اتحاد جنوب: آن چه در زیر می خوانید گفت و گوی اختصاصی پیغام با مسعود شکوهی است که در یکی از روزهای پایانی تیرماه انجام شده است:

آقای شکوهی عمر شورای سوم هم تا سی چهل روز آینده به پایان می رسد. برای بعد از شورا هم برنامه ای دارید؟

ـ قرار است چه برنامه ای داشته باشیم؟

یعنی واقعا هیچ برنامه ای برای آینده کاری تان ندارید؟

ـ من که بیکار نبوده ام. شغلم آموزش و پرورش بوده طبعا بر می گردم سر شغل سابقم.

اما شما قبل از شورا و در دولت خاتمی در آموزش و پرورش پست معاونت اداره کل را داشتید...

ـ خوب الان  که ندارم.

اما دولت آینده متمایل یا حتی متعلق به اصلاح طلبان است.

ـ اما این معنی اش این نیست که ما در این دولت حتماً دوباره معاون یا مدیر باشیم.

یعنی واقعا به دنبالش نیستید؟

ـ اگر معنی دنبال بودن این است که به این در و آن در بزنم، قطعا نه.

اما شما امروز با تجربه تر از گذشته هستید، تجربه ریاست شورا و مدیریت شهری را دارید. یعنی می خواهید همه ی این تجارب را سر کلاس مدرسه ببرید؟

ـ من اول برمی گردم سر کلاس. اگر دولت آینده تشخیص داد که من کارآیی لازم یا به قول شما تجربه دارم، آن وقت وضع فرق می کند. اما این که گفتید تجربه ها را سر کلاس درس ببرم، اگر کلاس درس من در آموزش عالی باشد، واقعا ترجیح می دهم این تجربه ها را برای دانشجویانم بیان کنم تا این که بخواهم وارد امور اجرایی شوم.

اگر کارآیی تان در مدیریت اجرایی از معلمی بالاتر باشد. چه؟ ممکن است شما مدیر خوبی باشید اما لزوماً معلم خوبی نباشید.

ـ عرض کردم این دیگر تشخیص مدیران ارشد در دولت آینده است که من به چه کاری بیایم. ببینید دولتی که ما کم کم باید به آن بگوییم دولت سابق، وقتی سرکار آمد بسیاری از مدیران با تجربه ی بالا را فرستاد نقطه اول سال اول استخدامشان. در همین استان فرمانداران با تجربه ی چندین ساله در مدیریت چند شهرستان را فرستادند به دبستانی در حاشیه ی شهر. حتی حاضر نشدند به عنوان مشاور از تجربه هایشان استفاده کنند. قطعا از دولت آینده انتظار نمی رود دست به چنین کاری بزند اما نمی توان مدیری را هم به دولت تحمیل کرد به ویژه این که اصلاح طلبان از همان آغاز پیروزی آقای روحانی اعلام کرده اند دنبال سهم خواهی نیستند.

اما قبول دارید که این حرف به این معنی هم نیست که دولت آینده را هم قرار است اصول گرایان اداره کنند.

ـ بله قبول دارم.

خوب وقتی قرار است غیر اصول گرایان باشند، حتما بخش اعظم اصلاح طلبان در دولت آینده خواهند بود.

ـ بله این را هم قبول دارم و اضافه می کنم که دولت آقای روحانی برای عبور از بحران هایی که الان گریبان گیر کشور است چاره ای جز استفاده از تجربه ی ارزنده مدیران اصلاح طلب ندارد.

برگردیم به شورا. شما وقتی وارد شورا شدید که بیش از دو سال از عمر دولت احمدی نژاد نمی گذشت. این دولت از نظر فکری با شما تضاد داشت. شما با این تضادها چگونه کنار می آمدید؟

ـ ببینید درست است که ما با دولت تضاد فکری داشتیم اما لزوما با همه ی مدیرانی که از طرف این دولت بر سر کار بودند، تضاد عملی نداشتیم. این بستگی به نگاه مدیران داشت. مثلا در ابتدای دولت احمدی نژاد چند ماهی از فعالیت شورا با استانداری آقای افراشته مصادف بود. خوب هم ما آقای افراشته را می شناختیم و با سوابق او آشنا بودیم و هم او ما و سابقه ی ما را می شناخت. علاوه بر این فارغ از تفاوت در نگاه سیاسی با هم سابقه ی دوستی هم داشتیم. به همین دلیل او ما را به عنوان عضوی از انقلاب و نظام به رسمیت می شناخت و ما هم او را به رسمیت می شناختیم و با مسالمت با همدیگر کار می کردیم.

