اتحاد خبر - زینب رنج کش: به مناسبت هفت مهر ماه روز آتش نشانی و ایمنی با علی محسنی آتش نشان جوان ولی با تجربه برازجانی به گفتگو نشستیم. او از اولین تجربه نجات جان یک کودک چند ماهه تا خودکشی یک جوان ١۵- ١۶ساله و گلایه از مسئولین و چند توصیه به مردم گفت. در ادامه با ما همراه باشید تا این گفتگوی جذاب را بخوانید.

خود را برای مخاطبان "اتحاد خبر" معرفی کنید لطفا؟
- علی محسنی هستم 31 ساله متولد شهر برازجان

چه مدت است که به شغل آتش نشانی مشغولید؟
- هفت سال است.

به چه صورت وارد شغل آتش نشانی شدید؟ آیا رشته تحصیلی شما مرتبط با شغل امروزتان است؟
- در دانشگاه مهندسی کامپیوتر خواندم و پس از مدتی در یکی از فاز های عسلویه مشغول به کار شدم در بخش کنترل کیفیت، پس از مدتی استخدامی شهرداری ثبت نام کردم و استخدام رسمی نیروی آتش نشانی شدم.

با علاقه به این شغل وارد شدید یا خیر؟
- تا قبل ورود به این شغل حتی به آن فکر هم نمی کردم ولی وقتی وارد این کار شدم آنقدر به آن علاقه مند شدم که حتی نمیتوانم اندازه اش را بگویم و حتی قبل از آمدنم به آتش نشانی اطلاعات زیادی هم درباره آن نداشتم ولی الان اینطور نیست و اغلب مردم مثل من هستند تا به شغلی ورود نکنند ممکن است علاقه ای نداشته باشند اما پس از ورود به آن کار علاقمند به ادامه دادن و کسب اطلاعات درمورد آن شغل بپردازند.

باتوجه به سختی و مشقت شغل آتش نشانی آیا خانواده مخالفتی نکردند؟
- قبل از حادثه پلاسکو و متروپل فقط می گفتند جانب احتیاط را رعایت کن ولی بعد از آن حساس تر شدند اما نه در آن حد که بگویند کارت را رها کن چون وقتی وارد شغلی می شویم باید صفر تا صد آن را برویم.

تا به حال شده از اینکه وارد این شغل شدید پشیمان شوید؟
- نه، هرگز

تا به حال جان چند نفر را نجات داده اید؟
- در بعضی حوادث چند نفر را هم شده که نجات دادم نه فقط یک یا دونفر به طور مثال در آتش سوزی بیمارستان ١٧شهریور جان چند نفر را نجات دادیم یا در حادثه ای که برای مسکن مهر رخ داد و کودکی تازه به دنیا آمده بود جانش را نجات دادیم، به نجات جان افرادی که در حادثه بودند فکر کردیم.

اولین باری که جانی را نجات دادید کی بود؟
- حادثه مسکن مهر بود، به خوبی به یاد دارم پارکینگ ساختمان دچار حریق شد و کسی نمیتوانست تردد کنند از پله های ساختمان نردبان کشیدیم به پنجره و از مادرش کودک را گرفتم و او را نجات دادم کودک تازه به دنیا آمده بود.

از سختی های شغل آتش نشانی برایمان بگویید
- شغل آتش نشانی از لحاظ فیزیکی خیلی سختی دارد اما باید از لحاظ روانی نیز قوی باشیم.
ما در برخی ماموریت های خود خانواده های داغ داری را می بینیم که عزیزان خود را از دست داده اند یا حتی جنازه هایی را می بینیم که کاملا متلاشی شده اند و یا خانواده ای که خانه و کاشانه خود را از دست می دهند و ما باید در این موارد بسیار خود دار باشیم و این بسیار سخت است.

