محمد عابدی:

همین شهریور ۱۴۰۰بود که فضای مجازی به بهانه ی حمایت از فارسی زبانان شیعه مذهبی که خون کورش دررگشان جریان داردو درشعب پنجشیر اسیر دست طالبان شده اند، بسیج شد تابگوید، بایدبه کمک آنها شتافت!!

هرچندبه تدریج درخواست ها به پشتیبانی کلامی و غیرنظامی کاهش یافت،اما مقایسه ی افغانستان با سوریه وعراق وپرسش چرا دخالت درانجا مجازاست و درافغانستان مجازنیست، حاکی ازان بود که موضوع، تنها تقاضای میانجیگری نیست بلکه حمایت همه جانبه را طلب می کنند.
بنابراین اصل ماجرا بوی توطئه می داد. توطئه ای که زیرکانه بسیاری ازفعالان اجتماعی را اسیر دام خود کرده بود تا به هرطریقی دست ایران را درافغانستان بند کنند.
آن روز هرکه می گفت اینهمه تحریک  احساسات آنهم از جانب کسانی که ظاهرا با جنگ مخالفند، نقشه ای است برای اجرای توطئه های بعدی، نه تنها نمی پذیرفتند که مُهر طالبانیسم وحامی طالبان نیز بر پیشانی وقلم آدم می زدند.

خوی پلید طالبان در کشورداری ومردم داری و ارائه ی قرائت های آنچنانی از اسلام، وبی رحمی آنان‌ در برخورد با فرهنگ وهنر، جایی برای دفاع نمی گذارد اما دخالت نکردن در امور افغانستان، نیزبه معنای حمایت از دولت طالبان نیست ولو دربعضی تریبونها، برای تطهیر آنها تلاشی ناپسند کنند.
شرق وغرب وقتی امکان درگیرکردن ایران باشاخ گاوطالبان راپیدانکردند،
نقشه ی پنهانی مثلث (امریکا اسراییل ترکیه) باپیش انداختن دولت آذربایجان، درمرز ارمنستان وقطع تدریجی راه ارتباطی ایران به اروپاوقفقازآشکار شد.
اینکه دراین گیرودار، آذربایجان محلی ازاعراب  دارد که با ایران دست به یقه شودویاتوان دولت ترکیه آنقدرهست که خودش را وارد ماجرای خطرناک جنگ منطقه ای کندموضوع دیگریست که دربررسی های اولیه نه وجود آذربایجان ونه  توان تسلیحاتی ترکیه به یک جنگ نظامی نمی ارزد.به ویژه هردورییس جمهور بقا ودوام دولتشان را تا الان، مدیون ایران هستند.
هرچند، منافع گسترده ترکیه باعبور از جمهوری آذربایجان و دسترسی آن به کشورهای حوزه ی دریای خزر و سرحدات چین،برای آنها اغوا کننده باشد اما خسارت یک جنگ نظامی انهم با ایرانی که دراین مدت وطن دوستی وشهامت فرزندانش مثال زدنی شده وتاکتیک های نظامی اش در رودر رویی با امریکا موفق بوده، خودکشی محض خواهدبود.
درکشاکش بین آذربایجان وارمنستان به هردلیل اگر آذربایجان  پیروزشود، درموقعیت مرزی روسیه تاثیر گذار می شود.
بنابراین غفلت از منافع روسیه دراین ماجرا و نزدیکی اش با اسراییل خطای راهبردی ای است که به جد باید  مراقب آن باشیم.
امروز که دم خروس توطئه گران شرق وغرب ازلای قبای اردوغان وعلی اف بیرون زده به جرات می توان گفت داغ شدن تنور حمایت  از احمد مسعود نه برای مظلومیت اسیران در دره پنجشیر، بلکه نقشه ای بوده است برای سر گرم کردن ایران در شرق تا در هیاهوی حمایت از پنجشیر این گوشه از مرز ایران درپس غفلت همگان، نا امن شده وراه تجاری ایران به اروپا در ارمنستان مورد دستبرد آذربایجان قرار گیرد. هرچندکه ممکن است کسانی که دنباله ی حرفهای آنهارا می کشیدند باورنکنند که غافل شده اند.
رفتار چهل ساله غرب و اسراییل درمنطقه، دست توطئه گر آنها و فریبکاریهایشان را برملاکرده است.امابه دلیل سیاستهای مبهم دولتهای ما، حلقه ی دوستی رقیبان، باهمسایگان روزبه روزتنگ تر وفاصله  ماباآنهابیشترشده است.