اما دیدید که دولت نتوانست امثال افراشته را تحمل کند

بله نتوانست و بعد از او دو استاندار غیر بومی آمدند که اصلا انگار برای دعوا و تشنج آمده بودند. آنها از همان آغاز بنا داشتند با هر کسی که سابقه ی اصلاح طلبی و دوم خردادی داشت، برخورد کنند و ابایی هم نداشتند که چنین رفتاری را علنی کنند. خوب وقتی این افراد چنین رفتاری را در پیش گرفتند، ما چه می توانستیم کنیم جز حفظ حرمت و عزت نفس خودمان؟

اما خوب این تقابل به ضرر بوشهر تمام می شد چون بودجه دست آنها بود.

ـ بله اتفاقا به ضرر بوشهر هم تمام شد اما چه کاری از ما ساخته بود؟ این آقایان حتی حاضر نبودند با اعضای شورای شهر و شهردارهای منصوب شورا ملاقات هم کنند. چنان ذهنشان انباشته از سوء ظن و حتی نفرت بود که نمی خواستند ما را ببینند. خوب اعضای شورا هم که انصافا تمامشان از این آقایان خوش سابقه تر و سالم تر و مدیرتر بودند، قبول نمی کردند که ذلیل آنها شوند هر چند اگر به فرض محال ما ذلیل آنها هم می شدیم، باز هم راضی نمی شدند.

شاید به این دلیل که شما را اصلاح طلب تندرو می دانستند.

ـ من واقعا معنی اصلاح طلب تندرو را نمی دانم. اصلا مگر می شود که اصلاح طلب تندرو باشد؟ در سابقه و عملکرد ما چه تندروی بوده است؟ هر چه تندروی و افراط است که از جانب خود همین ها بوده است و رأی مردم در انتخابات ریاست جمهوری هم پاسخ منفی به همین تندروی ها بوده است. اصلا همین که آقای روحانی با شعار اعتدال آمد و این شعار با استقبال هم مواجه شد، نشان می دهد که این شعار در تقابل با تندروی های دولت اصول گرا بوده و گرنه شعار اصلاح طلبان به پیروی  ازآقای خاتمی، همیشه مدارا و میانه روی و اعتدال بوده. اگر شما به همین ترکیب شورای شهر نگاه کنید، خواهید دید که همه ی آنها از افراد مشهور در اعتدال و میانه روی هستند. آقای محمدی باغملایی، آقای شجاعی، خانم ماحوزی، آقای پوربهی که با نام اصلاح طلب و منسوب به دوم خرداد وارد شورای سوم شدند، چه تندروی ای داشته اند؟ همه ی این ها بر می گردد به ذهنیت افراد. هر که نقش خویشتن بیند در آب.

اما به هر حال همین ذهنیت به رد صلاحیت شما منجر شد

نمی دانم رد صلاحیت من تا چه اندازه حاصل این ذهنیت بوده چون رد صلاحیت ها متاسفانه در کشور ما پارامتر خاصی ندارد. تا حد زیادی هم به میل و سلیقه ی افرادی که قدرت دستشان است، بستگی دارد.

شما واقعا نمی دانستید که رد صلاحیت می شوید؟

 اگر بخواستم بر مبنای معیارهای واقعی وضعیت را بسنجم، می دانستم که نباید ردصلاحیت شوم. چون هیچ نقطه ی تاریکی در پرونده ی خودم نمی دیدم. نه از نظر مالی و نه اخلاقی و نه عقیدتی.  تمام دوران عمر من در حد وسع و توان و استعدادم در خدمت به انقلاب و تلاش در چهارچوب معیارهای نظام جمهوری اسلامی سپری شده البته با حفظ دیدگاه سیاسی خودم.  پس دلیلی بر رد صلاحیتم نبود.  اما با توجه به سابقه ای که از رد صلاحیت ها داشتم و با نگاه به تجربه ی افراد مختلفی که در این سال ها بدون دلیل رد صلاحیت شده بودند، رد صلاحیتم خیلی هم دور از ذهن نبود. بالاخره این آقایان باید یکی را به عنوان اصلاح طلب رد صلاحیت می کردند. خوب چه کسی برایشان بهتر از من؟

 به این رد صلاحیت اعتراض نکردید؟

من به هیات نظارت استان اعتراض کردم آن هم به اصرار دوستان.

