خر قر شمال:

 خر غر شمال، خر کولی. این اصطلاح در این مورد به کار می رود که تو کار بکن  مزدت را بگیر چه کار داری که صاحب کار کیست مثال «خِر قر شمالِ او بده بیلتو بسو. خر کولی را آب بده پولت را بگیر»

خر گرده/ گل خطه: خوابیدن و غلت زدن الاغ در خاک.

(1)خر تو خر: هرج و مرج، بی نظمی که اصطلاح مؤدبانه آن شیر تو شیر است.

(2) خرما برون: زمان بریدن و برداشت خرمای سر درختی

خرما پزون: زمان رسیدن خرما، هنگامی که رطب به خرما تبدیل می شود در این مدت زمان که حدود مرداد و شهریور ماه و اوج شدت گرماست که اصطلاحا این مدت را خرما پزون به معنی پزش، پزیدن و پختن خرما بر اثر دمای شدید هوا تشبیه می کنند.

خرما چینی: پس از بریدن (پَنگ) خوشه ی خرما و برداشت محصول از نخل آن ها را در محلی با تکان دادن و جدا کردن دانه خرما از خوشه روی هم انباشته ودپو می کنند سپس خرماهای نارس (رطب) که باعث ترشیده گی شده همچنان ( کنگه) ها خرماهای خشک و بدون شیره و (کُت) کلاهک، کاسه برگ خرما و دیگر ظایعات را از خرما تفکیک و سپس برای نگهداری و حمل و نقل در (تاپو) خمره بزرگ ساخته شده از گچ یا گل و یا (بِل) کیسه مانندی که از برگ نخل بافته شده و بگویش محلی (دله) حلب های فلزی و در سال های اخیر درون کارتن های مخصوص کرده و سخت می فشارند تا هوای اطراف و بین ان گرفته شده و برای مصرف سالانه سالم بماند.

خرما روغن: چنگ زدن خرما در روغن که هم مصرف غذایی دارد و هم با افزودن کوبیده برگ درخت مورد به ان به عنوان نوعی  مرهم برای التیام و بهبود ضرب دیدگی استخوان مصرف دارویی دارد.

خرمسّون: (خرمستان) فصل بهار که به علت وفور علف و سر سبزی خر مست شده و شروع به عرعر به گویش محلی زاره دادن می کند که به کنایه به افراد الکی خوش اتلاق می شود. آواز خر در چمن.

خرِ مقّو کرده: الاغ سرما زده، خر سرما خورده. این اصطلاح با کنایه به افرادی که از شدت سرما به خود می لرزند و به فکر گرم کردن خویش نیستند گفته می شود.(مثل خر مقّو کرده)

خُرمل: خاکه ذغال هایی که به صورت روشن زیر خاکستر نهفته است از این نوع آتش برای طبخ غذا به صورت آرام پز استفاده ی شود.

خرمن پا: نگهبان خرمن جو و گندم

خرمن چن من: نوعی بازی محلی

خرمن جه: (خرمن جا) اضافه مقلوب جای خرمن، خرمن گه (خرمن گاه) زمین صاف و مسطحی مخصوص قرار دادن و انباشتن جو و گندم که هنوز آن را نکوفته و از کاه جدا نشده.

خرمن زیاد: اصطلاحی است که هنگام عبور از مزرعه به صاحب محصول گفته می شود و او در جواب می گوید دین محمد زیاد.

خرمُی بُن تاپو: (خرمای ته تاپو) خرمایی که پس از مصرف قسمت فوقانی دوشاب خرماهای قسمت بالا را به خود جذب کرده نرم و دوشابی شده که خُرمی دُشوی هم گفته می شود.

خرمی گجیک: نوعی رستنی خودروی با برگ هایی چسبنده و رونده.

خرمُکه: ((خرکُندرو)) نوعی الاغ با چثه و سر و پوزه ی کوچک که در راه رفتن کُند به گویش محلی (مُک) مخالف تُند است.

خِرنادن: گرفته گی گلو و صدا بر اثر گریه و داد و فریاد زیاد.مثال (سر گُلیش خرِ هم نهاده)

خُرنگ: حبه آتش، قطعه ذغالی که خوب برافروخته و سرخ شده و گل انداخته این نوع حبه ذغال دارای شعله ای ملایم و گلگون است خُرنگ تشی مثال تشکو خو خُرنگ واویده.

خره: الف ـ بسیار شور، نمک سود شده مثل مُی کو خره ی نمک واویده. ماهی بسیار شور شده که غره هم می گویند.

ب ـ پاره شده که خرودر هم گفته می شود مثال ((لواسلش خرودر واویده. لباسش پاره پاره شده))

خروخت دلش: (خوش وقت دل او) این اصطلاح به افرادی که بسیار خونسرد و بی قید و بی غم هستند گفته می شود که خرم و دلش هم گفته می شود.

خرِ کاجمال: این اصطلاح به افرادی که هر چیز را یگانه و تک و مربوط به خود می دانند گفته می شود در پاسخ به اینکه فلان شی مال شما نیست گفته می شود. می خر نی غیره خر کاجمال. مگر الاغی نسبت به جز الاغ قاید جمال)

خر کروزک: نوعی خار بوته رستنی و خودرو که خر کرزک هم گفته می شود.