احمد خواجه حسنی

شکل گیری و پیدایش شبکه معاندِ تجزیه طلب و شمشیر از رو بسته ی ضد نظام و فرامرزی "ایران اینترنشنال"  ارتباط مستقیمی با حمله به سفارت عربستان در تهران و تعرّض به کنسولگری این کشور در مشهد داشت.
این شبکه فارسی زبان با فعالیت بی وقفه در جریان اعتراضات اخیر کشور سعی داشته و به اغلب احتمال با توجه به ماهیت چنین شبکه هایی زین پس نیز بر آن خواهد بود که با دست کاری هوشیارانه و هوشمندانه در افکار عمومی بر تحقق اهداف شوم خود متمرکز شده و از حفره ها و ضعف های داخلی بهره برداری نماید، کما اینکه ظرف شش سال فعالیت براندازانه اش هزینه های بسیار هنگفتی را به کشور و نظام تحمیل کرده است.

نباید از نظر دور داشت که تبعات حمله به سفارت و کنسولگری عربستان تنها به ظهور شبکه ایران اینترنشنال ختم نشده و این اتفاق موجبات قطع یا کاهش روابط دیپلماتیک عربستان و بسیاری از کشورهای عربی و بعضاً منطقه ای را نیز فراهم کرد که این مورد عواقب به مراتب سهمگین تری را برای کشور به همراه داشت .

برخی در داخل کشور امّا هنوز به این مهم نائل نشده اند که با آشوب گری و اجتهادهای شخصی نمی توان منافع و مصالح ملی را تأمین کرد به این نشان که به تازگی و در اقدامی سبک سرانه و نابخردانه دگر بار به دیوار نویسی های بی ادبانه ، خارج از عرف و به دور از شأن اخلاق و نظام اسلامی بر روی درب و دیوار سفارت بریتانیا اقدام نمودند و در همین راستا سفرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان روز گذشته از شعار نویسی بر روی دیوار سفارت انگلیس در تهران بازدید کرده و ابتدا به ساکن پیامی را منتشر کردند که «همبستگی اروپایی؛ بریتانیا، فرانسه و آلمان» را در خود به همراه دارد ( هزار نکته باریکتر ز مو این‌ جاست) و چنین وانمود کردند که زیپ های بسته شده روابط را بیشتر بالا خواهند کشید.

صرف نظر از اینکه مسببین این اقدامات چه افرادی هستند و آیا با نهاد شهرداری تهران ارتباطی دارند یا خیر ، در این برهه حساس که کشور درگیر چالش ها و مشکلات عدیده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است ، بهتر است این افراد به توصیه شکسپیر عمل کرده ابتدا با خود صادق باشند و ببینند رخداد چنین تحرکاتی به کدام مدینه فاضله ختم خواهد شد، چه دستاوردی را هدف گرفته و کدامین گره از مشکلات کشور را باز خواهد کرد ؟
✓ (شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن)
به زعم نگارنده، بر شخصی با تحصیلات اکابر نیز پوشیده نیست که این قبیل اقدامات اعتراضی منافع ملّی را به خطر خواهد انداخت و جمهوری اسلامی ایران را در جامعه جهانی به حالت انزوا خواهد راند.

مردی به سرعت و چهارنعل، با اسبش می تاخت. اینطور به نظر می رسید که به جای بسیار مهمی می رفت.
مردی که کنار جاده ایستاده بود، فریاد زد؛ کجا می روی؟
مرد اسب سوار جواب داد،
نمی دانم از اسب بپرس!

این داستان به نوعی رفتار افراد خود سری را حکایت دارد که بدون اهمیّت و اعتنا به نقش دیپلماسی در برون رفت از معضلات ، سوار بر عادت ها و باورهای غلطشان می تازند، بدون اینکه بدانند به کجا می روند و با کشور چه می کنند!!!