قهرمانی از آن کیست وقهرمان کیست؟

     قهرمانی  از آن پهلوانان است و قهرمان، پهلوانی است که نردبانی ترقی را تنها با اتکا بر انسانیت و مردانگی پیموده است. قهرمان همان کسی است که هرآنچه را در چنته دارد به کار می گیرد و بدور از هوا، هوس، شهرت و لذات موقت دنیای فانی مادی در عرصه های متعدد و متفاوت جهان امروزی،  عرض اندام می نماید. سرزمین باستانی ما، ایران عزیز، همواره رستنگاه قهرمانان نامی و قدرتمندی بوده وهست. می بالیم به خاکی که بذر فتوت، سرتاسر آن پاشیده شده و تاریخ کهن ما شاهد رویش چنین جوانه های ارزشمندی است که شکفتن شان  مایه فخر و مباهات  ایران و ایرانی است.

    سرزمینی که وامدار چنین استعدادهای درخشانی است تا آنجا که طلو ع و غروب های فراوانی را به تماشای  قدرت نمایی قهرمانانش به نظاره می نشیند چرا موکلین و مسؤولانش،  حمایت  و پشتیبانی شان را دریغ می ورزند؟ آیا به راستی، رمز بقای  قدرت و قهرمانی قهرمانان مان آن قدر پیچیده و مبهم   است که هیأت ها و فدراسیون های مربوطه از یافتن سر نخ این کلاف سرگردان، سر در وگم و ناتوانند؟ برای  رسالت خطیر و سترگ قهرمان پروری باید سرکیسه را شل کرد و هزینه ی سنگین پرداخت زیرا که در خور و شایسته ی بهای والایی هستند این قهرمانان دلاور. همگان مستحضرند که کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و انگلیس، برای کشف و پرورش ستاره های تیم های ورزشی شان، در کشورهای آفریقایی چه اقدامات گسترده و حساب شده ای که انجام نداده اند.

که این شام آخر سحر می شود         نهال امل بارور می شود

گلستان شود روزی این شوره زار     گل و لاله روید سر کوهسار

سرآید یقین دوره ی بندگی             شکوفا شود غنچه ی زندگی (جمشید واقف )

   تاکنون پای درد دل قهرمان نامی و مدال آور، هنرمندان، اهل قلم، پژوهشگران و... ؛ مخلص کلام، مفاخر دشتستان نشسته اید؟ اطلاع دارید چه مشقاتی را متحمل شده اند و یکه و تنها و بدون هیچ گونه حمایتی در میادین و جشنواره ها حضور یافته اند؟ دغدغه های خاطر صادق پاکدامن را شنیده اید؟ طعم مرارت هایی که فاطمه امینه  برازجانی در عبور از موانع پیشرفت خود با آن ها مواجه بوده است را چشیده اید؟ زخم هایی که بر کف پای دیگر افتخارآفرینان در عبور از مسیرهای صعب العبور قله ی افتخار ایجاد شده است را دیده اید؟ می دانید هزینه رفت و برگشت محمد رضا متوسلی  در مسابقات تکواندوکشوری وکسب مقام دوم هان مادانگ، یکصد و هفتاد هزار تومان از پول تو جیبی این نوجوان تأمین شده است؟ سال گذشته همین موقع، تکواندو کاران  کودک و نوجوان  برازجانی برای اعزام به شمال کشور، هر کدام به همین طریق، مبلغ یکصد وده هزار تومان هزینه نموده اند. اینها یی که عرض کردم مشتی بودند نشانه ی خروار.

     تقبل هزینه اعزام یک گروه سیزده نفره ی فوتسال خواهران، در سال گذشته، آن قدر حواله ی این سازمان وآن اداره و... شد که نهایتا در شرف عدم شرکت در مسابقه، قرار گرفتند تا اینکه دلسوزی پیدا شد و پیگیری مجدانه ای انجام داد و وسیله ی نقلیه ای با هزار منت، فراهم شد تا این عزیزان در مسابقه شرکت کنند ... حال تصورش را بکنید که چه انگیزه و روحیه ای می ماند برای تمرکز در نبرد و رویایی این ورزشکان  در میدان مسابقه.

