احمد خواجه حسنی:

مفروض بر اینکه نطق و منطق هم ریشه باشند، بایسته می نماید در هر وادی با منطق نطق داشت و جامعه پسند سخن راند ، این موازنه طلایی دیروز در کلام رئیس مجلس شورای اسلامی در نخستین کنگره معلمان به وضوح آشکار شد، مشخصاً آنجا که از کشف الاسرار جنابشان پرده برداری نموده و گهربار فرمودند : به عنوان مدیری که بیش از ۴۰ سال در سطوح و حوزه‌های مختلف تجربه کسب کرده‌ام، می‌گویم که راه نجات کشور آموزش و پرورش است!!! معلمان نیز باید بدانند که بزرگترین بار مسئولیت بر دوش آنهاست.

پرداختن به مصائب و معضلاتی که گریبان گیر معلمان می باشد به انضمام مطالبات این قشر درمانده، از فریضه هاست لیکن چون احتمال پارگی فریضه دانِ پردازنده می رود، فی الحال ناچارم کریمانه از کنارش گذر کرده و افتخار نوشتنش را به فرصتی دیگر بسپارم.

انواع شعائر کم داشتیم، به سبزۀ یک شعائر جدید هم آراسته شدیم: "راه نجات کشور آموزش و پرورش است"!
وای که این مملکت به سرزمین عجایب تبدیل شده، چرا که این گزاره ی نابی که امروز رئیس پارلمان به آن نائل آمدند از سال های ابتدائی پیروزی انقلاب وِرد زبان برخی از روشنفکران و دردمندان کشور بود ، اهل نظر دردمند و دانشگاهیان دغدغه مند ظرف سالهای گذشته تا به امروز به کرّات از روند و مسیر فراروی آموزش و پرورش کشور انتقاداتی را وارد دانستند امّا گوشی بدهکار نبود به این نشان که یکی از مدبّرترین مدیران (زنده یاد دکتر حسین عظیمی رحمت الله) در کتاب  «مدارهای توسعه‌نیافتگی در اقتصاد ایران» در اوایل دهه هفتاد صراحتاً مرقوم داشتند که یکی از استراتژی‌های ویژه برای توسعه اقتصادی این است که به سراغ مدارس برویم ... حتی اگر لازم باشد برای مدتی از پروژه‌های بزرگ چشم بپوشیم ...

ای خواجه درد هست ولیکن طبیب نیست!

آورده اند که، نا امنی تنها تجاوز بیگانه به یک کشور یا شورش و سرقت نیست؛ بلکه نا امنی، پیش‌بینی‌ناپذیری رفتار و گفتار صاحبان قدرت است.[۱]
ظاهر قضیه دلالت بر این دارد که در کلیت حکمرانی راه پس (اقرار به اشتباهات) و راه پیش(اصلاح شیوه ها) را محک زده اند و در جهت تحقق آینده ای مطلوب تر برای همگان سعی در ریل گذاری و اصلاح ساختارها دارند،«خوب است و خیر»

گرچه گزاره ای که ایشان فرمودند اساساً نقض غرض بوده و با گذشت بیش از چهاردهه مسیر دوربرگردان پر هزینه ای است، لیکن همین تک جمله را اگر در بوته عمل بارور کنند رهیافتی به مسیر توسعه است.

در این خاک اهورایی و سرزمین پر افتخار ، تبار گفتمانی شدن «دور برگردان » های پر شمار را شاید بتوان به خودکامگی کارگزاران نسبت داد ، این همه اظهارات (اعترافات) جگر سوز که امروز کاشف به عمل آورده، یکی از تجلّیات عدم شایسته سالاری در سالهای دور و نزدیک کشور است، واپس گرایی مگر شاخ و دم دارد! همین که در چله ی دوم انقلاب تازه به این نتیجه رسیده ایم که منجی کشور نهاد آموزش و پرورش است به مثابه برگشتن به پله اوّل است ، با این حال اما جای شکرش باقیست که که گام های معلّق تحوّل را به حرکت درآورده و ظرفیت های بالقوه را فعلیت بخشند و با تمکین به این کشف الاسرار عملیات نجات کشور را کلید زنند.
صد البته که از این نمونه دور برگردان ها مسبوق به سابقه است، به عنوان مثال؛ سیاست کنترل جمعیت و راهکارهای تشویق به فرزندآوری و بیراهه های پیش تر که امروز به چالشی امنیتی بدل شده و کیان مملکت را نشانه گرفته و حاجتی به بیان ندارد.

علی ایحال اینکه اظهار فرمودند راه نجات کشور آموزش و پرورش است ، شایسته و به جاست، مشروط بر اینکه ابتدا راه نجات آموزش و پرورش را بیابید و از این وضعیت اسفناک کنونی نجاتش دهید ! بدین دلیل که استقلال نهاد آپ خدشه دار شده، ساختار تعلیم و تربیت متأثر از ساختار سیاسی است، سطح کیفی سواد آموزی و آموزش در بسیاری از مدارس دولتی به شدت تنزل یافته و یکی دو جین مواردی از این قبیل که ضرورت بازنگری در نظام آموزشی کشور را مطالبه می کند.
این چنین است که منجی، خودْ نیازمندِ ناجی است!

پ ن؛
۱-    شادروان استاد علی رضاقلی نویسنده کتاب جامعه شناسی نخبه کشی