احمد خواجه حسنی

این روزها صحبت از ادامه روند مذاکرات و احیای برجام در صدر اخبار ایران به عنوان رویدادی زنده و در جریان است، در همین راستا روز گذشته جلسه غيرعلنی مجلس با مسئولان تيم مذاکره کننده برگزار شد که بنا بر اخبار واصله به نظر می رسد متن پيش‌نويسِ تهيه شده و توضيحات ارائه شده از سوی علی باقری با چراغ سبز مجلس و اقبال نمايندگان همراه بوده است.
از پيش نويس روی ميز می توان به عنوان "جنگ متن" یاد کرد صرفاً به این علت که متن مبنای مذاکره انگلیسی است و این خود به تنهایی کافی است تا شرایط را برای تیم مذاکره کننده و نهادهای تصمیم ساز ما با مشکل مواجه نماید و در آینده شاید دست دیپلماتهای کشور در به کرسی نشاندن نظرات به حق خود، تهی گردد.
در کشور اما بهره برداری حزبی و جناحی از جنگ متن (برجام۱) در سالیان گذشته با حواشی های زیادی همراه بوده و برخی ها مدام بر آنند که تقاص تمام ناکامی های زندگی خود را از متولیان امر بگیرند، اینکه در برجام کلمه تعلیق به کار رفته یا خیر و در مورد واژگان فنی ساسپند و ساسپنشن چه برداشت هایی صورت گرفته و چگونه معنا می شود، مقوله ای تخصصی است که نگارنده از تحلیل و تفسیر کارشناسی آن معذور است ولی قدر مسلم اینکه بخش عمده ای از ناکامی ها و متعاقباً چالش های ما در معاهدات بین المللی به دلایل ضعف بنیادین ما در گفتار و نوشتار زبان بین المللی انگلیسی و ابهامات و اشکالات پیرامونی است.

براساس بند ۳۷ برجام ، مرجع حل اختلاف ، شورای امنیت سازمان ملل است حال اینکه براساس قوانین سازمان ملل، زبان فارسی به عنوان زبان رسمی این سازمان شناخته شده نیست و عملاً شورای امنیت فقط متن انگلیسی را به رسمیت می شناسد.

در دنیای نویسندگی و مشخصاً روزنامه نگاری به قول شاهین کلانتری: هر واژه یک ثروت است و هر کلمه نماد است، نمادی از یک مفهوم و نشان‌دهنده یک موقعیت. هر کلمه معنایی دارد و آشنایی با آن کلمه یعنی آشنایی با یک مفهوم و حتی اندیشه و این چنین است که در کتاب مقدس نقل است ما میوه کلمات خود را می خوریم، گرچه زبان نوشتار پیش نویس احیای برجام در پاره ای موارد کاملا فنی است منتهی استنتاج مقایسه‌­ای این اصل را اثبات می­کند که تسلط بر نگارش و کاربست دقیق واژگان ضرورتی اجتناب ناپذیر است، لاجرم بایسته می نماید کلمات واژگان و اصطلاحات فنی در جمله بندی و عبارات با درایت و هوشمندی و بر اساس خواست و منافع ملی ما به کار گرفته شود تا طرفین مذاکره به ویژه ایالات متحده امریکا فردای امضاء توافق از اين واژگان تخصصی و فنی نتوانند در محافل حقوق و بين‌المللی بر ما آسيب وارد کرده و تضییع حق دیرپاترین انسان‌های موحد کره خاکی یعنی ایران و ایرانی را رقم زنند.

نمی توان اذعان داشت که متن کنونی ارائه شده برای توافق می بایست صد درصد مطابق با خواسته و منافع ملی ما باشد لیکن می طلبد که قبل از امضاء متن پیش نویس فعلی، از همه ظرفیت های موجود در جهت تنظیم بهترین متن پیش نویس بهره برداری نموده و به طور موقت هم که شده دو قطبی جامعه گریز موجود را در این مورد کلان و همه شمول، کنار گذاشته و با خرد جمعی و پتانسیل های موجود، پیروز و سربلند از جنگ متن به درآئیم، با گذار از فضای مونولوگی، عطای مدیریت فردی را به لقایش بخشیده  و با ورود به دنیای دموکراتیک مدیریت سیستمی، از اساتید و اهل فن در این حوزه فارغ از نگاه حزبی و جناحی بهره برداری نموده و در این جنگِ حادث شده، مطلوب ترین دستاورد را برای همگان به ارمغان آوریم.
گرچه این جنگ متن، با پیروزی مطلق ما همراه نخواد بود که سرشت مذاکراتی در این سطح است، لیکن به نحوی عمل شود که در روزهای پسا توافق اگر و مگری در کار نباشد.
به قول شاعر : ‏‎اگر را با مگر تزویج کردند ، از ایشان بچه‌ای شد، کاشکی نام و سر آخر کاشکی را کاشتند ، سبز نشد .