اتحادخبر: خیلی از ستاره‌های پرسپولیس بوده‌اند که در جام جهانی حضور نداشته‌اند.

به گزارش ایران ورزشی؛ میلاد سرلک که بعد از حدود ۶ ماه حضور در تیم ملی، جام جهانی را از دست داد خیلی هم نباید ناراحت و غمگین باشد.چرا که با نگاهی به پشت سر خود و تاریخ پرسپولیس حتماً درخواهد یافت که چه ستاره‌های نابی پیراهن سرخ را به تن کردند و با این پیراهن به اوج محبوبیت و افتخار رسیدند اما غیبت در جام جهانی به هر دلیل مثل یک حسرت ابدی در زندگی فوتبالی‌شان بر جای ماند و هیچ گاه از خاطرشان نخواهد رفت.برخی از این ستاره‌ها که تعدادشان کم هم نیست در دوران بدی ستاره شدند، دورانی که حضور در جام جهانی واقعاً مثل یک رؤیا بود. سال‌های سال تیمی از قاره کهن به این تورنمنت نمی‌رسید یا در دوره‌ای دیگر از بین قدرت‌های آسیا فقط یک تیم در آن حضور پیدا می‌کرد. بعدتر بسیاری از ستاره‌های فوتبال‌مان در دهه ۶۰ به جنگ و عدم حضور در مسابقات بین‌المللی برخوردند که صعود به جام جهانی نشدنی بود. برخی هم تا پای جام جهانی رفتند و خط خوردند یا حتی یکی از اعضای تیم راهی تورنمنت بودند اما قسمت نشد در این آوردگاه بزرگ و تاریخی به میدان بروند.

اینجا منتخبی از بازیکنان تاریخ پرسپولیس که در جام جهانی بازی نکردند را در دو تیم اصلی و ذخیره‌ها بررسی کردیم هر چند احتمالاً به خاطر منابع محدود در ثبت تعداد بازی‌های ملی، این آمار نمی‌تواند دقیق باشد کما اینکه در مورد برخی بزرگان تاریخ باشگاه پرسپولیس مشخص نیست چند سال عضو تیم ملی بوده‌اند و چند بازی ملی در کارنامه دارند.

تیم اصلی

بهروز سلطانی، ۸ سال، ۱۸ بازی؛ خودش می‌گفت اول به او می‌گفتند عقاب آسیا اما گلر خوش قد و قامت سرخ‌ها در دهه‌ای به پیراهن شماره یک تیم ملی و پرسپولیس رسید که خبری از جام جهانی نبود. جام ملت‌های سنگاپور مهم‌ترین آوردگاه بین‌المللی سلطانی بود.

محمد پنجعلی، ۱۳ سال، ۴۵ بازی؛ با اینکه به جام جهانی ۱۹۷۸ رفت اما آنقدر جوان بود که روی سکو نشست. بعدها با تیم ملی قهرمان بازی‌های آسیایی هم شد و در تیم منتخب آسیا هم قرار گرفت اما حسرت حضور در جام جهانی بر دلش ماند.

جعفر کاشانی، ۶ سال، ۳۸ بازی؛ با وجود دو قهرمانی جام ملت‌های آسیا، یک صعود به المپیک و بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی نتوانست در جام جهانی حاضر باشد. آقای دیپلمات حتماً عضوی از بهترین‌های تاریخ این باشگاه به حساب می‌آید.

مجتبی محرمی، ۸ سال، ۳۷ بازی، ۵ گل؛ یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال و عضو تیم قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ که در آخرین سال‌های ملی‌اش هم در تیم ۱۹۹۶ سومی جام ملت‌ها را به دست آورد با آن همه استعداد و توانایی روی جام جهانی را ندید.

ابراهیم آشتیانی، ۵ سال، ۳۵ بازی، یک گل؛ برخی معتقدند بهترین بک راست تاریخ پرسپولیس بوده. یکی از آن ستاره‌های شاهینی که در پرسپولیس و تیم ملی درخشیدند. بهترین بازیکن جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲ و قهرمان این مسابقات در ۲۹ سالگی از تیم ملی خداحافظی کرد.