دردناک ترین قسمت شغلتان چیست؟
- حوادث خیلی زیادی بوده که برایمان دردناک و تلخ بوده مثل درآوردن جسدی که چند روز درون چاهی عمیق افتاده و کاملا بوی بد از آن به مشاممان می رسیده، شخصی را که در خانه خود مرده بود و دیگر حتی از لحاظ چهره قابل شناسایی نبود و بدنش تکه تکه شده بود و حتی خانواده اش هم از بوی آن نمیتوانند نزدیکش شوند و اتفاقا در همین برازجان هم بوده است.
حادثه آتش سوزی خودرو نیسان بوده است سه نفر آتش گرفتند، ماه رمضان بود و ما هم همه روزه بودیم ظهر رفتیم و آنها را در آوردیم کاملا سوخته بودند.
خانواده آنها که گریه می کردند انگار دستی در سینه مان می نشست و قلبمان را بیرون می کشید و این صحنه ها  تا ابد در ذهن ما باقی خواهد ماند.

شیرینی شغلتان چیست؟
- شیرینی شغل ما کمک به هم نوعانمان است همان حس خوب که از آنها می گیریم یا همان تشکر، شیرینی شغلمان است.

خاطره ای که هرگز از ذهنتان پاک نمی شود؟
- شش ماه قبل تماس گرفتند با ما که نوجوانی ١۵ یا ١۶ ساله خود را دار زده، بر سر صحنه حاضر شدیم و متوجه شدیم بر اثر دعوای کوچکی که با پدر خود داشته طی تصمیمی عجولانه دست به چنین اقدامی در  طبقه چهارم خانه نیمه کاره ای زده است.
از مرگ پسر جوان چند روز گذشته بود و خانواده اش که از این اتفاق مطلع نبودند به دنبال او می گشتند و به طور اتفاقی پیگیر بوی تعفن مانندی به طبقه چهارم ساختمان می روند و متوجه می شوند جسد فرزندشان چند روز است از این دار آویزان مانده است و این بو از فرزندشان است.
دیدن مرگ یک انسان هرگز عادی نمی شود، ولی در آن روز زاری پدر و مادرش بیشتر از دیدن مرگ آن پسر، کمر ما را خُرد کرد.

آیا این شغل را به جوانانمان پیشنهاد می کنید؟
- اگر فقط علاقه را معیار قرار دهند بله خیلی هم موافقم اما اگر از جوانب دیگر آن را بنگریم، نه!
چون این شغل سختی های روحی روانی و فیزیکی خودش را دارد و باید این را نیز در نظر بگیرند که ممکن است بسیار دشوار باشد و نباید کاری را کم و بی کیفیت انجام دهند هر چه نباشد گاهی جان یک انسان بسته به کیفیت کار یک آتش نشان است.

شغل پر درآمدیه؟
- در دنیا بله بسیار پر درآمد محسوب می شود ولی متاسفانه در ایران خصوصا آتش نشانی شهری که زیر نظر شهرداری است بسیار ارگان ضعیفی محسوب می شود و زیاد به آتش نشانان بها داده نمی شود و مثل بقیه کارگران خدماتی یا فضای سبز با آن ها برخورد شده و قدر دان زحماتشان نیستند و می گویند نیروی شهرداری است و هیچ گونه امتیاز دیگر شامل آتش نشانان نمی شود.

از تجهیزات کارِ در اختیارتان رضایت دارید؟
- تجهیزات ما نواقصات بسیاری دارد اما در حد ارگان شهرداری معقول است چون ارگان ثروتمندی نیست. مثل  امکانات اولیه ما که نیاز است حتما باشد، یک حلقه شلنگ به همراه ناظر است ما این را داریم اما از نوع بی کیفیتش، یعنی در اصل کیفیت ندارد یک هو وسط عملیات سوراخ و یا پاره می شود.
مردم وقتی این اتفاق را ببینند اعتراض می کنند و این واقعا برای ما سخت و خجالت آور است.
یا همان ناظر که باز هم از نوع بی کیفیت است.
خودرو هایمان نیز هست، که حدودا برای ده سال قبل است که نه جایگزین شده و نه سرویس.
از لحاظ امکانات رفاهی نیز بهتر است اصلا حرفش را نزنم، اگر از آسایشگاه بگویم  بقیه کمبود ها جا می ماند.
مثلا هر شیفت شش الی هفت نفریم و در یک اتاق پنج در چهار استراحت میکنیم که فقط دارای سه تخت است و ما بقی بچه ها روی زمین می خوابند و همان موکت که کف اتاق است کاملا فرسوده است.

