غمچو:

پُسرُم اُمسال کلاسِ دوُوازِهُمه و اُنگار خیلی زَهلَش رفته وُ کنکور. میگرده و می گو بوُوا، چه کُنُم که بِتَرُم دَرسلمِه خوب بخونُم و بفهمُم شون ؟ هر چی فکر کِردُم که چه وَش بُگُم و چطحری راهنماییش کنُم، فُیدِه ای نداشت. یعنی نمیفهیدُم که بُیَد چه وَش بُگُم. هیچی، پسِ سرِ خوم سوارِش کِردُم و رفتیم وَرِ نصرو کَلعالی که اوسو تو کچیکی دوس بیدیم پی هم.

نصرو مُعلُم بیده و ایسو یه دو سه سالی ویمو که بازنشست واویده. یعنی دقیقاً نُهای کرونا، بازنشست واوی و یه پرایدِ دس دومی اِسدِه و پاش کرایه کشی میکنه. سیش زنگ زدُم بینُم کُجایه. گفت غمچو، مِی کار و باری چی داری ؟ گفتُم نه، کار و بار ندارُم، فقط میخوام یه چن دقه ای بِوینُمِت. گفت یه زنخالوییه سوار کِردُمه هاسی میرسِنِمِش حسین آواد، ربع ساتِ دیه وَرِ دِژُم خدابخوا. گفتُم باشه. هیچی، رفتیم ورِ دژ وُیسادیم تا نصرو اُومِه. سلوم و علیکی کردیم و حال و قصه مونه سیش گفتم. که بِچَم کلاس سالِ آخُرِ مدرسه شه وُ نگرونِ کنکوره وُ میخوا که راهنماییش کنی.

نصرو خندس و گفت غمچو والا بِیل تا خالوم خوش بگو. بعدش هم زِه ری شونِ بچه‌ی کو و گفت خالو والا خوت بگو بینم چه خیرته. بچه‌ی مال مانی گفت خالو، مو میخوام یه رشته ای ثفتنام کُنُم که آینده دار بو. که واوُم مث اینایی که بالا بالای مملکتِن. دلُم نمیخوا مث تو و بوُام، ایطحری بدوَخت واوُوم. فقط میخوام بفهمُم که مثلا چه درسلیه بُیَد زیاد بُخونُم و چه درسلیه کمتر وَخت بیلُم ریشون. روزی چن ساعت بُیَد بخونُم وُ چه جوری بُیَد بُخونُم. اصلأ چه رشته یلی باید بِرُم که وُ بالابالایَل برِسُم ؟

نصرو یه کمی پس گوششه خاروند و گفت والا چه عرض کنُم. بنظرِ مو اِی میخوای وُ جایلِ بالا برسی، پاک ئی کتاو وُ دفترله بنداز دیر و فقط یه کاری کن. بچه‌ی کو گفت چه کاری خالو !؟ نصرو چیشلشه مُرّ کرد و گفت بنظرِ مو، جای درس و مشق، وردار برو دومای یکی از همی حضرات بالا واوو تا هم سی خوت زن و زندگینی بزنی وُ هم، و هم کارِت ایقه بالا بگیره که واوی مث خوشون. بعد دوارته سرشه خاروند و گفت عندالله اِی مو وامیگشتُم وُ دوره‌ی جوونیم، غیر از دوما واویدن، هیچ کاری نمیکِردُم. کاری که ئی روزل دومایی میکُنه، هیچ مدرک و مدرسه و دانشگاهی نمیکُنِن ...