محمد باقر عباسی سملی:

سخنم را بعد از نام و یاد خدا با گرامی داشت هفته دفاع مقدس و قرائت فاتحه نثار ارواح طیبه همه شهدا بویژه همرزمان شهیدم در دوران دفاع مقدس، آرزوی سلامتی برای جانبازان و ماندن بر آرمان ها برای رزمندگان، این یادگاران ایام جهاد و شهادت آغاز می کنم.

شاید این نوشتار برای بعضی ها غیر منتظره باشد. دلیلش هم سوابق اصلاح طلبی بنده و مواضع این کمترین، در انتخابات ریاست جمهوری اخیر است. زیرا در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم کاندیدای شایسته به نظر صاحب این قلم جناب دکتر سید مصطفی تاجزاده بود که مواضعی شفاف، بی پیرایه و قانونمند داشت.

که بعد از رد صلاحیت غیر قانونی ایشان و حرکت ناصواب شورای نگهبان در سوق دادن انتخابات به سمت تقریبا انتصابات، به ناچار از جناب همتی حمایت کردم. اما اینکه چگونه امروز به استاندار منصوب دولت جناب رئیسی خیر مقدم و خوش آمد می گویم، چند دلیل دارد که برای کسانی که با مواضع نگارنده طی ۲۵ سال اخیر آشنایی دارند، روشن است، که هرگز اولا در اتخاذ مواضع سیاسی به نوع لباس، نژاد و زبان افراد توجه نداشته و بیشتر توانمندی و تقوای دولتمردان ملاک موضع گیری هایم بوده است و ثانیا هرگز به توفیق الهی منافع فردی را ملاک اتخاذ مواضع سیاسی خویش قرار نداده ام. اولین مواجهه حضوری بنده با جناب دکتر حاج احمد محمدی زاده به دوران دفاع مقدس بر می گردد، آن هم بعد از پذیرش قطعنامه در سال ۶۷ و تهاجم  مجدد رژیم بعث عراق به خاک پاک میهن بود. چند روزی بود که از جبهه برگشته بودم که حمله مجدد عراق به رغم پذیرش قطعنامه آغاز شد و عراقی ها پیشروی برق آسایی داشتند، به گونه ای که بار دیگر با عبور از مرز شلمچه خود را به جاده اهواز خرمشهر رساندند. و خرمشهر در نیم حلقه ای از محاصره قرار گرفت. در این زمان رزمندگان با پخش فراخوان فرمانده کل قوا خمینی روح خدا رحمت الله علیه از رادیو و تلویزیون، سر از پا نشناخته خود را به جبهه ها رساندند، این هجوم غیر قابل تصور رزمندگان به سوی جبهه ها به حدی بود که جبهه های جنوب ظرفیت پذیرش این سیل رزمنده را نداشت و سرریز آن راهی جبهه های غرب کشور شدند.

ما که در گردان امام حسن مجتبی(ع) سازماندهی شده بودیم، مأموریت یافتیم تا در نزدیکی خرمشهر و مدخل جبهه شلمچه عمل نموده دشمن بعثی را به پشت مرزها برانیم. گردان اسلحه و مهمات گرفته بود و آماده رسیدن فرمان حمله، در همان شب اگر نام پادگان درست در خاطرم مانده باشد، در پادگان الغدیر در جراحی، شب در نمازخانه تجمع کردیم و جناب حاج احمد محمدی زاده به پشت تریبون رفت و بر خلاف انتظار ما طی سخنان کوتاهی فرمود که امشب گردان مالک همچون شمشیر مالک بر دشمن فرود خواهد آمد و لشکر دشمن متجاوز را متلاشی خواهد کرد. در این لحظه من که به شدت از عدم امکان حضور در عملیات متأثر شده بودم، قبل از ترک تریبون توسط جناب محمدی زاده خود را به وی رساندم و از محروم شدن گردان امام حسن(ع) از شرکت در عملیات اعتراض کردم. در این لحظه ایشان از من پرسید همه گردان مثل خودت آماده شرکت در عملیات هستند؟ پرسش دشواری بود. با اندکی مکث عرض کردم بله آماده اند، اینکه مکث کردم، زمان و کار بسیار حساس بود، من ارزیابی درستی از سایر نیروها نداشتم. زیرا خود در آن زمان یک بسیجی ساده ۲۰ ساله مثل سایر رزمندگان بودم، در صورتی که پاسخ به پرسش جناب سردار در توان فرمانده گردان بود. بلاخره هم پرسش جناب حاج احمد و هم مکث بنده در پاسخ گویی، پیامی را به طرفین این گفتگوی معترضانه منعکس نمود که اندکی آرام شدم. سپس ادامه داد که انشاءالله از گردان شما در ادامه عملیات حتما استفاده خواهد شد.

علاقه و ارادت من به کلیه رزمندگان با هر نگرش فکری در قالب جناح بندی های سیاسی بعد از جنگ، بر هیچ کس پوشیده نیست. بخصوص خدمت فرماندهانم در دوران دفاع مقدس، از طرفی جناب دکتر حاج احمد محمدی زاده از معدود سرداران بی حاشیه، معتدل و توانمند در مدیریت های اجرایی که تا کنون در سطوح ارشد سپاه بر عهده داشته می باشد. هر چند در روز معارفه سهو لسانی از قول وی منتشر شده است. جایی که فرموده: « در دوران جنگ نظامی، دولتی ها به کمک نظامیان آمدند و امروز ما نظامی ها در جنگ اقتصادی به کمک شما دولتی ها آمده ایم» زیرا قرار دادن قوای نظامی در عرض دولت، سخنی نگران کننده است و در قاموس نظام جمهوری نمی گنجد، که با شناختی که از ایشان در دسترس است، انتظار می رود در آینده و در فرصت مناسب این سهو لسان  اصلاح گردد.
همچنین صادقانه بگویم که دکتر محمدی زاده از معدود استاندارانی ست که انتصابش را توهین به فرهنگ و تمدن استان بوشهر ندانسته بلکه سوابق و شأن و منزلت ایشان را باعث افتخار می دانم.
به همین خاطر هم هست که قلبا از انتصابش خوشحالم و صادقانه می گویم: خوش آمدید فرمانده
و بی شک در طول دوران مدیریت ایشان در استان، تا جایی که با آرمانهایم در تضاد نباشد، در عرصه قلم و رسانه در راستای موفقیت وی از هیچ کوششی فروگذار نخواهم کرد.