دردنیایی که ساختارشکنی و مرگ فرا روایت ها مد محافل علمی و فلسفی گردیده، سخن گفتن از زبان فرانسلی که بویی از فرا روایت دارد ممکن است زمینه اتهام به ایستایی در مرحله مدرنیته و سنتی را فراهم نماید. ما نیز در رد این اتهام و تبرئه خودمان، شکستن بت واره های مد شده زمانه را نوعی ساختارشکنی و مرگ فرا روایت های به ظاهر ضد فرا روایت می دانیم که در این نوشتار کوتاه به بخش کوچکی ازآن پرداخته می شود.

زبان در نزد زبان شناسان روی دیگر تفکر و از نگاه مردم شناسان، جزیی از فرهنگ در نظر گرفته می شود. بنابراین، ماهیت زبان، اندیشه و پیام موجود در آن است و فرهنگ به معنای معنوی اش همان زبان می باشد (زبان=تفکر=فرهنگ).

به تعبیر دیگر، زبان تفکر نمادی شده و بین الاذهانی است که به درک مشترک از امور و جهان پیرامون افراد یک جامعه کمک می کند. هر زبان ازآنجا که یک پدیده اجتماعی می باشد، دارای ساختار و جهت گیری خاص خود خواهد بود وعلاوه بر این به تبع سطح تفکر موجود درآنها دارای مراتب و درجاتی می باشند. در این رتبه بندی، پایین ترین مرتبه را، زبان تصویری می نامیم که به تبع تفکر حسی شکل می گیرد. مرتبه دوم را فرا تصویری می گوییم که ناشی از تفکر انتزاعی می باشد و بالاترین آن را تصعیدی در نظرمی گیریم که به تبع تفکر فرا انتزاعی بوجود می آید.

هر سطح از تفکر به عنوان یک مظروف برای تبدیل شدن به زبان که حکم یک ظرف را دارد مستلزم نمادهای خاص کلامی، حرکتی وغیره است. هم چنین این نمادها باید به قلمرو تعاملات اجتماعی وارد گردد و درک مشترک انسانها را از پدیده ها به همراه داشته باشد تا بتواند نقش یک زبان را به دست آورد.

سریع ترین مرحله نماد یافتگی تفکر به علت ملموس و در دسترس بودن، مربوط به مرحله حسی و تصویری می باشد. لذا جوامعی که حد جهان بینی و معرفت شناسی آن ها محدود به همین محسوسات است و برد توسعه و پیشرفت آن ها به ابزارسازی هرچه بیشتر و پیچیده تر ختم می گردد به این مرحله زبانی و حداکثر به مرحله انتزاعی آن دست می یابند. البته مرحله انتزاعی آن ها نیز مانند آنچه در نزد فلاسفه و اندیشمندان پسامدرن جهان اجتماعی غرب رواج گرفته، بیشتر به عنوان یک بازی زبانی مطرح شده و حقیقت عقلی و فکری را تا حد همین بازی ها و تخیلات و قراردادهای اجتماعی فرومی کاهند.

در چارچوب این زبان شناسی، هیچ زبانی قادر به دوام وانتقال به نسل های بعدی نمی باشد ولذا ما همواره با زبان نسلی و        زمان مند و محدود مواجه هستیم. پر واضح است که اگر این محدودیت نسلی در ذیل و سایه یک تفکرفرا انتزاعی قرارگیرد، آنگاه دارای پایه ها و جهت گیری های ماندگار و حقیقت محورخواهد بود و در این وضعیت است که می تواند از بازی زبانی و نقش برآب بودن رهایی یابد.

تفکر یا زبان فرا انتزاعی، تفکری است که به حقیقت محض و منشا ء هستی بند است و هدیه ای فرا زمینی می باشد که از مسیر برگزیدگان بشر یعنی انبیاء که عقل بیرونی نامیده می شوند آورده شده است. این همان زبان فرانسلی می باشد که رد پای آن را می توان در میان همه نسل ها مشاهده کرد.

زبان فرانسلی دارای ساختاری حقیقی و تکوینی و نیز یک جهت گیری غیرسلطه گرانه می باشد و قادراست مراتب پایین تر تفکر یا زبان را به سمت صداقت و شفافیت عقلی خود جذب نموده و تغییر دهد. این زبان که باید زبان ثابت انسان باشد در دو وجه تکوینی و تشریعی قابل درک و مشاهده بوده و کاملا منطبق بر یکدیگر می باشند. از آنجا که بعد تکوینی جهان هستی دارای رمز و راز و حکمت متعالی ست لذا انسان برای رمزگشایی و بهره مندی اش باید وجه تشریعی آن را که هم جنبه شناختی و هم گرایشی دارد به کمک عقل بیرونی یعنی انبیاء وارد حیات اجتماعی خود نماید. در این حالت است که زبان و تفکر پایین دستی (حسی وانتزاعی) معنا و جهت حقیقی خود را به دست آورده و ابتکارات و خلاقیت های فکری انسان نیز از بیهودگی و دور خود چرخیدن نجات خواهد یافت.