غمچو:

پریگ ظهر که کارُم تموم واویدِی وُ هاسی اُماده ویمیدُم کم کم که بِرُم خونه، کاظو حاتمی و مَحسینو چَندَل و اِورِیمو گُنج اُومِدِن تا یه دس ورقی هم دارِن. گفتن غمچو ما فهمیدیمه که جمعَه قبلی سه تا کوتِ واری وُ ناصرو زنگی اینا دادیه وُ ایسو اومدیمه تا بازی کنی پامون. خندسُم و گفتُم بِرِین عامو، بِرِین پُی بازیتون، ظهر مالِ ورق بازیه !؟ محسینو چندل گفت سه تا هَف تایی بازی میکنیم و تموم. گفتُم حالُم نخاشه زیاد اُمروز ( دیرازگوشتون از سحر مث زنِ اُوسَن عُق میزدُم و نمیفهمیدُم چِمِه ) اِورِیمو گُنج گفت رِکّه نِکُو غمچو، هر تیمی باخت، او تیمه دعوت میکُنه کافه. گفتُم حالُم نخاشِه زیاد. کاظو حاتمی گفت چه خیرِتِه مِی !؟ گفتُم دیرازگوشتون تو دلُم غُناهِشته. مث که یه کامپِرِیسینی وُویساده وُ یِهنا سنگ خالی میکنه توش.

اِورِیمو گفت بیو بشین یه هف تایی بازی کنیم، قولِت میدُم حالِت وُ همیشه خاشتر واوو ! خلاصه یکی ئی یکی او، مانِه نشوندِن همونجو شی سیَه کویری که تو پارکِ بِرَکیمون بی وُ شروع کردیم وُ بازی. همو اول کاری، یه دولّو پیکیه وَشون خندُندُم تا حساوِ کار بیا دسشون. مو خوم و محسینو نشسیدیم، کاظو هم خوش و اِورِیمو. آغا باورتون نِوِیمو، با ئی که خوشون حاکم بیدِن، دَسِه وَشون گرُفتیم و سه کِشا پَسِ سرِ هم کوت وشون دادیم که نزیک بی پُی هم جَر واوِن. دِتا دس دیه هم بازی کِردیم که یکیشِه اونا بُردِن، یکیش هم ما. هیچی، مانِه ورداشتِن رفتیم کافه وُ نِشسیم. یه دختری اُومِه یه دِتا قاغُذ نِها پیش ریمون و رفت. گفتُم اینا چِنِن دیه !؟ کاظو خندس و گفت انتخاو کو خالو ! گفتم چه انتخاو کُنُم ؟

گفت هر چی میخِی نوشته توش. سیل کِردُم تا همه چی دارِن. از فالوده ی زنجفیلی بگیر تا اُوهویج وُ از بسّنی تُروَک بگیر تا چُی خارشتُر ! محسینو گفت غَمچو بگو تا معجون بیارِن سیت. گفتُم چِنِه معجون ؟ گفت تو بُگو تا بیارِن سیت، خوت میفهمی ! گفتُم حالُمه خو خِراوتَر نمیکنه ! گفت اصلاً یَک حالی وَت میدِه که از کچیکی تا ایسو نصیوِت نِواویدِه. گفتم باشه. کاظو و اِورِیمو هم مث ما معجون سفارش دادِن و دخترو چارتا پارچِ گُت اُوُرد سی ما که هر کموشون قَدّ یِه تُنگی بیدِن. یکی یه نی کلفتی هم توشون بی که بُیَد وَشون مِک میزدی. چارتایی مون هر کاری کِردیم که وُ مِک چی بیا تو گُلیمون، نومِه. پاکمون نی تو پارچِه اُنداختیم دیر و شروع کِردیم وُ پوز کِردنِ پارچَل. سیر که خاردیم، گفتُم ایسو ئی چه توش بی که وَش میگِن معجون ؟ اِورِیمو گفت بسّنیه، شکُلاته، شیره. محسینو گفت مغزِ پسّه وُ گردو وُ بادُم و فندق هم هَردِنِه وُ رِختِنِه توش. کاظو گفت پودر نارگیل و کاکائو و عسل هم بنظرُم توش میریزن. هاسی سی خوم کیف میکِردُم وُ دونَلِ ریز مغزَلی که لای دندونَلُم بیدِن، پُی نِکِ زونُم درمیوُردُم که کاظو گفت بِرِیم دیه !؟ گفتُم تا دس و دهنمونِه بُشوریم و بِرِیم.

راس واویدُم رفتُم هلِ یه دسشورینی که آخر کافه بی وُ دسمه گرُفتُم شی شیرِ اُوٍ اُما همی که شیره واز کردُم، یه کِشا یه چی تو دلُم رِخت دومَن و همونجو میخاسُم بیارُم بالا. توریم سرخ واویدِی وُ یه چی مث مار تو دِلُم زُر و پیچ میخارد. سیلِ توُ اُینه کردُم تا رنگِ توریم واویده مِی داریزرد. یه مرتِوِه یه چی مث توپی تو دلُم دومن و بالا واوی و اُومِه هلِ حلقُم. دیه نِتِرسُم نهای خومه بگیرُم و یه کِشا اُوُردُم بالا و خوم و زل و زنده ایم و کاسه ی دسشوری و پاک اینایه چول کِردُم و نهادُم. کاظو و محسینو و اِورِیمو سه تایی وُ دَو اومدِن سیم و شی چِلمِه گرُفتِن که نِفتُم ری زمین. یه اُوی سر و ریم زدن و بعدی که بردِنُم نشوندِنُم پس میز، خوشون اونجونَله یه کمی پاک و پلشت کردن و راس واویدیم که بریم. محسینو گفت چِت واوی یه کشا غمچو !؟ همیطحری آروم آروم که هاسی میرفتیم صحرا گفتُم، دلتون پاک بو اُما شیره که واز کِردُم، اُو شهره که دیدُم، نمی‌فهمُم سی چه یه کشا یادِ معجون اُفتادُم که همه چی توشه ...