غَمچو :

اولِ عیدی، عِجَو گیر و گرفتاری واویدیما. دو سه روز نُهاتَر هاسی خیابونِ جمهوریه جاروف می کِردُم که یه دَعفه یه صدای غُناهِشتی پَسِ سرُم راس واوی و یه موتورینی گُرَمبِشتی اُفتا زمین و بچه جوونه ای که راننده بی، خوش و یه پیرزنی که پَسِ سرش نشسه بی، جفت شون پِرخ واویدن تو وسط خیابون _ خدا رحم شون کرد که ماشینی چی نمی اُومه او ساعت وگرنه لُفلَه ویمیدِن شی ماشین  _ رفتُم کمکشون کردُم تا راس واویدن و نشسن ری جدول پیاده رو. پیرزنو همیطَحری هی پاشه میمالوند و فحش میدا. فحش وُ همه میدا.

هرچی بچه ی کو میگفت بیوی بسّه دیه، اُنگار نه اُنگار که گپی زده بی. بیوی همیطَحری دوتا دسشه قُیُّم میزد ری زونیش و فحش وُ بالا تا دومن میدا. پُرس کردُم چِتون بی خالو والا !؟ بچه ی کو، یه چالِ گُتی تو خیابونه نشونم داد و گفت اُفتادیم تو ئی مَرگَشته یا! سیل کردم تا حقیقتاً هم چالِ زُشتیه. هیچی، یه کم اُوی دادیم بیوی خارد و همیطَحر که گیرِ فحش و نرفین بی، دِوِلا سوار واوی پسِ موتور و رفتن _ اگزوز موتورشون هم وَر اُومدَی وُ دِلوُویز واویدِی وُ موتور _ تا رفتن، باقرو رئیسی خوش و غُلمَلو باهنر و دو سه تا کارگر دیه پُی پیکان باری بِرَکِ مو وَیسیدِن و بعدِ سلامِ لَنگی که کِردِن، یه مُشت ماسه و مُکادِم و چن تا هم کیسه سیمان اُنداختِن ری زمین و درِ یه خونه ای هم زدن و شِلِنگِ اُوی اَسَدِن وشون و یه کُپِّ مِلاتی دُرُس کردِن و وُویسادِن گیر سیگار کشیدن و وِر زدن. مونَم همیطَحری که تو دلُم وشون آفرین می گُفتُم که چقه کارشون دُرُسه که جَلدی میان چال و چوله یَله پر کنن تا دیه کسی نِفته توشون، دِوارته گیرِ جاروف واویدُم.

تا آخُرِ خیابون که رفتُم، دیه نَزیک بِرَسِ چاس واویدِی تقریباً. جاروفمه واری نُهادُم ری کولُم و واگَشتُم سَروَختِ موتورُم که سوار واوُم و بِرُم خونه اُما یه دَعفه چیشِلُم رفتِن کلّه ی سَرُم. آغا، سیل کردُم تا همو نزیکَلِ چالِ کو، یه مانع سیمانی گُتّی زدنه که از بسکی بلنده، سیَهش اُفتاده ری چالِ کو. باقرو و غُلمَلو و دار و دسّه شون، چاله که پُر نکِردیدِن، هیچی، تازه یه مانع ِ گُتّی هم زدیدِن بِرَکِش !

یه مُشتی شون سوار ماشین واویدیدِن و تاک و پِریکی شون هم هاسی دس پِلشونه می شُشتن که سوار واون برن، که گرُفتُم شون. گفتُم جهنُم میخَین بِرَین. باقرو رئیسی اُومه جلو وُ گفت چته غَمچو ؟

گفتُم مو توقع داشتُم بزنین ئی چال و چوله یَله پُر کنین. پُرشون که نکِردینه، هیچی، اُندَعفه یه سدِّ سِکَندری هم اُنداختینه نُهاشون که دیه کسی اصلاً نِوینِشون !؟ گفت غَمچو، خوت دَسِت تو کاره و میفهمی. ما فقط بند و بساطِ مانع دُرُس کنی دسمونه و گروه چاله پُرکنی فرق میکنِن پُی ما. پُرس کردُم خو سی چه اونایه بسی نمیکنِن ؟

غُلمَلو یه وَخچِه ی گُتّی کِرد و گفت اونایه خو خیلی وَخته که اخراجِشون کِردِنه و دیه کار نمیکنِن. پُرس کردُم خو نِپِه تگلیفِ مردم چِنه ئی ماوَین ؟ باقرو رئیسی گفت تگلیفِ مردم پُی خوشونه. اِی وَرِشون نِخاشه اینجو، میتَرِن بِرِن یه شهر دیه. گفتُم یعنی اصلاً کسی نمیا پُر کنه ئی چال و چوالَلِ تو خیابونه !؟ باقرو کُمشِه اُنداخت جلو وُ همیطَحری که قدبندِشه ری کُمِش جَوجا میکِرد، گفت چَن دَعفه مَی باید وَت بُگُم غَمچو!

میگُم اونایه دیه کلاً اخراج کِردِنه وُ فقط یه گروهی بیشتر نمونده که ئی هم گروه مانه. مانَم خو فقط بلدیمه مانع دُرُس کنیم. یعنی تخصص مون فقط مانع دُرُس کُنیه. تو همی گَپ و گفتَل بیدیم که همو بچه جوونه ی کو، پُی موتور رد واوی ورمون و پُی کَنجیلِ دسِش یه فحش زُشتی داد وُ باقرو رئیسی و غُلمَلو باهنر وُ تندی هم گُرُخت و در رفت. جُی تییِر موتورش اُما مثِ همو فحش زُشتو موند ری دلِ مانع وُ هموطوری هم مونده سی خوش و هر روز هاسی میوینُمِش. دیگ، اُمروز، صُوا وُ تا هر وَختی که ئی مانع تو خیابونه ...