چرا به اصرار دوستان؟

چون خودم با میل و رغبت ثبت نام نکرده بودم. من اصولا قصد ثبت نام را صرفا به دلایل شخصی نداشتم. اتفاقا آنهایی هم که بعدا رد صلاحیت کردند، از این قضیه خیلی خوشحال بودند اما تحلیل های دوستان همفکر را قبول کردم و ثبت نام کردم و فکر می کنم خوب شد که ثبت نام کردم. در مرحله ی استانی که اعتراضم مورد توجه واقع نشد، دیگر به مراجع بالاتر اعتراض نکردم. احساس کردم آن بار تکلیفی که بر دوشم بود، به وسیله ی رد صلاحیت کنندگان برداشته شد. حالا این که آنها با این باری که تا روز قیامت بر دوششان است، چه می کنند، خودشان می دانند و خدایشان.

شما با دو عضو دیگر شورا که منتسب به اصول گرایان بودند، هیچ مشکلی نداشتید؟

نه اتفاقا می خواستم همین را بگویم که شما بحث رد صلاحیت را پیش کشیدید. ببینید من می توانم ادعا کنم که شورای سوم بوشهر یکی از بی تنش ترین و هماهنگ ترین شوراهای شهر کشور بود. البته شورای اول و دوم بوشهر هم همین گونه بودند. این بر می گردد به ذات مردم بوشهر و فرهنگ تعامل و مدارایی که در این شهر ریشه دوانده. می خواستم این را بگویم که ما با دو عضو دیگر شورا که منتسب به اصول گرایان هم بودند، نه تنها هیچ مشکلی نداشتیم بلکه می توانم ادعا کنم که مهندس سیامک احمدی که مشخصاً نماینده اصول گرایان بود. چون حالا شاید بتوان گفت آقای اسدی نامزد مستقل بوده. ایشان تا زمانی که در شورا حضور داشت، یکی از نزدیک ترین دوستان من و صادق ترین عضو شورا بود و همواره  هم از کلیت شورا و افراد آن دفاع می کرد.

و البته چوب این دفاع را هم خورد.

ـ بله متاسفانه و آقایان نشان دادند که هیچ کس را که ذره ای از خودش استقلال نشان دهد، تحمل نمی کنند. اصلاح طلب و اصول گرا بهانه است.       

بگذارید یک مثال دیگر بزنم. در همین دولت، دو استانداری که پس از افراشته آمدند و به قول خودشان به جرم اصلاح طلب و تندرو بودن حاضر نبودند با ما یک ملاقات ساده داشته باشند، به اذعان همه ی کارشناسان ضعیف ترین استانداران تاریخ بوشهر بودند. این ها چون توان کار نداشتند، مجبور بودند تنش و حاشیه درست کنند و بچه های استان چه اصول گرا و چه اصلاح طلب را روبروی هم قرار دهند.اصلا من اعتقاد دارم اگر استانداری واقعا اهل کار باشد، فرصت پرداختن به این حاشیه ها را نخواهد داشت. بعد از این دو استاندار، استانداری آمد که سابقه ی اصول گرایی اش و گرایش های سیاسی اش طی سه دوره حضور در مجلس از آن دو نفر خیلی روشن تر و بیشتر بود اما چون برای دعوا نیامده بود، نه تا امروز او با ما مشکلی داشته و نه ما با او مشکلی داشته ایم. خوب اگر تندروی از ما بود، با این استاندار هم باید دچار مشکل می شدیم.

حالا باز برگردیم به انتخابات ریاست جمهوری و وضعیت اصلاح طلبان استان. می دانید که از بعد از دوم خرداد چند طیف مختلف از نیروهای دوم خرداد و اصلاح طلب در بوشهر شکل گرفته که بعضا در مواردی با هم اختلاف داشته اند و حتی این اختلاف ها به سطح جامعه و رسانه ها هم کشیده شده. در خلال انتخابات هم که افرادی با عنوان ستاد آقای روحانی در انتخابات شکل گرفته اند. فکر نمی کنید با روی کار آمدن دولت جدید دوباره اختلاف این گروه ها آشکار شود؟

