اتحادخبر: آن چه جواد نکنونام در این روزها تجربه می کند، شرایطی کاملا برزخی است .

جواد نکونام پیشنهاد کارلوس کی روش را برای دستیاری این مرد پرتغالی در تیم ملی فوتبال ایران رد کرده اما چنان درگیر در این ماجرا شده که تیم باشگاهی اش (فولاد خوزستان ) به شروعی ضعیف و لرزان در لیگ بیست و دوم رهنمون کرده است .
شاید کسب ۱۲ امتیاز در ۱۰ هفته نخست این لیگ و نشستن در رده نهم جدول برای برخی تیم ها دستاورد بدی تلقی نشود اما با توش و توان و نفراتی که تیم اهوازی دارد ، بیشتر یک ناکامی است تا یک آغاز توام با لرزش های قابل فهم . یک بازی عقب افتاده فولاد که مقابل تیم ته جدولی ملوان است ، شاید مایه امیدواری باشد و فتح آن قرمز و زردهای اهوازی را تا رده ششم جدول بالا خواهد کشید اما کسب فقط دو برد و اکتفا به شش تساوی و قطع شدن نوار بی شکستی این تیم در مصاف اخیربا نساجی قطعاً چیزی نیست که در این فصل از نکونام توقع آن می رفته است. نکونام دو فصل پیش فولاد را برای اولین بار در تاریخ حیاتش فاتح جام حذفی کشور کرد و سپس فصل گذشته به افتخار تصاحب سوپرجام کشور هم رساند اما در این فصل از این گونه افتخار سازی ها به کلی دور نشان داده است. برخی می گویند پیشنهاد کمک مربیگری در تیم ملی و کار در معیت کی روش او را وسوسه و حواس اش را پرت کرده اما واقعیت امر این است که نکونام با زرنگی هر چه بیشتر از همان روز دریافت این پیشنهاد تصمیم گرفته بود که نه بگوید و در اهواز بماند. او سطح خود را بسیار بالاتر از دستیاری می داند و معتقد است دیر یا زود سرمربیگیری یوزها را به وی خواهند داد و اگر مجبور شود برای رفتن مجدد کی روش تا پایان جام ملتهای ۲۰۲۳ اسیا صبر کند ، چنین خواهد کرد . او برای این مهم حاضر است حتی تا اتحاد جام جهانی بعدی (۲۰۲۶ ) هم صبر پیشه کند. بنابراین چیزی که نکونام را فاقد کارایی گذشته کرده ، نه رویای سرمربیگری تیم ملی و نه نداشتن مهر و نفر کافی در فولاد بلکه اختلال های است که در سبک و روش بازی های دلخواه و تاکتیک های انتخابی وی به وجود آمده است . تیم وی همچنان خوب دفاع می کند و به تبع آن کم گل می خورد اما چون حریفان با روش های کار نکونام آشنا شده اند و می دانند که او برای گلزنی به ضد حملات و ضربات ایستگاهی و کرنر دل بسته ، راه انجام این کار را کم و بیش به روی او بسته اند و اکتفا به ۷ گل زده در ۹ بازی برگزار شده فولاد محصول همین آگاهی است . فولاد با داشتن حمله ورانی مثل علی قربانی ، ساسان انصاری و یونس دلفی و یک هافبک تهاجمی پخته همانند اشکان دژاگه ، هافبک های رو به جلو و کراسازی همچون احسا نپهلوان ، ایوب والی و آیاندا پاتوسی و «بال » های سابق پرسپولیس در دوسمت میدان ( مهدی شیری در راست و سعید آقایی در چپ ) حیف است که فقط به دفاع و ضد حمله بیاندیشد و مجری چنین طرح های محدودی باشد . به نفع فولاد و شخص نکونام است که از این حصار خودساخته بیرون آیند و رو به جلو بازی کنند و تهاجمی تر باشند و از تمامی ظرفیت های بالای خویش برای گلزنی و پیروزی سود جویند و گرنه نکونام در ادعا و سودایی که برای سرمربیگری تیم ملی دارد ، با عقبگرد و شکست تاکتیکی و توقف استراتژیک بزرگی مواجه شده و آرزو به دل خواهد ماند.