غَمچو:

یه هُمساده ای داریم که بِچَش تازه دکتراشه گِرُفته و دیندای کار میگرده. دیگ پسین تو کیچه دیدُمش تا یه ماسک کلونِ گُتی هم زده ری پوزش و هاسی میا. از بسکی ماسکش شِوِر بی، اول نشناختُمِش اما نزیک که واوی و گفت آی غمچو سلام، از ری صداش فهمیدُم تا مَحسینه. گفتم بَه، آغای دکتر، حالت چه طحره خالو؟ گفت خدا را شکر، نفسی میا. گفتم همی سلامتی و تندُرُسی وُ هُزارتا نعمت بختره. بعدش پُرسش کردم و گفتم کارِه چه کردی خالو والا؟ نِتِرسی خوته یه جایی گیر کنی؟

گفت والا تموم مدارک دانشگُی و تحصیلیمه دادیدمه تهرون ستاد انتخاباتی که گفتیده مدارکتونه بسی کنین. گفتم خو! گفت والا لیسانس و فوق‌لیسانس و دکترامه پاک پُی نمره ی عالی گرفتُمه و معدل پاکشون بیس بیده. گفتم خو خدا را شکر، حتماً وَت گفتِنه بیو ! مَحسین خندس و گفت خالو والا چقه مثبت فکر میکنی. کاشکی همه مث خوت فکر میکردِن. گفتم چطو مِی !؟ گفت هیچی والا، مدارکمه که دیدنه، زنگ زدنه و میگِن به درد ما نمیخاری. پرسِشون کردُم سی چه به دردتون نمیخارُم.

گفتِن ما دُکترمُکتر نمیخِیم. تازه، ای بِخِیم هم، پُی معدل بالا نمیخِیم. بعدش گفتِن راسِش ما فقط مدرک پنجم دبستان به دومَن میخِیم. پرسِشون کردُم مِی پنجم هم مدرکه !؟ گفتِن ها، کسی که میخِیم پست و سمت وَش بدیم، نِبُیَس چی حالیش بو زیاد. باید کسی بو که بوقِ بوق بو. کَسیِه میخِیم که هِرّه از بِرّ تشخیص نده. ای همچی کسی سراق داری، بگو تا مدارکشه بسی کنه. وَشون گفتُم خو نِپِه خوم فقط مدرک دبستانِمه بسی میکُنُم. گفتن نه دیه. دیه نه قوله. تو دیه الآنه متأسفانه خیلی چی حالیته و ممکنه سیمون شاخ واوی ! ...