وی معتقد است که دخالت والدین به هنگام بحث‌های کلامی و طرفداری از یکی از فرزندان به علت کوچکتر بودن یا بزرگتر بودن او، تنها منجر به ایجاد حس منفی نسبت به والدین در فرزند دیگر می‌شود.

این روانشناس با اشاره‌ به کشیده شدن برخی اختلافات و بحث‌های کلامی کودکان و نوجوانان به سمت زد و خورد و لزوم دخالت والدین در چنین مواقعی، افزود: بعضا این بحث‌های کلامی به زد و خورد میان فرزندان کشیده می‌شود که در چنین مواقعی والدین پیش از آسیب رسیدن به هر کدام از فرزندان باید کودک و نوجوان را از یکدیگر جدا کنند.

طلوعی با بیان اینکه  بهتر است به هنگام بروز دعوای شدید، فرزندان مدتی از هم جدا باشند تا با هم ارتباطی نداشته باشند، ادامه داد: والدین به هیچ عنوان نباید از هیچ کدام از فرزندان طرفداری کنند و تنها به هنگام دعواهای شدید باید آنها را از هم دور کنند. اگر دعوا بر سر وسیله بوده بهتر است آن وسیله از هر دوی آنها گرفته تا بی طرفی در دعوا رعایت شود. 

وی در عین حال این را هم گفت که اگر دعوا بر سر وسیله متعلق به یکی از فرزندان (فرزند کوچک‌تر و یا بزرگتر) بود، والدین حتما باید از آن فرزند دفاع کنند تا به هر دوی فرزندان بیاموزند "حق" ارزشمند است و ربطی به کوچک‌تر یا بزرگتر بودن ندارد. در غیر این صورت با سکوت والدین فرزندان می‌آموزند که باید زیر بار زور رفته و از حقوق خود دفاع نکنند و در نهایت نیز با این مساله در زندگی و در تمام محیط های اجتماعی نظیر مدرسه و محیط کار درگیر خواهند بود.

این روانشناس در پایان سخنان خود، با تاکید بر اینکه والدین باید مراقب نوع درگیری‌های لفظی خود در خانواده باشند و با بیان اینکه کودکان از مشاهده های خود در محیط خانواده مطالب زیادی را در ذهن ثبت می‌کنند، به والدین توصیه کرد: بحث، دعوا و فحاشی همسران در حضور کودک و نوجوان باعث الگو پذیری آنها می‌شود. از این رو والدین باید در درجه اول خود و شیوه روابطشان را اصلاح کنند تا انتظار چنین رفتارهایی را از فرزندان نداشته باشند.