سروش اتابک زاده*:

آیا انصاف است که ملت ایران و مردم نجیب استان بوشهر دلاوری ها، رشادت ها و جانبازی های مردان و زنان خود در راه میهن را از زبان بیگانگان بشنوند و قضاوت کنند. انگلیس از سیاست و مال هر چه خواست غضنفر را تطمیع کند نتوانست و آنگاه که به شهادت رسید دولت های گذشته که بی تفاوت از آن همه رشادت و وطن پرستی گذشتند تا مردم چشم به تأثیرگذاری انقلاب در راه احیای امور ملی و دینی داشته باشند. اکنون که پس از 82 سال تندیسی از بزرگ مرد دشتستان غضنفرالسلطنه ساختند شهردار جوان برازجان با عزم قابل تحسین مبادرت به نصب آن نمود اما گویی به قول خود شهید که در مخمسی فرموده اند:

گه جانب تهران شدم و گه سوی شیراز
گفتم به همه دولتیان درد  دل و راز
بودند به ظاهر همه با بنده هماواز
در پرده نبودند به من یاور و دم ساز

«اقبال که برگشت دگر چاره ندارد».
ستاره بخت او در دولت عدل هم درخشش ندارد زیرا مسؤولان محلی روشن نکردند مقامات بالا مخالفت کردند یا سلیقه و عقیده خودشان را بر مردم تحمیل کردند و برای سرپوش گذاشتن بر اعمال غیر معقول خود، اعتراض خانواده معزز شهدا را عامل آن دانسته اند! گفته ای که حقیقت ندارد.
به هر روی زمان پاسخگویی فراخواهد رسید تا موضوع روشن شود و بنده در خاتمه کلام می گویم: آقای استاندار! آفرین بر این مدیریت و نظارت بر حسن جریان امور./س

* نویسنده و پژوهشگر تاریخ