بدنیست اشاره ای به آنچه   درمنقطه مورد مشاجره رفته است داشته باشیم

قسمت اول توطئه وقتی آشکارشد که جمهوری آذربایجان، بعدازدرگیری قره باغ بافشاربرارمنستان کنترل جاده ارتباطی ایران به اروپارا دردست گرفت و هرروز مسیررابر کامیونهای حمل کالای ایران به ان منطقه، تنگتر کرد. هرچندکه الحاق این مسیر  موجب اتصال آذربایجان به نخجوان می شودویک تقاضای طبیعی ای برای آذربایجان محسوب می شود اما رفتار دولت آذربایجان باکامیونهای تجاری دران مسیر، نشان می دهد نزدیک شدن به نخجوان فقط یک هدف است ونه تمام اهداف پشت پرده ی آن.
مرحله ی دوم ، مانور نظامی (اذربایجان ترکیه) و(دعوت ازپاکستان)  که موجب نقض قرارداد کنوانسیون  دریای خزر گردید. درتوافقنامه ی کشورهای حاشیه ی دریای خزر گفته شده هرگونه مانور نظامی کشورهای فرامنطقه ای دراین حاشیه ممنوع است، بنابراین جمهوری آذربایجان باکشاندن پای ترکیه  عملا نقض توافقنامه ای کرده است که نتیجه ی منفی ان باعث بهم ریختن مرزهای زمینی ایران خواهد شد.
وفاز سوم آن الان درحال پیگیری است تا استان ارمنی تبار سیونیک را به آذربايجان پیوند زده و جاده تجاری ایران در آن منطقه را به خاک جمهوری آذربایجان   متصل کند. درعوض، آذربایجان نیز منطقه ی قره باغ شمالی را به ارمنستان واگذار نماید.

بنابراین

همین سه حادثه ی کوچک در آینده مشکل بزرگی در مسیر تجارت وامنیت مرزهای شمال وشمال غرب ایران به وجود می آورد.
وقتی مقایسه ای بین حادثه پنجشیر وآذر بایجان می کنیم در پنجشیر هیچگونه منافعی از ایران، درحال حاضر به خطر نیفتاده است. ظلمی  که برمردم قره باغ رفت نیزبه مانند کشتار مردم افغانستان، وحشتناک بود.

اما تقاضای ورود ایران به ماجرای افغانستان تمام فضارا پر کرده بود، لکن  کشتار مردم قره باغ موجب تحریک احساسات آنچنانی نشد!!

اکنون که در مرزهای شمالی عملا دارند راه دسترسی ایران از طریق خشکی به اروپا وقفقاز وسرحدات شمال را می بندند، همانهاییکه تا دیروز سکوت در مقابل محاصره پنجشیررا دور از غیرت ایرانی می دانستند، امروز درمقابل تلاش ترکیه اسراییل و آذربایجان برای مسدودکردن  مسیر تجارت ایران و اعتراض به قانون شکنی جمهوری آذربایجان درحق کشورمان سکوت اختیار کرده اند. اخیرا روزنامه ی جمهوری اسلامی تحلیلی زده که با این نارضایتی ازعملکردها، مردم چندان روحیه ایستادن درمقابل دشمن را ندارند(نقل به مضمون)

اینجاست که ادم مجبوراست بگوید
دم خروس پنجشیر در جاده قفقاز پیداشده!!