بگذارید من در پاسخ از آخر سوال شما شروع کنم. اولاً این که گفتید افرادی با عنوان ستاد روحانی در کنار اصلاح طلبان شکل گرفته، من این نظر را خیلی دقیق نمی دانم چون اکثریت قریب به اتفاق اعضای ستاد آقای روحانی خودشان دارای سابقه ی اصلاح طلبی هستند. بنابر این دلیلی ندارد که آنها را در یک راسته ی دیگر بیینم. می ماند بقیه ی نیروهای اصلاح طلب استان که به گمان من در طول این سال ها همگرایی شان بیشتر از اختلافشان بوده است. شما می توانید این همگرایی را در خروجی نامزدهای این گروه ها در انتخابات مثلا مجلس و حتی ریاست جمهوری جز سال 84 ببینید که عمدتا با هم هماهنگ بوده اند. البته قطعا اعضای این گروه ها با هم اختلاف نظرهایی هم دارند که ممکن است به سطح جامعه هم کشیده شود. بالاخره اختلاف نظر ویژگی یک جامعه ی زنده و پویا است اما این اختلاف ها هیچ وقت سر تقسیم غنیمت و پست و مقام نبوده چون هیچ کدام از این نیروها در زمان هایی که پست و مقامی هم داشته اند، از این پست و مقام ها برای خود کیسه ای ندوخته است که بخواهند برای حفظ پست رو در روی هم بایستند. پس اگر اختلاف نظری هست بر سر روش های پیشرفت کار است.

یعنی شما واقعاً اختلافی بر سر گرفتن پست و مدیریت با دیگر دوستان ندارید.

من از طرف خودم و دوستان همفکرم می گویم که واقعا اختلافی نداریم. خیلی از این دوستانی که منظور نظر شما است در دولت آقای خاتمی پست داشتند و ما هم در یک مجموعه مدیریتی با هم همکار بودیم.

اما ممکن است برخی از آنها امروز بخواهند از شما دور باشند بخاطر همان صفت اصلاح طلبان تندرو. چون نام شما در این چند سال گذشته بیشتر بر سر زبان بوده و بعضا در متن تقابل با اصولگراهای تندروتر هم شما بوده اید.

ـ این دیگر تصمیم آناست. همانطور که عرض کردم ما با هیچ کس در تقابل نبوده ایم. نه با اصول گراهای تندرو نه با اصول گراهای کند رو (با خنده) صفت تندروی هم شایسته ی ما نیست چون ما تندروی نداشته ایم بلکه همواره شعار و مشی مان اصلاح نواقص و کاستی های نظام بوده. در همه ی این سال ها ما تابع نظرات بزرگانی همچون آقای خاتمی و مجموعه ی اصلاح طلبان نزدیک به ایشان بوده ایم. اگر کسی بتواند به آقای خاتمی صفت تندروی بدهد، به ما هم می تواند این صفت را بدهد. البته ما در بیان دیدگاه هایمان صادق و شفاف بوده ایم و چون در آن چه می اندیشیم، صادق هستیم، طبعا روی نظراتمان هم ایستادگی می کنیم. این طور نبوده که به خاطر حفظ منافع فردی به اصطلاح پرچم باشیم و با روی کار آمدن هر دولتی مواضعمان را تغییر بدهیم. اصلاح طلبی ما ریشه دار است. ریشه ی آن در اعتقادات ملی و مذهبی ماست. این اصلاح طلبی برای ما یک برند و نشانه است و با همین برند هم ادامه می دهیم.

آیا تندرو دانستن شما به عملکردتان در شورای شهر مربوط نمی شود

ـ عملکرد ما در شورای شهر هیچ وقت تندرروانه نبوده است. البته وفادارانه و صادقانه بوده و با اعتراف به ضعف هایمان به این عملکرد افتخار هم می کنیم. ما از طرف مردم انتخاب شده بودیم و به ناگزیر باید به آن چه که مردم به خاطر آن ما را برگزیده بودند، وفادار باشیم. حالا اگر این وفاداری را برخی تندروی تعبیر کنند، این با آن هاست. با ما نیست. البته ما یک بد اقبالی داشتیم که با مدیران دولتی همزمان شدیم که اکثرشان دارای ذهنیت فوق العاده منفی و حذف گرا بودند. آنها هر عملکرد شورا را با استفاده از ابزارهایی که هم در بعد اجرایی و هم بعد رسانه ای داشتند، منفی انعکاس می دادند. شما همین مراسم بزرگداشت هفته ی بزرگداشت روز بوشهر را ببینید. در آن مراسم واقعا چه حرکت ناشایستی صورت می گرفت؟ ما هر سال که می خواستیم این مراسم را برگزار کنیم، با استاندارهای وقت تماس می گرفتیم و تقاضای تشکیل جلسه می دادیم و تقاضای همکاری می کردیم اما به دلیل همان ذهنیت منفی شان، به جای همکاری شانتاژ و سنگ اندازی می کردند. ستاد روز بزرگداشت بوشهر ما در تمام این سال ها به خاطر حفظ دغدغه ی نیروهای مذهبی با امام جمعه ی محترم تشکیل جلسه می داد اما باز هم در خلال برنامه ها عده ای خودسرانه می آمدند و مزاحم برنامه ها می شدند. آنها به طور غیر مستقیم می گفتند که هر کاری  که ما قبول نداریم، نباید انجام شود. خوب ما که نمی توانستیم چنین چیزی را بپذیریم.

