امید دریسی:

«برای محاکمه اغتشاش‌گران از حکم بغی به جای محاربه استفاده کنید.»

بله شوربختانه درست خواندید! جملهٔ فوق را البته آیت‌الله حیدری نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری طی همایشی که در اهواز برگزار گردید به قضاتِ قوهٔ قضائیه برای محاکمهٔ افراد دست‌گیر شده در اتفاقات اخیر به عنوان احکام جای‌گزین پیشنهاد داده است!

جالب است بدانیم که بغات یا باغی‌ها به کسانی اطلاق می‌شود که برای براندازی نظام اسلامی به میدان می‌آیند و حکم آنان از محارب هم سخت‌تر است. دلیل آن نیز از این جهت است که محارب عموماً مسلحانه و یا بدون سلاح به ارعاب مردم می‌پردازد و کاری به نظام اسلامی ندارد اما باغی آن است که بالاتر بدان اشاره رفت.

هدف از توضیح فوق بدین جهت است تا یادآوری کنم هنوز هستند کسانی که اساساً اعتقادی به احکامِ غیر اعدام ندارند و سیاست جذب حداکثری، بخشش، آشتی ملی، تفاهم، گفتگو و هر چه که بر آن نام نهیم در تفکر آنان جایگاهی ندارد و صرفاً داغ و درفش و بگیر و ببند و اعدام است که به عنوان یگانه راه‌کار در چارچوب باورشان ترسیم شده است. چندان که به بیانیهٔ جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیه قم دربارهٔ بازداشتی‌ها نیز اگر نگاهی بیاندازیم چیزی فراتر از این دست‌گیرمان نمی‌شود! نمی‌دانم چه اصراری وجود دارد که برخی به سمت آرامش در کشور حرکت نمی‌کنند.

خوب است آقای حیدری که ملبس به لباس روحانیت است و به قاعده می‌بایست در راستای سیرهٔ ائمهٔ معصومین علیهم‌السلام و برابر رأفت اسلامی گام بردارند به حوادث صدر اسلام رجوع کنند و اسلام رحمانی را سرلوحه قرار دهد و بذر رحمت و مغفرت بکارند.

نویسندهٔ این سطور البته کمتر علاقه‌مند به شبیه‌سازی تاریخ صدر اسلام با مقاطع مختلف عصر حاضر است و مقصود یادآوری چنین اتفاقاتی‌ست که گاه گریز و گزیری باقی نمی‌ماند جز همین یادآوری‌ها تا شاید تلنگری باشد ابتدا به خود و متعاقباً به مسؤولان.

لذا به همین انگیزه می‌توان به اختصار اتفاقاتی نظیر فتح مکه توسط پیامبر عظیم شأن اسلام و جریان خوارج در دوران زمام‌داری حضرت علی را به عنوان دو نمونهٔ بارز مطرح و همواره برای نظام‌های سیاسی-اسلامی به عنوان الگو و سرمشق معرفی کرد تا امثال آیت‌الله حیدری به مهربانی و عطوفت هم گوشه چشمی داشته باشد.

برابر منابع معتبر تاریخ اسلام، گروهی که پس از ماجرای حکمیت در جنگ صفین به خوارج معروف شدند جزو افرادی بودند که به مخالفت آشکار با نظام اسلامی و در رأس آن به دشمنی با شخص امام معصوم علی ع به پا خاستند. روایت است حتی زمانی که حضرت به نماز می‌ایستادند آن گروه در مسجد اقدام به هُو کردنِ نمازگزاران می‌کردند و البته بسیاری ناهنجاری‌های دیگر. حضرت علی اما همآره در صدد اقناع و جذب آن گروه با تفکراتِ انحرافی داشتند و تا لحظهٔ جنگ مسلحانه نیز خود شخصاً به نهروان محل وقوع درگیری مراجعه کردند و دست از تلاش برای جذب خوارج نکشیدند که البته تعداد قابل توجهی از خوارج توسط حضرت جذب جبههٔ حق شدند تا حتی‌الامکان از کشتار و زخمی شدن مسلمانان جلوگیری شود. ماجرای ترور امام علی و ضربت خوردن ایشان را نیز همه می‌دانیم که حضرت چگونه دستور دادند با قاتلش برخورد شود و هر آن چه که برای ایشان فراهم است برای ابن‌ملجم نیز مهیا باشد و به فرزندش امام حسن توصیه داشتند بین قصاص و بخششِ قاتلش مختار است و در صورت قصاص فقط همان یک ضربه شمشیر را فرود آورند.
محمدبن جریر طبری در کتاب تاریخ الرسول و الملوک که به «تاریخ طبری» مشهور است نقل می‌کند در سال هشت هجری هنگامی که مسلمانان به رهبری پیامبر اسلام وارد مکه شدند، خواستار انتقام و در هم کوبیدن مشرکین شدند و شعار می‌دادند «الیوم یوم الملحمه». پیامبر مکرم اسلام در عین حال که جسارت‌ها از مشرکین دیده، حاکم و فاتح است و در مقام قدرت و برتری قرار دارد اما می‌فرماید امروز روز رحمت است و همراهانش را سفارش به مهربانی می‌کند که بگویید «الیوم یوم المرحمه».

نمونه‌های مشابه پیرامون عطوفت اسلامی نزد معصومین علیهم‌السلام بسیار است و البته لازم به ذکر است که مردم و فرزندان ایرانِ کنونی کمترین اشتراکی با مشرکین مکه و خوارج ندارند. همیشه صبورانه متحمل مشقت‌ها شده‌اند، با کمبودهای موجود ساخته‌اند و پشتیبان نظام سیاسی‌شان بوده‌اند. این یادداشت کوتاه ناظر به سخنانِ سخت‌گیرانهٔ حیدری نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری به رشتهٔ تحریر در آمد تا بهانه‌ای شود که مسؤولانِ صاحب تریبون و نفوذ را به پرهیز از سخت‌گیری سفارش کند. اگر کسانی توان مدیریت بحران و آرامش فضا را ندارند لااقل موجبات عصبانیت مردم را فراهم نکنند و از التهاب و رادیکالی‌تر شدن فضای عمومی کشور اجتناب ورزند شاید که زمینه برای آرامش و گذشت از سوی طرفین نیز مهیا شود و دو دستی خوراک تبلیغاتی هم تقدیم رسانه‌های بیگانه نشود.