تا به حال خارج از شهرستان نیز اعزام شدید؟
- به شهر های اطراف بله و معمولا بیشتر برای سوانح رانندگی و جاده ای است.

بین همکارانتان تا کنون در مورد حادثه های اخیر مثل مترو پل و یا حتی پلاسکو که بخاطر سهل انگاری و طمع یک سری انسان طماع و بی فکر اتفاق افتاد، حرفی زده شده؟
- ما همه در مورد این قضیه حرف زدیم مثل هزاران انسان دیگر، این اتفاق اولین بار نیست در ایران رخ داده و آخرين بار هم نبوده قطعا ما آتش نشان ها نمی توانیم وقتی در جو حادثه ای قرار می گیریم تحت هیچ شرایطی، وجودمان وجدانمان و حتی بدنمان به ما این اجازه را نمی دهد کم کاری کنیم ما تمام تلاشمان را می کنیم تا به بهترین نحو ممکن کارمان را انجام دهیم جانی را نجات دهیم حتی اگر جان خودمان به خطر بیفتد.
کاش مسئولینمان در دادن مجوز سفت و سخت تر عمل کنند زیرا جان شهروندان مان با اهمیت ترین چیزی است که می تواند برایمان باشد.

در برازجان هم آیا ساختمان هایی هستند که ممکن است جان هم شهری هایمان را به خطر بیندازد؟ اگر هست اخطاری داده اید؟
- بله هست، نمونه آن برج شکوه با هر بادی که می وزد یک کاشی آن می افتد وسط خیابان ولی کو گوش شنوا؟
ما به آنجا رفته و نوار خطر کشیده ایم اما این ها تماماً مقطعی جواب می دهد اما باید بگویم این ها برای گذشته است الان کارشناس ما برای ساختمان های جدید می رود و اجازه چنین سهل انگاری هایی را نمی دهد.
اگر بخواهم بگویم و گلایه کنم باید از دولت شاکی باشیم چون بیشترین عملیات هایمان در ساختمان های مسکن مهر است که یا داده پیمان کار یا خودش ساخته که حرف ما برایش اصلا مهم نیست که در پایین ترین کیفیت ممکن است.
مثلا ساختمان باید شیر هاید رانت داشته باشد تا آتش نشانی که به آنجا آمد و مخزن آب خالی شد همان جا آبگیری کند و نیاز نباشد برگردد که متاسفانه مسکن مهر این راهم حتی ندارد یا در ساختمان های سه چهار طبقه باید حوض ریل داشته باشد که وصل باشد به خط لوله شهری که متاسفانه چنین چیزی نیست.

نام چند تن از همکاران خود را که در این عرصه زحمت می کشند را برایمان بگویید
- ممکن است چند تن از این دوستان از قلم بیفتند چون همه آنها به یک اندازه تلاش می کنند و زحمت می کشند ولی در شیفت خودمان می گویم  چون تعداد زحمت کشان این شغل بسیار است، فرشاد عمرانی، حسین مشتاقی، مسعود حیدری، سعید مختاری.

پرکارترین روزتان کی بوده است؟
- در یک روز هفت آتش سوزی منزل رفتیم در برازجان پنج سال قبل یا در امسال روزی دوتا هم داشتیم متاسفانه.
آتش سوزی منزل، خودرو، گرفتن حیوانات موزی مثل مار، امداد آسانسور و کار هایی که هیچ ارگانی تحویلش نمی گیرد نیز می افتد به گردن آتشنشانی مثل آب رسانی، شستشوی خیابان و معابر.

