احمد خواجه حسنی

هر چند ز شادی خبری نیست ز دلها _ نوروز عزیز است بگوئید مبارک
نوروز باستانی بر همراهان گران قدر و خوانندگان ارجمند مبارک و خجسته باد.

پیام نوروزی رئیس جمهور را خواندم، آورده اند که؛  اگر بخواهم در یک جمله بگویم، سال۱۴۰۱ سال قدرت مردم و قهرمانی ملّت ایران و درخشش در میدان‌های سرنوشت‌ساز بود!.

جناب یادتان باشد همین روز اول سال، سر شوخی را خودتان باز کردید تا بعد ...
در رثای سال گذشته رغبتی به پردازش و حاجتی به بیان نیست تنها همین بس که از نحوه مدیریت منوّرالفکرانه تان ما هم از بی کفنی است که زنده ایم!

و امّا نوروز چیزی نیست مگر مجال به تر شدن
من به تر شدن را در به زیستی جامعه و به زیستی را در هم زیستی مسالمت‌ آمیز و به ‌رسمیت ‌شناختن حقوق اجتماعی آحاد افراد جامعه می دانم بنابراین مهم ترین پیام نوروز می بایست آغازی نو بر پایان سالی ناخوشایند و شروع کهنه و کلیشه ای متمادی باشد...
چشم و چراغ جامعه در سال گذشته کم سو شد، انتظار می رود با آزادی روزنامه نگارانِ در بند و بازگشت آن ها به تحریریه ها، چشمان جامعه را باز کرده و نوروز را خردمندانه آغاز کنید، همان روزنامه نگارانی که هر سختی و خطری را به جان می خرند تا شده اندک نوری از دریچه ی روشنایی و آگاهی بر چشمان غبار گرفته این سرزمین بنشانند.

بی گفتگوست که نظام حکمرانی برای توسعه و پیشرفت همه جانبه به چوبِ زیر بغلِ رسانه های منتقد و مصلح نیاز مبرم دارد .
رسالت روزنامه نگار گرفتن ترجیع بند از سطح جامعه و پردازش آن است، اگر جرمی در حوزه رسانه ای رخ داده به دلیل آن که انگیزه روزنامه‌نگاران شرافت مندانه است می توان در موضوع پیرامونی به دیده عنایت نظر داشت و طرحی نو درانداخت چرا که نظام حکمرانی منطقاً و طبیعتاً راهبری اش باید با محوریت " رضایت اجتماعی " و " اعتماد سازی " منشأ باشد.

در انتها امید دارم آغاز سال نو پایانی باشد بر برخی خودسانسوری ها و به تعبیر دکتر شریعتی "به ناموس کلمات تجاوزی" صورت نگیرد، دیگر واژه ها در گلوی قلم گیر نکنند، قلم ها به سرفه نیفتند و دلسوزان رسانه بدون هراس و لرزش، نه با زبان ایما و اشاره بل که با صراحت از واقعیات بنویسند و با فراغ بال حسب وظیفه حقیقت را پاس دارند.

بختتان پیروز و فردای شما برکام باد.