سهیلا شعبانی:

در جامعه امروز که جهان درگیر جنگ و بیماری است، و کشوری چون ایران بیش ترین تحریم ها وفشار اقتصادی را متحمل شده است، و بر طبق نظر  کارشناسان مسائل اقتصادی، رهایی از این معظل با پذیرش برجام، مبارزه با فساد، ایجاد حس اعتماد عمومی، اصلاح سیاست های پولی و ارزی است. و در میان همه آشفتگی هایی که ثروتمندان را ثروتمندتر و فقیران را فقیرتر کرده است، افرادی از سر بی نیازی به جای چاره اندیشی و کمک به همنوع در این شرایط سخت، به ظاهربینی زندگی دیگران پرداخته و دچار عقده حسد گردیده اند.
حسادت یک نوع بیماری روحی، یا حالتی درونی در فرد  است، و به حدی پیش می رود  که تمایل به از بین رفتن و نابودی داشته های دیگران دارد. در قرآن کریم  به این مورد اشاره اکید شده است. خداوند به پیامبر(ص) فرمان می دهد، که از شرّ حسودها به او پناه بیاورد. در حقیقت فرد حسود در حال دشمنی با خدا است، زیرا از تقدیر خود راضی نیست و دیگری را شایسته نعمات الهی نمی داند و چون خداوند حامی مظلومان است. این کار حسود به نفع محسد تمام شده و موجب  سربلندی و عزت بیشتر او می گردد. معمولا افراد حسود به همه حسادت نمی کنند بلکه به کسانی که با هم در ارتباط هستند، و از امکانات خوب و موقعیت های بالاتری برخوردارند حسادت می ورزند و چون توانایی رسیدن  به مرتبه آن شخص را ندارند، خواهان خارج کردن نعمت ها از دست او هستند تا قدرت استفاده از آن گرفته شود. مانند: داستان حضرت یوسف و برادرانش.
 عموما حسادت برای زنان امری طبیعی محسوب می شود و با آگاهی اجتماعی معنی پیدا می کند. از مهم ترین دلایل حسادت در زنان و مردان عوامل فرهنگی و اجتماعی است،بنا به تحقیقات انجام شده می توان گفت: حسادت در زنان و مردان تقریبا به یک اندازه است، حسادت در مردان از سستی اراده و ناتوانی نشات می گیرد که باعث پنهان ماندن و بروز آن در قالب خشم می گردد اما حسادت در زنان بسته به شرایط گوناگون بیشتر و آشکارتر از مردان است و به همین میزان اشتباه رفتاری در زنان ملموس تر از مردان است، زیرا مردان در انجام کارها استقلال دارند ولی زنان در حال پیروی از عقاید دیگران هستند، مردان از خودشان راضی هستند ولی زنان مدام در حال انتقاد از خود به سر می برند.
بیشتر روان شناسان معتقدند که حسادت پایه بیولوژیکی دارد و تحولات رفتاری زمان کودکی باعث آموختن آن می شود، نیاز به توجه شدید، دیده شدن در اجتماع، حمایت خانواده و همسر، اختلال روانی و شخصیتی، کمبود اعتماد به نفس، ترس و ناامنی، و انتقاد از خود، موجب بروز این خصلت زشت و ناپسند می شود.  فرد حسود با تفکر وسواس گونه و بزرگ نمایی موفقیت های خود، به متحد کردن دیگران علیه شخص مقابل پرداخته و با طعنه زدن و انتقاد کردن به دنبال چیزهایی است که در زندگی  از داشتن آن محروم بوده، و کمبود آن را به خوبی حس می کند، پس با رفتاری مرموزانه و به ظاهر صمیمی به مانع تراشی و رفتارهای غیر منطقی دست زده و با احساس پیروزی از شکست رقیب، همچون بره ای در لباس گرگ به تخریب فرد می پردازد.
متاسفانه فرد حسود چون می بیند از دیگری عقب افتاده است این جا ماندگی را تهدید قلمداد کرده و شروع به حسادت  می نمایند (در صورتی که اصل حرکت را در زندگی خود فراموش کرده است) و با اظهارنظرهای غیر واقع زمینه تخریب دیگری را فراهم می سازد تا مرهمی بر زخم ناتوانی خود باشد. افراد حسود به دلیل نشناختن احساسات درونی خویش، نداشتن هدف در زندگی و کمبود های روحی و روانی، به جای مداوا و شناخت استعدادها و نبوغ خود، همچنین تقویت ویژگی های مثبت زندگی،  احساس  خود ارزشمندی، به تقلید و تغییر سبک رفتاری و پوشش دیگری پرداخته و دچار خود درگیری و عذاب روحی می شوند و تنها با ایمان به خدا، استعانت از ذات مقدس پروردگار، خود شناسی، و  اراده قاطع می توانند از دست این بیماری نجات یابند.
به امید روزی که مردم سرزمین عزیز ایران آنقدر به رشد و  شکوفایی اندیشه رسیده باشند که دیگر شاهد چنین رفتارهای بیمار گونه در جامعه نباشیم و با همدلی و مهرورزی تحمل شرایط سخت اقتصادی را بر دیگران هموار کنیم.