اتحادجنوب: زندگانی مرحوم حضرت آیت اله حاج سید اسماعیل مهدوی در سال 1303 هـ .ق مطابق با 1260 هجری شمسی در نجف اشرف متولد شدند. پدر ایشان مرحوم آیت اله سید مهدی مهدوی بودند که از شاگردان میرزای بزرگ شیرازی محسوب می شدند و مورد الطاف خاص ایشان بودند وی علاوه بر فقاهت در فن شاعری نیز چیره دست بودند بطوری که اشعاری که پر معنا از ایشان در زمینه مداحی اهلبیت عصمت و طهارت (ع) بر جای مانده است. همچنین ایشان طی قصایدی خوانین منطقه دشتستان را نصیحت و اندرز نموده اند که قصیده ایشان خطاب به اسماعیل خان شبانکاره جد خوانین سعدآباد و شبانکاره معروف است.

اقدامات خیریه ایشان در منطقه سعدآباد همواره زبانزد خواص و عوام بوده است. فرزند برومند ایشان یعنی مرحوم آیت اله حاج سید اسماعیل مهدوی نیز تحصیلات ابتدایی خویش را در نجف اشرف طی نموده سپس دروس خارج فقه را از محضر اساتید بزرگواری نظیر آیات عظام سید محمد کاظم یزدی (ره) صاحب عروه الوثقی و آخوند خراسانی (ره) صاحب کفایه الوصول و میرزای نایینی (ره) آموختند و به درجه اجتهاد نایل گردیدند.

در جریان قیام مردم مسلمان عراق علیه استعمار فاسد و پیر یعنی انگلیس در سال 1915 میلادی ایشان نیز لباس رزم پوشیدند و بطوری که از جانب میرزای بزرگ شیرازی وکالت تام در امر مخارج جهاد به ایشان عطا گردید از همرزمان این بزرگوار مرحوم آیات عظام شیخ عبدالحسین اعتصامی (ره)، سید عبداله جعفری دهقایدی (ره) و شیخ محمد ناصحی (ره) بودند که هر کدام در فقه و عرفان از اعجوبه های عصر بشمار می رفتند سرانجام در سال 1915 میلادی در نبرد کوت العماره عراق شکست فاحشی بر قوای انگلیسی وارد کردند نظر به اینکه حضور مجتهدی قابل در منطقه دشتستان ضروری بود ایشان مجبور گردیدند در اواخر عصر قاجار به سعدآباد بیایند. بیت ایشان در سعدآباد نیز پذیرای مردم آن سامان بود. در سال های مذکور نظر به اینکه حشمت المالک که از وابستگان به دربار رضا شاه بود املاک کلیه منطقه سعدآباد و شبانکاره را به اسم خود ثبت کرد و حقوق مردم آن دیار را پایمال نمود فریاد اعتراض ایشان بلند شد و سکوت را شکستند بطوری که در سال های 1310 و 1318 ایشان را به کاشان تبعید کردند. حضرت آیت اله مهدوی در زمینه طب سنتی ید بیضایی داشتند بطوری که بر کتاب قانون ابن سینا شرح نوشته اند. ایشان طی اقامت خود در سعدآباد بیماران صعب العلاج زیادی را مداوا کردند بطوری که هنوز روش مداوای ایشان در اذهان معمرین سعدآباد هست و مورد قبول اطبای حاضر است. در طی اقامت بیست و سه ساله ایشان در شیراز، اساتید دانشکده علوم پزشکی دانشگاه شیراز هفته ای سه روز از ایشان در زمینه آموزش طب سنتی کسب فیض می نمودند. در زمینه علم و دانش ایشان تلاش زیادی برای منطقه سعدآباد انجام دادند و سرانجام با تلاش های مستمر ایشان در سال 1312 در سعدآباد مدرسه ابتدایی راه اندازی گردید. در زمینه تبلیغات دینی محفل ایشان همواره گرم بود و در تعظیم شعائر و مخصوصا عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) و برگزاری اعیاد غدیر، نیمه شعبان کوشش فراوان داشتند بر اثر اقدامات مذهبی ایشان یک خانواده یهودی به دین مقدس اسلام و مذهب حقه جعفری اثنی مشرف شدند که از نسل این خانواده افرادی فاضل و خادم راستین اهلبیت (ع) برخاستند.

سرانجام این عالم ربانی در مرداد ماه 1358 دعوت را لبیک گفته و در مقبره خانوادگی خود در سعدآباد رخ در نقاب خاک کشیدند. در ضمن اینجانبان راقمان سطور از شهرداری و بخشداری محترم سعدآباد گله مند و منتقد هستیم که علی رغم شخصیت والای علمی و مبارزاتی ایشان هم در ایران و هم در عراق تاکنون یک خیابان در سعدآباد به نام ایشان ثبت نگردیده و نام و یاد ایشان اکنون در آرشیو تاریخ گرد و غبار غربت به خود دارد می بیند./ب

عباس قاسمی-  دانشجوی دکترای تاریخ ایران دوره اسلامی

سید ناصر شهبازی دانشجوی رشته مددکار اجتماعی