قدرت مظاهری:

،،اُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّى وَ اَنْصَحُ لَكُمْ،، *
من و همکارام توی یه مجموعه‌ی صنعتی کار میکنیم. مجموعه‌ای که علاوه بر صادرات محصولاتش که نقش بسیار عمده و مؤثری توی تأمین بودجه‌ی کشور دارن، سهم بسزایی هم توی تغذیه‌ی صنایع کشور و مهم تر از همه، تأمین سوخت و گرمابخشی به خونه های هموطنامون توی سرمای زمسّون داره.
محیطِ صنعتی محل کار ما که به مناسبت شرایط خاص و موقعیتای استراتژیکش سرشار از خطرای بالقوه و لحظات استرس زاس، ایجاب میکنه که تحت مراقبتای ویژه و دائمی باشه. مراقبتایی که شاید همکارا و اپراتورای سایت باوجود حضور همیشگی شون، نتونن به تنهایی از عهده‌ی اون بربیآن و نیاز به کمک گرفتن از وسایل و تجهیزات فنی بهتر و دقیقتری داشته باشن.
وجود هرگونه گاز اضافی و سمی، شعله، دود و حتی کمترین حرارت مشکوک توسط دتکتورای توی سایت رصد و دتکت میشن و آژیر بلندگوای سایت رو به صدا درمیآرن که اتاق کنترل مرکزی که وظیفه‌اش کنترل و رهبری مجموعه اس، متوجه بشه و مانع از بروز حوادث احتمالی بشه.
ترانسمیترا و فرستنده‌های الکتریکی هم یه جور دیگه کمک میکنن به گزارش دهی و اطلاع رسانی آنلاین از فرآیند عملیات و با ارسال سیگنالای پیوسته، اپراتورای اتاق کنترل رو در جریان لحظه به لحظه ی اتفاقات سایت قرار میدن.
هرگونه افت یا ازدیاد سطح مخازن، بالا یا پایین رفتن دمای محصول، تغییر جریان عبوری محصولات و نهایتاً کاهش یا افزایش فشار مایعات، بطور پیوسته و خطی به اتاق کنترل ارسال میشه و کوچکترین تغییرات فرآیندی به شکل نمودارای قرمز روی مونیتورای کنترلی نمایش داده میشن.
من و همکارام با کمک همین هشداردهنده ها و کنترل‌کننده ها، فرآیند عملیات رو رصد و کنترل میکنیم و اجازه نمیدیم اتفاق ناگواری بیوفته و حادثه‌ی تلخ و جبران ناپذیری رخ بده.
ما هیچوقت از دست عملکرد ترانسمیترایی که بهمون اطلاع میدن حرارت و فشار بالا رفته و میتونه حادثه آفرین باشه، ناراحت و عصبانی نمیشیم و اونا رو بخاطر آگاهی و اطلاعی که دادن بهمون، از سرویس خارج نمیکنیم، دست به تنبیه و سرزنش شون نمیزنیم و اقدام به دیسکانکت کردن جریان ارتباطی شون نمیکنیم.
ما هیچوقت _ هیچوقت _ بلندگوهای آژیرکشِ سایت رو حتی اگه صدای آژیراشون به سرسام مون هم بیآرن و همه‌ی محوطه رو هم پر کنن، تا وقتی که دلیل، علت و مسبب وقوع آژیر رو پیدا نکردیم و ازش رفع عیب نکردیم و یا اقدام به تغییر و تعویض منبع خطر نکردیم، آژیرش رو قطع نمی کنیم.
هر فشار، حرارت، دود، شعله و گازِ مسمومی میتونه عواقب ناخوشایندی داشته باشه. هشداردهنده ها، دتکتورا و ترانسمیترا، در واقع چِشای بینا و گوشای شنوای اتاق کنترل محسوب میشن که نه تنها مستوجب تنبیه و مجازات تجهیزات کنترلی نمیشن، بلکه هر هفته، ماه و سال مورد رصد، مراقبت و سرکشی مدام قرار میگیرن که مبادا کمترین ایراد و اختلالی توی روند عملکردشون که اعلام خطره، ایجاد بشه.
محیطِ کاریِ ما، یه مجموعه‌ی کوچیک صنعتیه که میتونه نمادی از یه جامعه‌ی بزرگتر و اجتماع گسترده‌تر به اسم کشور باشه.
هر هشدار، آلارم، صدا و آژیری که به صدا درمیآد در سطح خیابونا و مجامع دیگه، الزاماً خطرآفرین نبوده و میتونه علامتی از تغییر سطوح نرمال زندگی باشه که میخواد سیستم کنترلی اون جامعه و کشور رو از بروز قریب الوقوع یه اتفاق ناخوشایند و حادثه‌ی تلخ مطلع کنه و پیش آگاهی بده به حاکمای اون جامعه.
به جای پیگیری جدی و مبارزه با بی تدبیری موجود در جامعه و چالشایی که سوءرفتار حاکما، مدیرا و وابستگان شون موجبش شدن، برخورد جبری و تهدیدآمیز با هشداردهنده ها و دتکتورایی که فقط و فقط خواستار زدودن و برطرف شدنِ اون نقایص و ناهنجاریا هستن، بی تدبیری بزرگتر و اسفناک تریه که میتونه تبعاتی بمراتب سنگینتر و تلخ تر در پی خودش داشته باشه.
مِنهای اندک آلارمای فِیک و کاذبی که همه به دروغین بودن شون اذعان دارن و می دونن نباید توجهی نشون بدن بهشون، عمده‌ی آژیرا و آلارمایی که شنیده و دیده میشن، هشدارای حقیقی و واقعی خالصی هستن که بی اعتنایی بهشون، میتونه عواقب بسیار ناگواری داشته باشه.
دتکتورا، نشانگرا و هشداردهنده ها، چه توی محیطای صنعتی و چه توی جوامع انسانی، نعمتای ارزشمند و فرصتای طلایی نابی هستن که حاکما و رهبرای اون مجموعه‌ها در اختیار دارن. اینکه با اونا برخورد جبری، خشونت زا و قهرآمیز داشته باشن و کمر به نابودی شون ببندن، یا اینکه مورد توجه جدی و دقیق قرارشون بدن و تا حصول شرایط امن، بذارن آژیر اونا روشن باشه، بستگی به درایت، تدبیر و عقلانیت اون حاکم و یا مجموعه‌ی حاکمیتیِ اون کشور و سرزمین داره...
.........................
* پیغام خدایم را به شما می‌رسانم و به شما نصیحتِ خیرخواهانه می‌کنم ... "قرآن کریم"