احمد خواجه حسنی:

هدف اصلی طرح و پردازش این نوشتار ارائه راهکاری است که شکاف ایجاد شده مابین مردم و حاکمیت را بازتعریف و تبیین نموده و سرانجام راهکاری به جهت ترمیم آن ارائه نماید بدین امید که در محضر منیع کارگزاران نظام مقبول و موثر افتد .

برآوردهای اکولوژیکی براین مبنا استوار است که نرخ مشارکت سیاسی مردم در انتخابات خرداد ۱۴٠٠ در سطح ضعیفی نمود پیدا می کند و یقین جازم دارم که امروزه روز، همه جناح ها احزاب و گروه های اجتماعی با هر نحله و نگرشی بر این گزاره صحّه می گذارند و نیک واقفند که کشور از بسیاری جهات با چالش های جدی مواجه است و در این وادی مشارکت حداکثری مردم بر بسیاری از موارد ارجحیت دارد.

برگزاری انتخابات آتی با حضور همه احزاب ،جناح ها و سلایق مختلف سیاسی یکی از عوامل مهم تحقق مشارکت حداکثری و ترویج به حضور در انتخابات و ایضاً توجه به خواست و علایق مردم است .

مشارکت سیاسی به طور عام و مشارکت انتخاباتی به طور خاص و رفتار رأی دهی به نحو اخص از پربسامدترین کنش های سیاسی در نظام های مردمسالار است و اینگونه است که رأی ها در همه نظام های مردم سالار واحدهای اساسی قدرت سیاسی هستند.
مشارکت حداکثری در انتخابات منوط به پیش نیازهایی است که با عبور از گذشته ها و خاتمه بخشیدن به مطلق انگاری و اعمال پاره ای سیاستهای نابخردانه و عدم پیروی از قواعد کهنه ای که منطبق با شرایط جامعه ما نیستند همراه شده و در راستای منافع ملی طی طریق کنند که اگر این امر محقق گردد شالوده نظام سیاسی کشور تقویت شده و انسجام ملی را به جهانیان عرضه خواهیم داشت.

معیار (وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا) اقتضا می کند که با از بین بردن تفاوت ها و تبعیض ها و با تضارب آرا ، نهادینه سازی عقلانیت و پلورالیسم فکری  فرهنگ مشارکتی را به منصه ظهور رسانیم که با شکل گیری فضای مبتنی بر گفتگو، هیچ یک از گروه ها خود را حق مطلق و دیگری را باطلق مطلق قلمداد نکنند.
به جد و با ارزیابی جمیع شرایط موجود زمان آن فرا رسیده که یادگار ستیزی را خاتمه داده، عطای سناریو سازی های نخ نما علیه یادگار امام (ره) را به لقایش بخشیده و مسیر را به سمت بیت صالح امام و نوه بنیانگذار انقلاب هموار نموده و به خمینی کبیر سلامی دوباره دهیم و مسیر انتخاب ایشان را برای آحاد مردمی که دل در گرو نظام و انقلاب دارند سهولت بخشیم.
 
باورمندم یادگار امام متعلق به یک جناح خاص نیست لذا شایسته است نگاه ما به ایشان فراجناحی و کلان نگر باشد.
انتخاب یادگار امام(ره) راه نرفته ای است که دیر یا زود میبایست پیموده شود، پس چه بهتر که زمان پیمایش، همین انتخابات خرداد ۱۴٠٠باشد.

ایشان قادر خواهند بود پیوندی کمیاب مابین احزاب و جناح های و نحله های فکری مختلف ایجاد کرده و متعاقب آن این ارتباط و تعامل به جامعه هدف تعمیم یابد.
اذن حضور معظم له در انتخابات و انتخاب توسط قاطبه ی ملت به مثابه با یک تیر چند نشان را هدف قرار دادن است.
برآیند حضور یادگار امام می تواند نوید بخش نشاط سیاسی و اجتماعی گردد و بارقه های امید را به اجتماع بحران زده فعلی معطوف دارد.
سید حسن حفظ الله، به دلیل پیشینه و سوابقی که دارند می توانند گسست اجتماعی موجود را تا حد زیادی بهبود بخشند و در راستای همبستگی اجتماعی گام بردارند.
انتخاب سید حسن خمینی ناظر به علائق جمعی، منافع ملی و ارتقاء اعتماد اجتماعی است و نباید غافل بود که عنصر اعتماد، بدنه جامعه و نظام سیاسی را به یکدیگر اتصال می دهد.

اگر به این گزاره کلیدی که ( فرد از نظر سیاسی آنگونه می اندیشد که از نظر اجتماعی در آن به سر می برد) بیندیشیم و به این باور برسیم که نظامِ باور و کردار سیاسی شخص تابع وضعیت اجتماعی اوست و این خصوصیات اجتماعی افراد است که ترجیحات سیاسی آنان را تعیین می کند، لاجرم بدین مهم نائل خواهیم گشت که مردم فردی از جنس خودشان را مطالبه می کنند کسی که پایگاه اجتماعی و مردمی شایان توجهی در جامعه داشته باشد و مبنای عمل و حرکتش همان سیره و طریقت امام ره باشد.

به ایران، سرنوشت و ته نوشتش بیاندیشیم.