اتحادخبر: تولیت آستان مقدس حضرت شاهچراغ(ع) یکی از مهمترین فلسفه‌های ایجاد حکومت اسلامی را اجرای احکام اجتماعی اسلام دانست.

به گزارش مهر، حجت‌الاسلام ابراهیم کلانتری در نوزدهمین جلسه از سلسله مباحث با موضوع "ولایت فقیه" ضمن گرامی داشت هفته بسیج، گفت: خدا را شاکریم که الحمدالله به برکت انقلاب اسلامی شجره طیّبه بسیج در کشور شکل گرفت. البته بسیج ریشه در اصحاب رسول گرامی اسلام (ص) دارد.

وی ادامه داد: بسیج را در تاریخ اسلام باید برای اولین بار در مکه و مدینه‌ی صدر اسلام ببینیم که مستضعفان آن جامعه گرد پیامبر اکرم (ص) جمع شدند و یکی از بزرگترین انقلاب‌های جهان را پایه ریزی شد. در روزگاری که همه مستکبرانِ آن زمان روبروی پیامبر اسلام (ص) بودند، همین بسیجیان مستضعف مثل بلال حبشی، عَمَّار یاسر و مادر بزرگوارش سمیه (س)، علی بن ابیطالب (ع) و … گرد پیامبر آمدند و انقلاب بزرگ اسلام را آغاز کردند.

وی خاطرنشان کرد: پیروزی انقلاب اسلامی ایران هم در حقیقت به برکت بسیج مستضعفان شکل گرفت و بحمدالله به عنوان بزرگترین انقلاب مردمی جهان شناخته شد. امیدواریم خداوند بزرگ نام ما را هم در فهرست بسیجیان انقلاب اسلامی قرار دهد. واقعاً این آرزوی ما است و آرزویی که حضرت امام (رحمت الله علیه) مطرح کردند، آن پیر روشن ضمیری که به مدارج عالی عرفان رسیده بودند و از خداوند بزرگ می‌خواستند نامشان در فهرست بسیجیان جهان اسلام ثبت شود.

تولیت حرم مطهر در ادامه، با اشاره به موضوع اصلی بحث امروز یعنی بررسی ابعاد و نتایج مفهوم دوم قید «مطلقه» گفت: در جلسه امروز به دلیل اهمیت بحث «مطلقه»، مقداری بحث را بسط می‌دهیم که اِن شاءالله ابعاد مختلف موضوع شفاف‌تر شود، از مباحث گذشته این نتیجه به دست آمد که قید «مطلقه» اولاً: به معنای قلمرو کامل ولایت است، یعنی همان قلمرویی که یک حکومت برای عمل به وظایف حاکمیتیِ خود به آن نیاز دارد؛ و ثانیاً: به معنای محدود نبودن ولایت و حکومت حاکم مشروع اسلامی در محدوده احکام اولیه و ثانویه اسلام است.

حجت الاسلام کلانتری گفت: ممکن است کسی بگوید شما در اسلام احکام اولیه و ثانویه دارید که ثابت و قفل شده پس به این دلیل دستتان بسته است. پاسخ این است که ولایت در چارچوب احکام اولیه و ثانویه نیست. اصلاً فلسفه وجودی حکومت، وجود عنصر انسانی در کنار قرآن و سنت است؛ ممکن است بعضی سوال کنند که قرآن کتاب کامل الهی است، پس پیامبر (ص)، امام (ع) و فقیه برای چه می‌خواهیم، اتفاقاً یکی از امتیارات جدی اسلام این است که در کنار کتاب که وحی ناب الهی است، پیامبر (ص) حضور دارد و اگر پیامبر (ص) نبود وصی پیامبر (ص) حضور دارد و اگر به موقعیت اضطرار رسیدیم یک اسلام شناس در کنار کتاب وجود دارد، زیرا «لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ» دائماً باید تبیین شود، مگر از وحی آسمانی چیزی روشن‌تر وجود دارد «هذا کتابٌ المبین» قرآن کتاب نور است. بارها از قرآن با عنوان نور، ذکر و کتاب مبین «بِلِسانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ» یاد شده است. خود قرآن می‌فرماید «أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ» بر تو این ذکر (یعنی قرآن) را نازل کردیم تا برای مردم آنچه را که به آنان فرستاده شده تبیین کنی. اگر پیامبر (ص) نبود، امام معصوم (ع) بیانگر وحی می‌شد. این که حضرت آقا دائماً می‌فرمایند "جهاد تبیین" حقیقتاً، این تبیین مسئله بسیار مهمی است.

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی یکی از امتیازات شیعه بر اهل سنت را وجود امام در کنار قرآن دانست و گفت: امتیاز شیعه بر اهل سنت این است که ما همیشه در کنار کتاب وحی آسمانی امام داریم «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی» اصلاً شرط ماندگاری قرآن وجود عترت است و اگر به هر شکلی دستمان از دامان عترت کوتاه شد، آیا این جریان تعطیل می‌شود؟ خیر؛ خود قرآن مکانیزم آن را مطرح کرده است «ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ» و آن تفقه در دین است. «ولی» در کنار قرآن حضور دارد. «ولی» پیامبر (ص) یا امام معصوم (ع) یا حاکم و فقیه جامع شرایط است.

وی ادامه داد: وقتی گفته می‌شود «ولی»؛ حاکمِ محصور و محدود در چارچوب احکام اولیه و ثانویه نیست چند نتیجه به دست می‌آید، اولین نتیجه‌ای که از مفهوم دوم مطلقه به دست می‌آید این است که حاکم منصوب الهی می‌تواند به تناسب نیازهای زمان و مقتضیات خاص زمانی و مکانیِ منطقه تحت حاکمیت خود، آن جا که در مرحله اجرا تزاحمی بین دو حکم الهیِ مرتبط با عرصه اداره جامعه پیش آید حکمی که دارای مصلحت بیشتری است را بر حکمی که واجد مصلحت کمتری است مقدم و حکم دیگر را موقتاً تعطیل نماید. ملاک اصلی در اینجا مصالح اسلام، جامعه اسلامی، و نظام اسلامی است. به عبارت دیگر اینجا صرفاً بحث اضطرار یا ضرر و یا عسر و حرج که حکم ثانوی را پدید می‌آورند ملاک تقدیم اهم بر مهم نیستند، بلکه ملاک اصلی وجود مصلحت افزون‌تر در یکی از احکام است که موجب تقدیم آن بر حکم دیگر می‌شود.