کلا خوشایند نیست که کسی به زندان برود. اما تجربه اش بد نیست. نمی گویم که خوش گذشت اما تجربه ای بود برای خودش. حس کردم بر شان اجتماعی من اضافه شد.
اتحاد جنوب: گفتگوی ماهنامه تجربه با پگاه آهنگرانی:
توسلی: کدام فیلم را در کارنامه خودت بیشتر دوست داری؟
آهنگرانی: زادبوم، دربند و طبقه سوم. بقیه به نظرم فیلم های معمولی بودند.
توسلی: تا حالا شده است که برای به دست آوردن نقشی بجنگی؟
آهنگرانی: نه تا حالا نشده است که در زمینه بازیگری برای به دست آوردن نقسی سماجت کنم. الان در حال ساخت یک مستند هستم که برای تامین بودجه اش تمام نهاد های دولتی و غیر دولتی و سیاسی و نظامی را زیر پا گذاشتم تا بخشی از هزینه های آن تامین شود. پس می بینی که من پیگیری را دارم و برایم مهم نیست که ضایع بشوم یا مثلا در اتاق فلان مدیر مرا راه ندهند. اما در مورد بازیگری هنوز چنین اتفاقی برای من رخ نداده و شرایط رقابتی برایم نبوده است. شاید تنها فیلمی که برای بازی در آن تا حدودی اصرار داشتم فیلم دربند بود که حتی پیش از خواندن فیلمنامه به انتخابم اعتماد داشتم.
توسلی: تو در این چند سال تجربه های متفاوتی داشتی. برای مثال به دلایل سیاسی سابقه زندان داری. دوست دارم بدانم آیا تمایل داری راجع به این تجربیات صحبت کنی؟
آهنگرانی: کلا خوشایند نیست که کسی به زندان برود. اما تجربه اش بد نیست. نمی گویم که خوش گذشت اما تجربه ای بود برای خودش. حس کردم بر شان اجتماعی من اضافه شد. خیلی خنده دار است چون همه جای دنیا وقتی کسی به زندان می رود سرافکندگی و سو پیشینه و سو سابقه پیدا می کند اما در اینجا تبدیل به قهرمان می شود. یادم است که وقتی از ندان در امدم جایی نبود که برای خرید بروم و پولی از من بگیرند. حتی در میدان میوه و تره بار که مردم عامی هستند از من پول نمی گرفتند. این در حالی بود که وقتی در زندان بودم اصلا فکر نمی کردم که خبر بازداشتم اینقدر سروصدا کرده باشد.
توسلی: خودت به عنوان یک بازیگر می دانی که از حضورت می شود برای یک تبلیغ سیاسی استفاده کرد. مثلا در همین انتخابات اخیر نامه ای در حمایت از روحانی نوشتی. چقدر از این وجه خودت استفاده می کنی؟
آهنگرانی: من فعالیت سیاسی نمی کنم. در واقع اتفاقی اجتماعی است که افتاده و من هنرمند به آن واکنش نشان می دهم. به این کار فعالیت سیاسی نمی کگویند اما متاسفانه در جامعه ما آن را سیاسی می بینند و به خاطرش مرا به زندان می فرستند. وقتی هم که به زندان رفتی تبیدل به یک چهره سیاسی می شوی در حالی خودت می دانی اصلا سیاسی نیستی. یک دفعه برای مردم قهرمان می شوی بدون این که انتظارش را داشته باشی.
توسلی: یعنی آنها تو را تبدیل به چیزی می کنند که فراتر از خود واقعی تو است؟
آهنگرانی: دقیقا! وقتی از زندان در آمدی همه انتظار دارند که بیانیه بدهی و حرف سیاسی بزنی. یا در فیس بوکت فلان کار را انجام بدهی . در حالی که من اصلا نمی خواستم آن قهرمانی باشم که مردم می خواستند.
توسلی: اما تو برای روزنامه اعتماد در ستونی ثابت مطالب غیر سینمایی می نوشتی. اینها نشان می دهد که تو سیاسی فکر می کنی.
آهنگرانی: برای من اهمیت دارد که هنرمند به هر صورت باید در جامعه فعال باشد. به هر حال کار روزنامه نگاری هم برای من جالب بوده و آن را دوست داشته ام.