سروش اتابک زاده:
هزاره هاست این ملت، جهانیان را به تعریف و تحسین از خود واداشته، در میان قرن های گمشده تاریخ ایران تا امروز دولت هایی با سلایق، سیاست و اندیشه های باز و بسته آمده و رفته اند، تاریخ ممکن است در پاره ای موارد تسامح و تساهل پیشه کرده باشد اما نه ظالم و مستبد از نیش قلم محفوظ مانده و نه رهبران متفکر، آزاد اندیش و شایسته از ستایش و تمجید دور افتاده هر چه بودند در حافظه تاریخ و ملت باقی ماند؛ اما آن که همواره حرف اول تاریخ می باشد ایران است که جاودانه مانده اعم از اینکه دولت خوب باشد یا ناتوان، ملت ایران مقتدر و استوار بر پهنه ی جغرافیای سرزمین پارس تمام قد ونظرگیر همره زمان سخت ایستاده اند. در این مجال برای پیروزی آینده به واکاوی و بررسی دولت های پیشین، بویژه 16 سال گذشته، نیازی نیست. ملت به دنبال سامان بخشی مشکلات جامعه مانند، شغل، کسب درآمد، مسکن، بهداشت، آموزش و پرورش و... تحصیل امتیازات ملی در جهت پیشرفت و شکوفایی در عرصه اقتصاد، صنعت، کشاورزی وغیره هستند. این که شخصیتی چون «ولایتی» از سیاست هسته ای که یک قدم تا حل اختلاف فاصله داشت گله می نماید حکایت همان دسته بندی هایی است که غیر از «رهبری» کسی را به حساب نمی گرفتند.
آقای روحانی! شما با ردّ موارد تنش زا و چالش برانگیز تا چند هفته دیگر به عنوان رییس جمهور سکان مدیریت کشور را با اهداف خود به دست خواهید گرفت با این یادآوری که ملتی به پاخاست تا مهر تایید بر برنامه اعتدال و تدبیر شما زنند، مطمئنا خوب می دانید مملکت گرفتار مشکلات، معضلات و بیماری های متعددی می باشد، بخشنامه، شعار، وعده و قول نسخه شفابخش آن ها نخواهند بود. مطالبه حقی است که باید به دنبال آن بود اما خواسته تمایل به یک نظر می باشد، هم چنانکه «انتظار و توقع» مفهوم بدست آوردن حق نیست، بحث انباشت مطالبات از کجا نشأت گرفته؟ آیا خلأ های قانونی با نادیده گرفتن قانون مسبب اصلی نیست تا بنا به «ملاحظات»؟!… اجرایی نشود؟

بدون تردید دولتیان در هر نظام و پستی برداشت از قانون را برابر سلیقه، تفکر و تعقل خود تعریف و تشکیلات زیردست را مدیریت می کند، پس تا وقتی قوانین با تفسیر اشخاص جابجا می شود، درست نیست  که فلان را بر بهمان برتر یا بدتر بدانند. بهر روی در آستانه ی تحولی هستیم که برابر وعده ها باید میمون و مبارک باشد، اکنون ملت نگران بخشی از آن قول ها می باشد، مثل برابری حقوق زنان و مردان که با دیدگاه ها و قوانین موجود نظام اسلامی همسویی ندارد، یا حل توفیق آمیز  پروژه هسته ای و رابطه با جهان غرب بویژه آمریکا، بر اساس مطالبات حقوقی، منطقی و احترام متقابل، چرا جمهوری اسلامی به جامعه متمدن جهان پشت کرده، آیا ظرفیت و قابلیت های ایران نباید با کشورهای پیشرفته جهان وزن گردد، واردات ایران از میان بهترین محصولات و صنایع جهان باشد؟ چگونه می توان جهان را به چالش کشید و با آن ها روابط اقتصادی خوبی داشت که منافع ملی را تامین نماید؟ چشم پوشی از آزادی های مدنی مصرّح در قانون اساسی آیا عبور از حقوق مردم نیست؟ آیا توان بخشیدن به انجمن های مردمی (N.G.O) و پذیرفتن فعالیت های مدنی، ارتقاء دادن فرهنگ سیاسی، اجتماعی و... را توصیه نمی کند؟ آیا انباشت مطالبات بر حقِ «مردمی» از سوء مدیریت و عدم عنایت به آزادی ها آمده در قانون اساسی نیست؟ قانون در جای جای این سرزمین بهین که دولت موظف به صیانت از آن می باشد اکنون با اشکالاتی رو به رو ست که به زعم شما «بداخلاقی» تعبیر شده اما بدانید موضوع فراتر از این است زیرا همان عبور از قانون بخاطر «رانت»های رسوا کننده سبب شده تا شوراهای محلی در انتخاباتی پر از اشکال و ایراد، خرید رأی، حتی سوء استفاده از اعتقادات مذهبی، قوم گرایی و صف کشی طوایف؛ افرادی بدون داشتن کمترین صلاحیت به آراء لازم دست یابند. شورایی که می تواند «بال دولت» باشد نه بار آن، دلیل راه باید مردم را در مسیر حقایق قرار دهد، صداقت، حقیقت، عدالت و مدنیت و فرهنگ متاسفانه فدای خودخواهی، خود بزرگ بینی، دروغ، چاپلوسی و تملق شده است با نگاهی ژرف در می یابیم، ایران، امروز شخصیت توانمندی ندارد تا بتواند به معنای واقعی مطالبات بر حق ملت همچون حقوق سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی که هر کدام دارای توابعی هستند را مدیریت نماید، لذا شایسته ترین گزینه، اجماع رأی و نظر قوای کشور به اضافه مجمع تشخیص مصلحت نظام زیر چتر اتحاد باید تاییدیه رهبری را تحصیل نموده مجدانه برای اجرای موفق آن از تمامی ساز و کارها بهره جوید. زیرا بن بست ها و موانع موجود را با عقلانیت و بدون نگاشتن صورت مسئله غلط می توان از پیش رو برداشت، عقلانیت انتقادی شعاری پوچ نیست، بلکه باید شنونده و گوینده انتقاد با ادبیاتی صلح جویانه با تفهیم دیدگاه ها همدیگر  را درک نمایند.
آقای روحانی! کشورهایی هستند که به لحاظ منابع درآمد زا، نیروی کار، افراد نخبه و... محدودیت بسیار دارند، اما ایران فارغ از درآمدهای نجومی نفت و گاز، زیست محیطی ست با انواع کان ها و معادن، شرایط خوب کشاورزی با جوانانی هوشمند، مستعد و پویا که باید فضای کشور را برای شکوفایی، ترقی و تکامل «داشته ها» آماده ساخت، این سرزمین ثروتمند مردمش نباید دغدغه شغل و تامین نان داشته باشند، چه اگر شرایط کسب و کار فراهم شود احتیاج به تقسیم ملت به خطوط: زیر خط فقر، فقر، متوسط، دارا و... نیست که خود این طبقه بندی و حذف برخی خانوارها با عنایت به حق و حقوقی که در این آب و خاک دارند قابل بازنگری است. بهر روی انتظار می رود (اعتدال و تدبیر) با مدیریتی فراجناحی و کلان نگری بتواند قسمتی از نگرانی های ملت را برطرف سازد و چنان نباشد که در روزهای پایانی ریاست خود بگویند: نگذاشتند، بیش از این اختیار نداشتم و... در سوی دیگر ملت ما با غم و اندوه، و از دست رفتن چند سال دوباره در اندیشه «چه باید کرد» باشند.
نتیجه مناظره ها نشان داد که استحکام موضع، منطق و سیاست های «ولایتی» با کار و مطالعه مداوم بدست آمده، پس او فارغ از جبهه گیری و جناح ها می تواند تیم مذاکرات هسته ای را با درایت رهبری نماید. امید است کابینه ای زمام امور را به دست گیرد که بتواند راه های مسدود را بگشاید و قطار تدبیر را بر ریل خود استوار به حرکت درآورد./ح