به گزارش ایسنا، عفونت‌های قارچی مهاجم یکی از مسائل نگران‌کننده در بخش‌های پرخطر بیمارستانی هستند. قارچ‌های فرصت‌طلب، این عفونت‌ها را در اکثر موارد در بیماران دچار نقص ایمنی و سایر نقص‌های سلامتی به وجود می‌آورند. این در حالی است که در اغلب موارد، در بیماران با ایمنی سالم باعث بروز عفونت به‌ویژه عفونت‌های تهاجمی نمی‌شوند. اسپورهای قارچی ازجمله بیوآئروسل ها یا ذرات معلق در هوا بوده که در همه‌جا یافت شده و انتشار وسیع آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد شکل‌های مختلف بیماری در بیمارستان‌ها شود.

قارچ‌ها به اعتقاد متخصصان قدرت تطابق بالایی نسبت به شرایط گوناگون زیست‌محیطی دارند. بااین‌حال آلودگی قارچی در محیط‌های داخلی به عوامل متعددی ازجمله رطوبت، تهویه، درجه حرارت، وجود ماده آلی در مصالح ساختمانی، بار قارچی در فضای خارجی ساختمان و فعالیت‌های ساخت‌وساز بستگی دارد. بنابراین قارچ‌های رشته‌ای موجود در اتاق‌های بیمارستانی ممکن است در محیط و بر سطوح گوناگون رشد کرده و میکرو کلنی‌هایی را ایجاد کنند که اگر افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای و نقص سیستم ایمنی بستری در بیمارستان‌ها آن‌ها را استنشاق کنند، اسپور ناشی از این کلنی‌ها می‌تواند موجب طیف متنوعی از عفونت‌های بیمارستانی سطحی و منتشره گردد.

با توجه به لزوم برخورداری از دانش کافی در این خصوص، همواره مطالعات مختلفی در این مورد در نقاط مختلف دنیا انجام می‌شود. در همین زمینه، محققانی از دانشگاه علوم پزشکی اراک اقدام به انجام تحقیقی کرده‌اند که در آن آلودگی قارچی در هوای بخش‌های ویژه بیمارستان‌های آموزشی بررسی شده و الگوی حساسیت دارویی گونه‌های جداشده نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است.

محققان برای انجام این مطالعه، از بخش‌های پرخطر بیمارستان‌های آموزشی اراک تعداد 63 نمونه از هوا را جمع‌آوری کرده و با استفاده از روش‌های آزمایشگاهی مربوطه، به شناسایی جنس و تا حد امکان گونه قارچ‌ها پرداختند. آن‌ها سپس حساسیت دارویی گونه‌های جداشده قارچ را نسبت به داروهای مختلف آزمایش کردند.

بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، به‌طورکلی الگوی آلودگی قارچی بیمارستانی با قارچ‌های بیماری‌زا و نیز الگوی حساسیت دارویی این ارگانیسم‌ها با مناطق دیگر ایران و جهان مطابقت داشت و داروهای مناسبی را نیز می‌توان برای کنترل آن‌ها به کار گرفت.

به گفته سید حامد میرحسینی، پژوهشگر گروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی اراک و همکارانش، «از کل نمونه‌ها، 18 گونه قارچ جدا شد که شامل هشت آسپرژیلوس نایجر، چهار آسپرژیلوس فلاووس، دو آسپرژیلوس فومیگاتوس، دو گونه رایزوپوس، یک گونه موکور و یک گونه فوزاریوم بودند».

آن‌ها می‌افزایند: «در بررسی حساسیت دارویی نیز یک مورد حساسیت نسبی آسپرژیلوس فومیگاتوس به ایتراکونازول، یک مورد حساسیت نسبی آسپرژیلوس نایجر به کتوکونازول و یک مورد مقاومت آسپرژیلوس نایجر به ایتراکونازول مشاهده شد که می‌تواند در تجویز صحیح داروهای کنترل این قارچ‌ها مورد توجه واقع گردد».

بنا بر این یافته‌ها، داروهای مطرح‌شده در دستورالعمل‌های جهانی برای درمان این عفونت‌ها مانند وریکونازول و کاسپوفانژین در درمان آسپرژیلوز مهاجم و آمفوتریسین B در درمان موکورمایکوز و فوزاریوز مهاجم در حال حاضر داروهایی کارآمدی هستند.

یافته‌های علمی پژوهشی فوق که می‌توانند دید محققان و دست‌اندرکاران بیمارستانی را نسبت به عفونت‌های احتمالی قارچی در مراکز درمانی بازتر کرده و روش کنترل آن‌ها را نشان دهند، در مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک منتشر شده‌اند.