احمد خواجه حسنی

دیگر بار خبر از جاده هایی می رسد که روزانه آبستن حوادثی تلخ است ،قتل گاهی به نام جاده، مدت هاست جراحت می اندازد و جان می گیرد به نحوی که عدم تأمین جانی برای عبور و مرور در برخی جاده ها به پدیده ای شوم بدل گردیده، اینجا دشتستان است...
در سلسله تصادفات مکرّر و صدمات و تلفات انسانی جاده ای ، شب گذشته نیز حادثه ای رخ داد که تاکنون ۲ نفر فوتی و ۶ نفر مصدوم بر جای گذاشته است،این بار امّا نوبت به جاده وحدتیه به سعدآباد رسیده تا اپیدمی تصادفات جاده ای برون شهری را تداوم بخشد.

متأسفانه، ازدیاد حوادث در جاده آبپخش به برازجان و جاده ی وحدتیه به سعدآباد در روزمرگی های اهالی این منطقه به روندی روتین و پر هزینه تبدیل شده است.
ظرف مدّت یک ماهه اخیر رجوع به آمار تصادفات منجر به فوت، عمق فاجعه را بیشتر نمایان می کند...
جاده های یاد شده دارای ناهمواری ها، دست اندازها و نقاط حادثه خیز زیادی است، فصل مشترک وقوع سانحه در هر دو مسیر پر تصادف، وجود پیچ  های غیر استاندارد، دو طرفه و باریک بودن جاده،عرض کم جاده، فقدان روشنایی در شب هنگام و فرسودگي آسفالت را می توان بر شمرد.

محورهای مواصلاتی برون‌شهری در زمره ی اساسي ترين و بنيادي ترين زیرساخت های هر شهرستان محسوب می شوند که دشتستان بزرگ نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد،لذا به دلیل مشکلات عدیده ای که در زیرساخت ها وجود دارد همواره این حوادث اتفاق افتاده و جاده های دشتستان را عملاً به جولان گاه مرگ تبدیل کرده که این رویه ی شوم نارضایتی و انتقاد شدید شهروندان از چنین وضعیت نابسامانی را به همراه داشته است.

معمول و مرسوم است که متولیّان امر، با بازنگری در طرح ها و ارتقاء زیرساخت های جاده ای به عنوان یک تکنیک، باعث کاهش مرگ و میر و صدمات ناشی از تصادفات می شوند.
مسیر های مذکور ، جاده های کوهستانی نیستند که بازسازی و بهبود آن هزینه‌ های هنگفتی را در بر گیرد، مسؤلین بهتر آگاهند که در این نقاط حادثه خیز، فضا برای تعریض جاده به اندازه کافی وجود دارد که همین امر سبب کاهش هزینه برای ایمن سازی و تعریض است امّا علی الظاهر آن چه وجود ندارد، اراده برخی مسؤلین گشاد نشین در حل مشکلات پیرامونی است.

بهسازی این جاده ها با توجه به ترافیک سنگین ناشی از سهولت دسترسی به بازار گناوه ضروری است و توجه مسئولان را به این مهم بیش از پیش طلب می‌ کند.
به یاد داشته باشید که تساهل و تسامح و غفلت و فترت در روند مدیریت و رسیدگی تا رفع مشکل، قابل‌ تعقیب است.

مع هذا، امروزه مدیریت ریسک در دو مرحله قبل و بعد از بحران انجام می گیرد.
در مرحله اول که بخش اصلی و مربوط به وضعیت ماقبل بحران است ریسک را پیش بینی پذیر کرده و با توجه به نوع مخاطره و آسیب های پیش رو تدابیری برای مواجهه با آن چاره می کنند.
حال سؤال اینجاست که مسؤلین امر از پیش گیری و بحران چه ذهنیتی دارند؟
چه اتفاقی می بایست رخ دهد تا مقام مسئول محترمی که خود را از اهالی دودمان جلیله می داند و مردم را به چشم رعیت می پندارد و جان و مال مردم را کم ارزش می شمرد به تلاش و تکاپو در رفع عاجل معضلات افتد؟
بی درنگ فراموشم شد که اینان در خدمت ذوب شدگانی هستند که در همراهی و همدردی با مصیبت دیدگان جاده ای یک تنه پوست و استخوان شده اند!

مسؤل محترم، به اغلب احتمال می دانید و آگاه هستید، مادامی که می فرمائید بررسی و رسیدگی می‌کنیم ولی در عمل اقدامی صورت نمی پذیرد سهل انگاری و بی تفاوتی شما بسترساز وقوع حوادثی است که به قیمت از دست دادن جان مردم تمام می شود.

باری به هر جهت، حداقل انتظار مردم تعریض و ایمن سازی جاده وحدتیه به سعداباد و اصلاح و تکمیل کنار گذر آبپخش است که از مطالبات به حق مردم این خطه است.

خلاف روال مرسوم و معمول امّا دیگر صحبتی با مسؤلین شهرستانی و استانی ندارم چرا که باور دارم کار از ارائه ی پیشنهاد و راهکار گذشته ، به همین منظور با عنایت به حق دادخواهی خانواده های مصیبت دیده و اهمیّت و حساسیت موضوع، عاجزانه تمنّا دارم کانون وکلای استان بوشهر مسئولانه به موضوع ورود کنند و با بررسی کیفیت تصمیمات و اقدامات، اگر در این زمینه قصور و تقصیر، اهمال و سهل انگاری از جانب مسؤلی اتفاق افتاده در راستای تنویر افکار عمومی اظهار نظر فرمایند.

در انتها نگارنده با کمال تأسف و اندوه،ضمن ابراز همدردی با جمیع خانواده های داغدار تصادفات اخیر، از برادر بزرگوار و ارزشمند جناب آقای دکتر ابراهیم رضایی به عنوان نماینده محترم مردم، تقاضای رسیدگی ویژه و آنی دارد.