     تنها عامل پیشرفت و قدرت نمایی تیم ها و رشته های ورزشی وابسته به صنعت نفت و ذوب آهن، خودروسازی، راه آهن، مواد غذایی و لبنی و...، تمکن مالی و درآمد زایی این صنایع می باشد. ما هم در استان مان منابع نفت وگاز و پتروشیمی را داریم استان بوشهر، مادر و مولد انرژی کشوراست آیا درآمد زایی و سود حاصل از این نعمت خدادای اندک است تا آن که از پس حمایت حداقلی از نخبگان و افتخارآفرینان کیان نجیب خود را ندارد؟  مگر بوشهر دروازه ی ورود فوتبال توسط انگلیسی ها نبوده است... این چه فرجام کریه المنظر است که به شاکله ی فوتبال بوشهر وارد شده؟ افتضاح تر از این وضعیت هم وجود دارد برای حیثیت جامعه ی فوتبالی استان بوشهر؟ بسی خرسند یم که برخی مسؤولین مناطق انرژی، بومی ِخود استان بوشهر هستند  و درد ها را بخوبی می بینند و لمس می کنند.  چاره ای باید جست ... . خفتن حس ناسیونالیستی تا به کی ؟

« فیلی را آوردند بر سرچشمه ای که آب خورَد. خود را در آب می دید و می رمید و می پنداشت که از دیگری می رمد، نمی دانست که از خود می رمد. همه ی اخلاق بد از ظلم وکین و حسد و حرص و بیرحمی وکبر چون در تـُست، نمی رنجی، چون آن را در دیگری می بینی می رمی ومی رنجی . » ( فیه مافیه،ص24)

    فاجعه اینجاست که ما عادت کرده ایم مرغ همسایه را غاز ببینیم چه عادت ناپسند و بیرحمانه ای !!! با این عادت بغرنج فقط چون خرمن کوبی کور و قوی بنیه، استعدادهای نورس و معصوم زادگاه محبوب مان را مظلومانه، نابود و لگدمال می کنیم و در نطفه سـِقط می کنیم و اجازه ی  تولد و تبلور نمی دهیم. فریاد ...الامان ...  نخبگان و افتخار آفرینان کم توقع و متین دشتستانی را دریابید، پیکر نحیف شان را یارای ایستادگی در برابر جولان هزینه های تحمیلی نیست  !!!آنچه که هرگز نبایده به ورطه ی فراموشی سپرده شود این است که قهرمانان بزرگی  از بطن شهر های کوچک  سر برآورده اند. البته ناگفته نماند اپیدمی مخرب دیگری که به روش گاز انبری،  فعالیت فعالان توانمند ورزش و... را تحت الشعاع خود قرار می دهد تمرکز گرایی و بزرگنمایی برخی مهره های نالایق و بی رمق جلوه دادن  چهره های شایان  حومه وحاشیه نشینان است.

    دریغ از نصب یک پلاکارد و بنر تشویقی برای عرض تبریک خدمت عزیزان افتخارآفرین، اگر بنر یا پلاکاردی مشاهده می کنید در سطح شهر، از جیب مبارک اشخاص تأمین اعتبار شده، اشخاصی که عبارتند از والدین و دیگر اعضای  خانواده، دوستان و همکلاسی های این عزیزان. یک زمانی دانش آموزی در المپیاد نجوم  استان شرکت کرد ساعت 14 ایشان از مرکز استان برگشت و خودش به تنهایی از ایستگاهی به ایستگاه بعدی طی طریق نمود تا به منزل مسکونی اش در روستایی در مجاورت برازجان برسد. اگر خدای ناکرده در  حرارت 50 درجه که پرتو خورشید نیزه وار فرو می رود و ذوب می کند، برایش اتفاقی می افتاد کدام لوح تقدیر و مدال جوابگو می بود؟ کم نیستند عزیزان دانش آموز و دانشجویی که نایل به موفقیت هایی در المپیادهای علمی، فرهنگی، هنری و ورزشی می شوند و در سطح جامعه گم نامند و معرفی نمی شوند. قطع به یقین، همه ی شما بر تأثیر جنبه های مثبت تشویق، معرفی و شناسایی استعدادهای درخشان بر روحیه و روان افراد، اشرا ف کامل دارید و روده درازی  بنده در این مقال در محدوده ی حوصله تان نمی گنجد.

    واقعیت دیگری که هفت خان نیل ِ به قهرمانی را صعب العبور می کند مقایسه ی هزینه ی شرکت در میادین متفاوت و متعدد ورزشی  است با ورودی ناهنجاری های جامعه. شوربختانه اکنون، هزینه ی تهیه مواد مخدر کمتر از هزینه ی شرکت در رشته های ورزشی است  و اعتیاد به مواد مخدر خیلی آسان تر از ورزشکار شدن است. همچنین دسترسی به نوشیدنی های حرام و فیلم های مبتذل و... . هر دفعه که فرزندان ما بخواهند از سالن های موجود در سطح شهر و یا استخر استفاده کنند هزینه ای باید بپردازند که از تخفیف دانش آموزی و دانشجویی برخوردار نیست.

     ورزش، یکی از کانال های کسب عنوان های قهرمانی است که با این آسیب های جدی،دست و پنجه نرم می کند هنر، ادب، اندیشه، علوم و فنون مان  نیز در دندانه های تیز عدم توجه و حمایت مسؤولین درگیر است و اصطکاک دارد و حاصل این سایش دردناک، اضمحلال است و بس. امید اینکه در دولت تدبیر و امید، تدبیری جهت رفع این معضل اندیشیده شود.