شیدا نشسته ایم

عمریست با خیال تو تنها نشسته ایم
دل خون چو لاله دامن صحرا نشسته ایم
پنهان ز چشم اهرمنان ای دلیل راه
اندر قمار عشق به سودا نشسته ایم
بر ما مکش کمند ملامت که سال هاست
در تنگنای حادثه تنها نشسته ایم
مارا چه سود زخمه ی حسرت به دل زدن
تا چون چراغ مُرده به شب ها نشسته ایم
بس درد و غم نشسته به ایوان این فلک
ما را ببین که واله و شیدا نشسته ایم
خون سپیده مُرد به رگ های شب ، دریغ
ما همچنان به حسرت فردا نشسته ایم
هر چند بخت شب به سحر وا نشد ولی
اندر ره سپیده شکیبا نشسته ایم

مجید خواجه ئیان