"پیغام" دوشنبه چهارم  شهریور را که می خوانم ، به مطلبی  می رسم تحت عنوان ِ « آسمانِ هر کجا آیا همین رنگ است؟....
به قلم شاعر و طنز پردازِ جوان و هنرمند معاصر بوشهری امید غضنفر ( نوه ی شهید سردار غضنفرالسلطنه ی برازجانی) که زینت بخش و مطلع آن تصویرِ حزن انگیزِ نویسنده بر بالینِ مزارِ شهید غریب شاه پسر مرد می باشد، شاعر و روزنامه نگار دردمندِ ما با نثری سرشار از چندین هزار اندر هزار بغض و گلایه (عجین در مرثیه های تا بی نهایت) در بخشی از آن چنین نوشته است: او یک  « تندیس» نیست که به هیأت  یک تندیس درآید! فرازهای زیادی دارد مطلبِ این باز مانده از یک «فرهیخته مجاهد» از جمله: علیرغم حضور بی دلیل برخی زندگانی که یک حیات نباتی را تجربه می کنند . شهید غضنفرالسلطنه اما پس از 84 سال از شهادت اش هنوز زنده است!

دوازدهم شهریور ماه روز مبارزه با استعمار و سالروز شهادت رئیس علی دلواری است. سرداری که همرزم و همسنگر شهید غضنفرالسلطنه بوده است و همراهانی دیگر همچون زایر خضر خان اهرمی ، خالو حسین بردخونی و شیخ حسین چاهکوتاهی ، جمع نجیبِ سردارانی شهید و مبارز از تمام مناطق استان بوشهر !
تاریخ و به خصوص مورخین نامدار و جاودانه حاضری همچون دکتر عبدالرسول خیراندیش ، استاد هیبت الله مالکی، سروش اتابک زاده و محمد جواد فخرایی بر شجاعت و صداقت و از خودگذشتگی این ماندگار ناموران صحه گذاشته اند. این چند انسان مورخ و محقق و پژوهشگرو تاریخ نگار مقطع کنونی مانند فرهیختگانی همچون دکتر عبدالکریم مشایخی ، استاد مالکی ، سید قاسم یا حسینی ، دکتر خیر اندیش و ..... از این رو توجه دوستان مسؤول در مرکز دشتستان که پاره ی ماندگار استان ما و خاک گرانمایه وطن ماست را جلب می کنم به کتاب ارزشمندِ مورخ نامی جناب زنده یاد علیمراد فراشبندی تحت عنوان «جنوب ایران در مبارزات ضد استعماری » این وقایع نگار همیشه با نام در صفحات 78و82 و84 و86 و89 صفات و خصوصیات روحی و اخلاقی و اعتقادات مذهبی ، روحیه ی مبارزه جویی با استعمار ، ممانعت از اسیر کشی ، حاشیه بر قرآن نوشتن شهید غضنفر را به نحو احسن آورده است ، این کتاب حاوی نکات  مستند و تاریخی زیادی است در وصف مبارزات  این شهید و دیگر مبارزان و مجاهدان  دشتستانی ، تنگستانی و دشتی ، که ایکاش در تاریخ  مدارس و  دانشگاهی ما مفصل آورده می شد . تا امروز برای نصب تندیس یک سردار شهید این همه دچار تفرقه و تردید و خدایی ناکرده  .... نشویم ، دوستان عزیزی که در پُست های اجرایی و فرهنگی دشتستان ما ، صادقانه انجام وظیفه می نمایند، ایکاش به جای برپایی جلسات  ضعیف و هنوز جوهر تصویب نامه اشان خشک نشده ، موارد مصوب شده اشان به دست مبارک خودشان  ملغی می شود ، مقداری به تاریخ و مشاوره با اساتید و کارشناسانِ دیگری هم که اشاره شد، مراجعه می نمودندو چند و چون قضایا را بهتر و شفاف تر رصد می نمودند. چندین فقره است که برای  نصب تندیس این سردار بزرگ ، تصیم گرفته می شود وحتی نصب هم می شود و به طرفه العینی ، آنی می شود که برای کل استان ما ( نه تنها دشتستان) زیان آور است . در اهرم تنگستان ، در دلوار تنگستان ، در خورموج و دیگر مناطق دشتی ، در چاه کوتاه در جم ( تندیس فاضل جمی و... ) در همه جای استان  و در مرکز آن ، چنین  کاری ( پسندیده) انجام گرفته ، این چه لجاجتی است که با خودمان و شخصیت و حیثیت تاریخی خودمان انجام  می دهیم. چرا؟  