دِی هِلِیهُو:

نَمی میخاس مونِه مَخسِره کنه، گفت دیدی چه بِشت و بارونی واوی اُمسال ! گفتُم هانَه، شُمانَم مِی خِوَر دارین اُونجو ؟ گفت ها، سی چه خِوَر نداشتوُویم. ما تازه اینجوُ نُهُی خوتون خِوَردار وِیمیم. گفتُم عَلدِه خدابُخا. گفت اصلاً یه چییَلی میفهمیم که شما چن ماه یا چن سال بعد میفهمینِش. گفتُم مثلاً چه ؟ خندِس و گفت مثلاً ئی که تا یه دِ سِه سال دِیه صَوْر و طاقت کنین، ایران وِیمو گلِسوُن. گفتُم یعنی وِیموُ !؟ گفت مِی نِه میگُم، بُیَد طاقت کنین. بعدِش دِکِشا خندِس و گفت یَک برف و باروُنَلی بیا که ادارِی هواشناسی هم تِعجُوْ کنه!
بعد دسشِه اُنداخت نُهُی گردنُم و ری سَرُمِه یه چن کِشا ماچ کِرد. مث اُوسُونَل که زنده بی وُ از مدرسه وامیگَشت وُ میفهمی تا مُرخ و برنج دُرُس کِردِمِه سی چاس. هَموُذاتی. اَولِش می‌رفت سِراقِ تینَک و یه کِنجِی مُرخیشِه وَرمیداشت و همیطَحر که میجِیدِش، دسشِه مینداخت نُهُی گردنُم و پَسِ سر هم  سَرُمِه وُ گُلُپِمِه ماچ میکِرد. میشزال می‌گفت مثِ خومِه. می‌گفت مثِ خوم کُمِش گَندِه. دورِش بگردُم.
هر چار پنج شُووی، یه شُو میا تو خُوم. هَنی تو هَمو چارده پونزه سالِیش مونده وُ لِواسَلِ بَرچ بَرچوُ قشنگی هم بَرِشِه وُ میخنده سی خوش. دورِش هم پاک باغسونِه وُ غَلّکالِه اُنگار. یه صَحرِی گُتی هم پُرِ شودَر و گوُپِل و زَنگُل پَسِ سرشِه وُ سی خوش توشون قدم میزنه وُ پُی مو بگو بخند میکنه.
یِه کِشا خندِسُم و گفتُم سِلیمون، دِی جوُنی، نِپِه کو حوض شیر و عسل که میگِن؟ مِی نِه میگِن شهیدَل تو بهشت حوض شیر و عسل دارِن! خندِس و گفت دِی والا ما خو هَنی تو برزخیم. هَنی تَگلیفِ هیشکی مشخص نِواویدِه. تا روز قیامت نواووُ، هیشکی نِه معلومِه که جاش کُجِیِه. بهشت و جَهنُم مالِ بعد از قیامتِن. گفتُم نِپِه ئی که میگِن فلانی تو بهشته و فلانی رفته جَهنُم، دروغه!؟ دورِش بگردُم یه خندِی لَنگی کِرد و گفت اِی سیت بُگُم اینجو چه وَعضیه تِعَجُو میکنی. فقط بُگُم که هَنی هیچی معلوم نی. گفتُم دورِت بگردُم دِی والا، چِقِه مث آدملِ گُتوُ گپ میزنی. گفت بالِی خاکُم چن تا جیکِه دراُومده، ئی پنشنبه که رفتی، بچینِشون سی خوت.  بعدِش یه گُل سرخی که پیشِ ریش بی، چیدش و همیطَحر که میدادِش مو، گفت اُما عِجَو بارونی بیدا. سابقه نداشت ایطَحری تا ایسو! گفتُم سَلوُ میخنده وُ می گو مالِ زِنَل ریسَریشونِه یه کمی کشیدِنِه عقب، ایطحری بارون میا! دورِش بگردُم، رَه پَسِ خنده وُ گفت مِی دروغ می ده!
سی سَلوُ که تعریف کِردُم، خندِس و گفت بُیَد می‌گفتی تازه یه کمی بردنه عقب ریسَریشونِه که هاسِی ایطحری بارون میزنه، ای بخوان پاکشِه وَردارِن، جون خوم چنون سِیلی بیا که کشتی نوح هم نِتَرِه توش جونِ سالُم در کنه!
یه کِشا هم خُو دیدُم تا نشسِه بِرَکِ یه حوضِ قشنگی که پُرِ سیوِه وُ یه شص هَفتاتا دختر قشنگِ مین بلند هم دورِش نشِسِنِه. گفتُم سِلیمون، دی جوُنی، اینا کییِن دیه!؟
گفت اینا حورییِن دیه! گفتُم پناوَرخدا، مِی حوری نِبُیَد حِجاو داشتُو!؟ خندِس و گفت دِی، اینجُو بهشتا!
آخُرش هم نفهمیدُم تو بهشتِن یا هَنی مثِ خومون تو برزخ اسیرِن!!!