اتحاد خبر: سی و یکم اردیبهشت ماه 1401 با حضور استاندار بوشهر و جمعی از مسئولان، دکتر احمد بنافی به عنوان فرماندار شهرستان دشتستان معارفه و رسماً آغاز به کار کرد. اکنون در یکیمن سالروز این انتصاب، اتحاد خبر عملکرد ایشان را به نگرخواهی گذاشته و نظر برخی فعالان عرصه های مختلف دشتستان را با سه سئوال زیر جویا شده است:

۱. عملکرد یکساله فرماندار دشتستان را چگونه ارزیابی می‌کنید و نقاط ضعف و قوت ایشان از نظر شما چیست؟
۲. در حوزه صنفی که فعالیت دارید انتظارات شما را برآورده نموده است؟
۳. از نظر شما مهمترین اولویت های فرماندار در سال دوم مسئولیتش چه مواردی باید باشد؟

دکتر اصغر علی خانی فرهنگی و نویسنده دشتستانی:

ضمن تشکر از مدیر و مجموعه یِ محترم اتحاد جنوب و خسته نباشید و خدا قوت محضرِ فرماندار بزرگوار و مجموعه یِ خدومِ فرمانداری

واقعیت این که؛ در نظر خواهی های به این سبک، حرف ها و سخنان به دلایلِ مراعاتِ حرمت ها، جوانبِ احتیاط، عدمِ گذر از خطوطِ قرمزها به نسوختن سیخ و کباب بیش تر شباهت پیدا می کند تا یک نقدِ درست درمان و حسابی. ایضاً؛ تعارفات از نوعِ "من بمیرم و تو بمیری" ایرانی، شرم و حیایِ ذاتیِ دشتستانی و... ناگزیر نقد را به بلای "یکی به نعل و یکی به میخ" گرفتار می کند.

فارغ از همه ی این موارد؛  همگان معتقدند که مسیرِ توسعه یِ یک اقلیم در پرتو توجه به نخبگانِ آن دیار و استفاده یِ بهینه و درست از پتانسیل این نیروها صورت می گیرد. لیکن سیاست در ایران (اتوبوسی آمدن و رفتن یک نحله ی سیاسی) هیچ وقت نمی گذارد از این ظرفیتِ نخبگانی به موقع و در جای مناسبِ خویش استفاده شود.

شک نداشته باشید مردمِ دشتستان از جهت حسِ ملی گراییِ اقلیمیِ خویش، خوش حال اند که یک جوانِ دشتستانی با تحصیلاتِ عالیه مرتبط از جنسِ خودشان سکان دارِ امور اجرایی دیار است. لهذا تردید ندارند که ایشان به ظرفیت ها و مسائل شهرستان آگاه است. لیکن به دلیل تخصصی شدن علوم و هنرها ناگزیرند با یک مجموعه یِ توانمند به جنگ با معضلات بروند. به دلیلِ صف بندی های جناحی و دسته بندی هایِ سیاسی امکان ندارد دستِ فرماندار در گزینشِ نیروهایی خارج از این قاب باز باشد. باور باید داشت که ایشان هم قاعدتاً علاقه مند به گزینشِ مدیرانی خارج از این چهارچوب نیستند. با این فرض و با این وضعیت، نباید توقع داشت که در شورایِ اداری شاخ غول بشکند و گره یِ مشکلات کُن فیکون شود که اگر می خواست بشکند؛ اکنون مردم شریف دشتستان بزرگ در ناچیزترینِ امور مثل سیلند گاز تا کلان ترینِ مسائل مثل معیشت، مسکن، شغل و... دست به گریبان نبودند. پس می طلبد برای بهره مندی اتمّ و اکمل از ظرفیت نخبگانی؛ یک اتاق فکر مرکب از  بزرگانِ هر حوزه و صنف به عنوان بازوهایِ مشورتی به یاری فرماندار بشتابند. این تعاملِ مشورتی در قالب جلساتِ حضوری یا حتی مجازی می تواند گره گشا باشد.

 ۲- در حوزه یِ  تخصصی بنده یعنی تعلیم و تربیت؛ در شبه طنزها و یادداشت ها تقریباً به اکثرِ مشکلات با طول و تفصیل اشاره کرده ام. دوباره تکرار می کنم. سیاه نمایی هم نیست. حالِ آموزش خراب است. مریض است. نفسش به شماره افتاده، عن قریب جسدش را در تابوت بگذارند. صرفِ شرکت در شورایِ آموزش و پرورش، مراسمات و جلسات کافی نیست هم چنان که حواله ی این دستگاهِ انسان ساز به فلان نهاد و ارگان نظامی و یتیم نوازی آن ها، توهین محض به استقلال، قدرت و شوکت این دستگاه عریض و طویل  است. هیچ چیز بدتر از این نیست که انسان از شغلش یعنی از هویتش احساس شرم کند! یگانه عامل نجات دهنده این وزارت خانه هم پول و بودجه است و لاغیر...

۳-اولویت اصلیِ  همه ی مسئولین با تعامل فی مابین با نمایندگانِ مجلس و سایر دستگاه های بالادستی باید سفره و معیشت مردمِ  شریف باشد. امکاناتِ رفاهی و شادیِ ملت باشد. شغل، مسکن و ازدواج جوانان باشد. اگر دنیای مردم درست شود، آخرتشان را خودشان می سازند... .