دشتستان بزرگ مجاهدان زیادی دارد انجام این کار شروع خوبی است، دشتستان گذرگاه همیشگی تمام ایرانیان است ، رهگذاران نباید بدانند که چرا جنوب ایران به عنوان سنگر مستحکم پایداری نام گرفته است؟ امثال شهید غضنفرالسلطنه پیشگام و  پیشکسوت پاسداری از مرزو بومِ ایران زمین  اند. کاری نکنیم که روزی خدایی ناکرده کسی پیدا شود و به خود اجازه دهد که نسبت به شهدای عزیز  هشت سال دفاع مقدس هم ...... البته  در رابطه با شهید غضنفر السلطنه ناهماهنگی شاید وجود داشته باشد و نه مخالفت و ..... اما درد آور است که چرا  این گونه می شود؟ و مسؤولان استانی چرا دخالت نمی کنند و چرا اجازه  می دهند که کسانی عنوان کنند که خانواده ی شهدا مخالفند ؟ دوستی دارم در شهر برازجان  که حدود ده شعر حماسی و حتی به گویش محلی برای این سردار شهید دارد و این دوست برادر یک شهید دفاع مقدس است و چند خانواده شهید را می شناسم که ناراحت از این رفتار هستند! چرا عده ای از آبی که گل آلودش کرده اند فکر می کنند می شودماهی گرفت؟ تاریخ مدون ما ، لیوانِ گوارایی در وصف شهید غضنفر دارد گوشه های وسیعی از زندگی او سرشار ازمجاهدت است در مورد بزرگان مان هر وقت تصمیم می گیریم باید نیمه پر لیوان را در نظر داشته باشیم نه این که به نقل و قول های غیر مستند و واهی که از سر عناد و یا نا آگاهی بعضاً بیان می شود استناد نماییم انسان به شهادت قرآن که کلام وحی است اشتباه هم دارد هیچ مخلوقی ( انسان ) کاملِ کامل نیست !  غضنفر در مقابله با نیروهای مهاجم و اشغالگر سازش ناپذیر بوده است  ، دریابیگی و نماینده ی نیروهای انگلیسی مستقر در بوشهر دردیداری که با او داشته اند(  سر بست چغادک  - ص 86 جنوب ایران در مبارزات ضد استعماری مرحوم فراشبندی) پیشنهاد مبلغ گزافی به وی داده اند که بگذارد نیروهای مهاجم از برازجان بگذرند و راهی شیراز شوند ، اما جواب او قاطعانه (نه) بوده است!
ما امروز بر سر چه چیز ی داریم با تأسی از حکایات مخدوش بگو مگوهای قومی و محلی گذشته   خودزنی می کنیم ؟ این  شهید خان بوده است و براقلیم خود حاکم اکثر مردم دیارش با او سر همراهی داشته اند و گرنه سپاه و لشکری نداشت که به ستیز با بیگانه ی مهاجم قد علم  نماید. حاکمی که حاضر نیست اسیر هندی یا انگلیسی که از آن سوی دنیا آمده است تا وطنش را اشغال کند بکشند ، ممکن است  در زمان حاکمیتش به اقتضای جایگاهش تنبیهی هم  لحاظ کرده باشد کدام صاحب قدرت یا فرمانروا یا مقتدردیگری چه معصوم و چه غیر معصوم دست روی دست می گذارد که محدوده ی تحت پوشش به حال خود رها شود و هر کس به میل و منفعت خود عمل کند. به نیمه ی پرلیوان باید توجه کرد. دوستان  مسؤول ما در دشتستان عزیر امید است که با غور در حال و گذشته از نقل های مخدوش گذشته و امروزی شوند و دیار پر ارزش خویش را به  سمت و  سوی آبادانی و ارتقا رهنمون شوند باری این است حکایت پر از ماجرای یک تندیسِ دوست داشتنی که وجودش هنوز باعث رعب استعمار گران است!  /س