حمید درخشان، ۱۳ سال، ۴۱ بازی، ۹ گل؛ هافبک میانی کاشته زن، طراح باشعور فوتبال ایران با وجود دوران طولانی ملی‌اش نتوانست به جام جهانی برسد. می‌توانست در آخرین سال‌های دوران بازیگری کاپیتان تیم ملی در جام جهانی ۱۹۹۴ باشد اما نشد که نشد.

حامد کاویانپور، ۵ سال، ۵۳ بازی، ۱ گل؛ بازیکنی که از ۱۷ سالگی به تیم ملی رسید و عجیب اینکه در حسرت جام جهانی ماند. اگر تیم بلاژویچ به جام جهانی ۲۰۰۲ می‌رفت احتمالاً او در ترکیب اصلی بازی می‌کرد اما قسمت بود که دوران ملی‌اش بدون این افتخار تمام شود.

مرتضی کرمانی مقدم، ۴ سال، ۲۴ بازی، ۳ گل؛ هافبک – مهاجم جنگنده و قدرتمند تاریخ پرسپولیس ملقب به«به به تو»ی فوتبال ایران در حسرت رسیدن به جام جهانی ۱۹۹۰ ماند و با آن نسل پرستاره سوخت تا قهرمانی بازی‌های آسیایی را جشن بگیرد.

ناصر محمدخانی، ۸ سال، ۲۷ بازی، ۱۴ گل؛ حیف که جام جهانی این استعداد ناب و خاص را ندید وگرنه حتماً مسیر زندگی فوتبالی و شخصی این مهاجم پا به توپ تغییر می‌کرد و همه دنیا از فرارها، دریبل‌ها، کاشته‌ها و لحظات نابی که او در زمین خلق می‌کرد، بهره می‌بردند.

فرشاد پیوس، ۱۰ سال، ۳۴ بازی، ۱۸ گل؛ آقای گل سابق فوتبال ایران و کسی که هنوز رکورددار گلزنی در تاریخ باشگاه پرسپولیس به حساب می‌آید یکی از ستاره‌هایی بود که در حسرت رسیدن به جام جهانی ۱۹۹۰ سوخت و سهمی در این جشنواره بزرگ فوتبال نداشت.

همایون بهزادی ۱۰ سال، ۳۵ بازی، ۱۱ گل؛ یکی از بزرگترین نام‌های تاریخ باشگاه با وجود دو قهرمانی جام ملت‌ها و دوران درخشانی که در خط حمله تیم ملی داشت، روی جام جهانی را به خود ندید یا باید گفت جام جهانی از حضور عضو تالار مشاهیر فوتبال آسیا و آقای گل جام ملت‌های ۱۹۶۸ محروم شد.

تیم ذخیره‌ها:

دروازه‌بان: عزیز اصلی، ۶ سال، ۲۴ بازی

مدافعان میانی: بهروز رهبری‌فر، ۲ سال، ۲۳ بازی، علی انصاریان، ۹ سال، ۶ بازی

مدافع راست: محراب شاهرخی، ۱۱ سال، ۱۵ بازی، یک گل

مدافع چپ: رضا شاهرودی، ۴ سال، ۳۴ بازی، ۵ گل، رضا وطنخواه، ۱۰ سال،

هافبک‌ها: ضیا عربشاهی، ۶ سال، ۱۹ بازی، ۲ گل، محسن عاشوری، ۴ سال، ۱۷ بازی، یک گل، علیرضا امامی‌فر، ۲ سال، ۳۵ بازی، یک گل

مهاجمان: حسین کلانی، ۶ سال، ۲۴ بازی، ۱۱ گل، صفر ایرانپاک، ۷ سال، کریم باوی، ۶ سال، ۲۳ بازی ملی، ۱۰ گل