یک مورد دیگر که می تواند به عنوان شاخص عملکرد ما در رعایت اعتدال و مصلحت مردم بوده، انتخاب شهرداران است. شما به سابقه ی هر سه شهردار منتخب شورای سوم نگاه کنید. هیچ کدام از این انتخاب ها سیاسی نبوده. یعنی این طور نبوده که ما حتما دنبال شهردار اصلاح طلب بوده باشیم. ما دنبال یک مدیر اجرایی خوب بودیم. البته اگر بعد از انتخابمان به نتیجه می رسیدیم که شهردار منتخب مدیر خوبی نیست بی ملاحظه ی گرایش سیاسی برخورد می کردیم. اتفاقا برخورد ما با یکی از سه شهرداری که وانمود می شد تا حدی  به اصلاح طلبان گرایش دارد، شفاف تر و محکم تر هم بود.هر چند همان طور که عرض کردم ما در هنگام انتخاب شهرداران به گرایش های سیاسی شان توجهی نداشتیم. البته این را هم اضافه کنم که برای ما ایده آل این بود که بتوانیم از شهرداری استفاده کنیم که هم فرد لایقی باشد و هم دیدگاه فرهنگی و سیاسی اش به ما نزدیک باشد اما چون می دیدیم در دولت اصول گرا امکان تحقق چنین چیزی میسر نیست با واقعیت ها کنار آمدیم و خود همین با واقعیت کنار آمدن شاخص میانه روی و نفی ادعای تندروی است. 

پس شما فکر می کنید با دیگر گروه های اصلاح طلب استان مشکلی ندارید؟

نه قطعا نداریم. من دلیلی برای این مشکل نمی بینم. البته این را بگویم که ما خودمان یک مجموعه هستیم از گروه های مختلف اصلاح طلب. برخی از اعضای مجموعه ی ما از طرف احزاب و تشکل های اصلاح طلب کشور نمایندگی دارند. برخی دیگر به خاطر پیشینه ی اصلاح طلبی شان. این مجموعه یک مجموعه ی ریشه دار است. مال یک سال یا دو سال هم نیست. سال ها از عمر آن گذشته، سختی ها و مرارت ها کشیده و در مقابل فشارها دوام آورده است. بنابر این ما نگرانی ای برای حفظ و ماندگاری و تاثیر این مجموعه نداریم. زیاده خواه و سهم طلب هم نیستیم و حذف هیچ کس حتی اصول گراهای شایسته را هم دنبال نمی کنیم. اما کسی هم نمی تواند این مجموعه ی ریشه داری را که با عنوان اصلاح طلبی در استان شکل گرفته نادیده بگیرد یا از روی آن بگذرد. بنابراین دست همه ی آن کسانی را که بر اساس اشتراکات اصولی همکاری ما را بخواهند، می فشاریم و مثل گذشته همکاری می کنیم. به اختلاف سلیقه ها و دیدگاه ها هم مثل گذشته احترام می گذاریم.

و سوال آخر این که شما هم مثل بیشتر فعالان اصلاح طلب به آینده امیدوارید؟

ـ قطعاً امیدوارم. واقع امر این است که من هم در فضای قبل از انتخابات و به ویژه پس از رد صلاحیت آقای هاشمی رفسنجانی مأیوس شده بودم اما اتفاقی که افتاد و با حرکت حماسی مردم، روح امید و نشاط به جامعه بازگشته است و شعارها و وعده های رئیس جمهور منتخب و استقبالی که از این وعده ها و شعارها صورت گرفته، من را هم مثل بیشتر مردم امیدوار کرده است. ان شاء الله این امیدواری یک امیدواری واقعی است و اعتقاد دارم می شود با تدبیر و درایت و استفاده از انرژی عظیم نیروهای انسانی لایق و مدیران کارآمد، کشور را از وضعیت فعلی نجات داد و از بحران های پیش آمده عبور کرد./س