غمچو:

... بعدِ سفرِ بچه بارلِ غالیباف وُ ترکیه، زنِ غدیرو غلامپور هم گیر داده وَش که الّا وُ بلّا سی سیسمونی بچه مون بُیَد بریم کیش یا قشم. هر چی غدیرو قسم خارده که عندالله وُ عندالرسول مُو پیلِ رفت و اومد تا کیش و قشم هم ندارُم، زِنَک رِکّه کِرده وُ کوتاه نمیا. پریگ پسین وُ مُو گفت غمچو والا تو بیو بینُم نمیتَری مُجاوِش کنی دَس از سَرُم ورداره ! هیچی، دوش بعدِ افطاری خوم و زِنَک ورداشتیم رفتیم خونه‌ی غدیرو که پُی زنش گپ بزنیم.

گفتُم خوم گپ نزنُم، بِختره. هرچی بو، زِنَل گپِ هَمِه بختر میفهمِن. سی همی محض هم بعدی که شَروَت و زُلِوی و یه غُوُارِ حلواینی خاردیم، یه چیشکی وُ غدیرو اُنداختُم و اشاره کردُم که راس واووُ تا برِیم صحرا ! قبلِش زنِ خومِه پُختیدُم که هرچی زنِ غدیرو گفت، بزنه تو دهنش وُ نِیلِه تا فشار سرِ ئی آدم بیاره. هیچ ی، رفتیم نشسّیم ری سکونینی که وسطِ فِدَهشونه وُ گیر حرف زدن واویدیم. غدیرو میگفت زنم خیلی تَشَکیه و زَهلَم میرِه خدای نخاسه یه بی حُرمتینی وُ زنخالو کنه. وُ زنِ مو می گو زنخالو.

گفتم خوفِت نبو، زنخالو چنون تو ئی جریانل وارده که اِی دِی اَکوان دیو هم بو، رامِش میکنه. یه کم دیه هم گپ زدُم وُ خیالِ غدیروِه قرص کردُم. یه نیم ساعت، سه رُب ساعتی نشسیم و دوارته راس واویدیم رفتیم داغُل تا زنِ مال مانی وُ زن غدیرو نشسنه وُ هاسی میخندن سی خوشون. غدیرو یواشکی تو گوش مو گفت خالو خدا خیرِت بده. زَهلَم رفته بی وُ خیال می کِردُم ایسو که بریم داغُل، زنُم بُق کرده و نشسه اُما خدا را هُزار مرتوه شُگر مث ئی که قول کرده و گیرِ بگو بخندِن. خندسُم و گفتم وختی مو یه چی وَت میگُم، باور کن ! تو همی گپ و گفتَل بیدیم که زن غدیرو گفت میش غدیر، دیدی گفتُم تَهنا نیسیم.

اینا زنخالو اینا هم میخوان پامون بیان کیش خدابخا. مو که چیشلُم هاسی میتنگسِن صحرا، یه سیلِ چپلی وُ زنم کردُم وُ سَرُمِه جموندُم که یعنی چه هاسی می گو ئی !؟ جونِ خوتون زِنَک عَلد سیلِ تو چیشلُم کرد و گفت غَمچو والا، کی بریم !؟ رُواو می گو بیلیم بعدِ عید بِرِیم اُما مو می گُم تا همی تو ماه رمضونی بریم که سی خومون سه چار روز هم عذر شرعی داشتوویم و روزه نگیریم. بعدش سیلِ رُواوخانم کرد و گفت ما خو دین و ایمون مون بالاترِ دین و ایمون آغُی غالیباف و بچه بارلِش نی... شما جُی مو بیدین، چه میکِردین!؟ نه، عندالله چه میکِردین !؟ ایسو شما جُی مو...