توصیه ای به مردم دارید؟
- این بیشتر جنبه مراقبتی دارد، در فصل گرما اتصالات برق و کنتور را حتما چک کنند از ترمینال به جای چسب استفاده کنند برای اتصالات سیم هایشان، بیرون که میروند کولر هایشان را خاموش کنند، در زمستان نیز لوله بخاری اتصالات گازی و... را چک کنند هنگام خروج و خواب و... تا ان شاالله اتفاقی برایشان نیفتد.
اگر در خیابان ماشین آتش نشانی دیدند لطفا راه را باز کنند، گاهی دیده ایم آژیر که می زنیم فرد دستش را از شیشه ماشین بیرون می آورد و با تندی تکان می دهد که یعنی  چه خبرته؟ ما مجبوریم آژیر روشن کنیم و گرنه دلیلی ندارد آلودگی صوتی ایجاد کنیم اصلا حق این را نداریم پس حتما پشت این آژیر خبر بدی است وگرنه ما از خدایمان است اژیر مان هیچوقت برای اتفاق ناگواری روشن نشود. هرچند الان بهتر شده اما هنوز هم هستند این افراد.
مسئله بعد افرادی هستند که آتش سوزی برایشان رخ داده و هر چه از دهانشان در می آید بار ما می کنند که چرا دیر آمدید درصورتی که اینطور  نیست، منزل او آن سر شهر است با وجود اینکه دو ایستگاه آتش نشانی در برازجان وجود دارد اما باز هم ممکن است به حد معقولی طول بکشد تا ما برسیم چون دست انداز و ماشین سنگین و حتی گاهی ترافیک شهری را باید رد کنیم تا به آنجا برسیم و این را درک می کنیم فرد بسیار ناراحت است اما باز هم دلیل نمی شود سر ما فریاد بزند و هر چه از دهانش در می آید به ما بگوید باور کنید ما دلمان نمی خواهد هیچ آتشی در خانه و منزل یا هیچ کجای شهر برای ویرانی روشن شود. خستگی کار مارا اذیت نمی کند اما حرف صاحب خانه ای که ما را سهل انگار می شمارد ما را به اندازه ده سال خسته و افسرده می کند.
دو موضوع دیگر هم هست  یکی اینکه مردم با بچه هایشان صحبت کنند که خطوط تلفن را اشغال نکنند چون هم ما را اذیت میکنند هم خدایی نکرده مشکل برا شهروندانمان پیش می آید و دوم اینکه در بعضی از اطفا حریق ها نیاز به آب نیست و باید با سیلندر پودر خاموش شود و بهتراست شایعه نکنند که آتش نشانی آب نداشت.(می خندد)

زندگی با یک آتش نشان سخت است؟
- زندگی یک آتش نشان پر از ماجراجویی است. سختی و آسانی ، شیرینی و تلخی دارد مثل بقیه مردم اما گاهی متفاوت تر. اگر آتش نشانی اینقدر به زندگی مردم شهرش اهمیت می دهد قطعا این اجازه را نمی دهد خانواده خودش دچار سختی شوند و بیشترین مراقبت را در خانه خود دارد نسبت به عزیزانش و فکر نکنم به غیر از ماموریت ها، زندگی با فرد آتش نشان سخت باشد.

سخن آخر:
- گلایه از مسئولین داریم، که بیشتر به آتش نشان ها بها دهند حتی کمی احترام آتش نشان را نگه دارند تا بماند مزایا و حقوقشان و حتی بیمه ما بیمه معمولیست و بیمه مشاغل سخت نیست و پس از بیست سال آن هم با دردسر بازنشست می شویم. از مسئولین خواهش مندیم بیشتر به ما جامعه آتش نشانان توجه کنند.
تشکر از مدیر عامل آتش نشانی برازجان محمد علی عباسی، تشکر از علی قائدی معاون عملیاتی آتش نشانی، پرویز تنگستانی رئیس ایستگاه دو و اسماعیل ایرانپور رئیس ایستگاه یک.

کاش ارگان های دیگر با ما همکاری بیشتری  می کردند مثل اداره برق، آب و...  همکاری خوبی با ما ندارند. اگر خانه ای که صاحب آن نیست و ما مجبور به باز کردن قفل آن می شویم و آتش را مهار می کنیم نیروی انتظامی برای تحویل خانه زودتر اقدام کند یا جایی که برق در جریان است و نمی شود هم برق باشد هم آب برای خاموش کردن آتش و باعث خطر می شود و یا آب رسانی اداره آب بهتر شود خیلی خوب است کاش این موضوع همکاری ادارات ذیربط را پیگیری کنند.