وظایف و اختیاراتی دارند و ما در چارچوب این اختیارات و وظایف طرح فوق را تدوین و پس از جمع‌آوری ۱۰۰ امضا به هیأت‌رئیسه تقدیم کردیم.

- در سخنان خود تاکید داشتید که طیف‌های مختلف مجلس با این طرح همراهی دارند. آیا اعضای فراکسیون اقلیت نیز طرح فوق را امضا کرده‌اند؟

ما به موضوع فراکسیون نگاه نکردیم و اگر وقت بیشتری داشتیم،‌ به‌طور قطع با حدود ۲۰۰ امضا طرح را به هیأت‌رئیسه مجلس می‌دادیم.

- کدام نمایندگان فراکسیون اقلیت طرح فوق را امضا کردند؟

در حال حاضر حضور ذهن ندارم و اسامی امضاکنندگان را نمی‌دانم.

- برخی از رسانه‌ها طرح فوق را با عنوان «طرح خروج ایران از مذاکرات ژنو» توصیف کرده‌اند. این توصیفات را تا چه اندازه واقعی و صحیح می‌دانید؟

مذاکره یک موضوع متفاوت است و در طرح هیچ بحثی درباره الزام ایران برای خروج از مذاکرات مطرح نشده و این توصیفات را قبول ندارم.

- با توجه به این‌که مذاکرات ایران با ۱+۵ در سال‌های اخیر حواشی و تنش‌های بسیاری را تجربه کرده، آیا در شرایط فعلی مطرح شدن چنین مباحثی ازجمله الزام دولت به غنی‌سازی ۶۰‌درصدی درحالی‌که کشورهای غربی حساسیت بسیاری درباره سطح غنی‌سازی در داخل کشورمان دارند، بر روند مذاکرات فی‌مابین تاثیر منفی نمی‌گذارد؟

به هر حال کشورهای غربی ثابت کرده‌اند که با ایران از در دوستی وارد نخواهند شد و ما هر کاری کنیم، آنها سوءاستفاده خواهند کرد. آیا صحیح است که ما دست روی دست بگذاریم و در برابر هجمه‌ها، تهدیدها و توطئه‌های آنها منفعلانه عمل کنیم؟ همان‌طور که گفتم اجرای این طرح مشروط به عمل نکردن طرف‌های غربی به ویژه آمریکا به تعهدات است و تصور نمی‌کنم هیچ ایرانی ای بخواهد ما در برابر زورگویی‌های غرب دست بسته باشیم و تسلیم زیاده‌خواهی‌های آنها شویم.

  به‌طور قطع دولت ما هم چنین رویکردی نخواهد داشت. آنها نیز برآمده از همین مردم بوده و در چارچوب نظام کار می‌کنند و قطعا در مذاکرات تحقق منافع ملی و برآورده‌کردن نیازها و مطالبات مردم را در اولویت قرار می‌دهند و مطمئن هستیم که دیپلمات‌های ایرانی اگر با کارشکنی و رفتار خصمانه غربی‌ها مواجه باشند، از مواضع جمهوری اسلامی و مطالبات ملی عقب‌نشینی نخواهند کرد.

پیش از تدوین این طرح نیز مطمئن بودیم که طرف‌های غربی جنجال‌سازی کرده و ما را به‌ هزار کار نکرده متهم می‌کنند. اما مردم و مسئولان ایران هیچ‌گاه برای رضایت خاطر غربی‌ها کار نکرده و امروز نیز اگر منافع ما به خطر بیفتد، به‌طور قطع دیپلمات‌ها و دولت در صف نخست مقابله با زیاده‌خواهی‌های غرب قرار خواهند داشت. /ح