اتحاد جنوب ـ فریده جعفری زاده: دیروز (دوشنبه ) مصادف با روز بازگشایی مدارس گردهمايي اساتید بسيجي استان بوشهر به مناسبت گراميداشت هفته دفاع مقدس با حضور مهندس مهدی چمران رئیس سابق و عضو شورای شهر تهران در دانشگاه خلیج فارس بوشهر برگزار شد.
به گزارش اتحاد جنوب؛  در این آیین مهندس چمران ضمن گرامیداشت هفته دفاع مقدس،  مقارن شدن این ایام با آغاز سال تحصیلی را به فال نیک گرفت و به بیان خاطره ای از شهید ماهینی در دوران دفاع مقدس پرداخت.
مهندس چمران در ادامه اظهار داشت: 31 شهریور ماه با حمله عراق جنگ آغاز شد و آغاز جنگ در شرایطی بود که ما آمادگی نداشتیم و صدام اطلاعاتش درست بود. شرایط کشور ما به گونه ای نبود که یک عملیات کلاسیک داشته باشیم. روزهای اول انقلاب بود، ارتش از هم گسیخته و در یک شرایط نامتعادل نیروهای عراقی به ما حمله کردند.
وی گفت: شهید چمران با هواپیمای 330 با کمتر از 70-60 نفر وارد اهواز شد  و عملیات را شروع کرد. دکتر چمران در اهواز ماند و تا آخر عمر به مجلس هم نرفت تا این که به شهادت رسید. امکانات ما تعدادی تفنگ، خمپاره 120 و تعدادی آرپی جی بود، وقتی مردم آمدند تفنگ ها تمام شد. تعدادی تفنگ از کمیته ها جمع آوری کردیم اما باز هم کم آوردیم. دکتر چمران به حافظ اسد رییس جمهور سوریه نامه نوشت که ما در این شرایط هستیم و سلاح و مهمات نداریم. حافظ اسد بیش از 1000 تفنگ کلاشینکف، آرپی جی و ... برای ایران فرستاد.
مهندس چمران گفت: حافظ اسد که در آن شرایط تفنگ ها را برای ما فرستاد الان هم باید ما به کمک آنها برویم و آنها را در جنگ با آمریکا تنها نگذاریم.
عضو شورای شهر تهران افزود: صدام چون که فکر می کرد ما ضعیف هستیم به ما حمله کرد اما ما مقاومت کردیم و پیروز شدیم.  چمران مسائل علمی را در کنار مسائل جنگ می دید و در اهواز با آن شرایط بد توانست زیردریایی، انواع پل ها، ادوات کوچک جنگی و خودروی رمل را بسازد.
مهندس چمران در انتهای گردهمایی خلاصه دست نگاشته شهید چمران را این گونه خواند:
«خدايا، به هر كه دل بستم تو دلم را شكستي. عشق هر كس را كه به دل گرفتم تو او را از من گرفتي. هر كجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم تو يكباره همه را بر هم زدي و در ميان طوفان‌هاي وحشت زاي حوادث رهايم كردي تا هيچ آرزويي در دل نپرورانم و به هيچ‌چيز اميدي نداشته باشم.
 خدايا تو اين چنين كردي تا به غيراز تو محبوبي نگيرم و به جز تو آرزويي نداشته باشم و جز تو به چيزي يا به كسي اميد نبندم و جز در سايه توكل به تو آرامش و امنيت را احساس نكنم. خدايا تو را بر همه اين نعمت‌ها شكر مي‌كنم.»/س