احمد خواجه حسنی:

چهل و دومین دهه فجر، چالشی و توأم با حاشیه آغاز شد. به نحوی که در مراسم تجدید میثاق با آرمان های امام راحل پخش مستقیم سخنرانی یادگار امام راحل به پیوست تسلسلِ بایکوت های پیشین معظم له قطع شد، نام امام رضوان الله در قطعنامه پایانی 22 بهمن حذف شد و در اقدامی به غایت غیر مسئولانه و خلاف شرع و اخلاق و قانون، با طرح شعارهای انحرافی و توهین به رئیس‌جمهور روی دیگر سکه در یوم الله 22 بهمن در معرض عموم به نمایش درآمد غافل از اینکه هتاکی‌ به رییس‌جمهور به تهی شدن نظام از جمهوریت و جوهره‌ دینی خواهد انجامید، گرچه مانیفیست این گونه تحرکات به مثابه از یار آشنا سخن آشنا شنیدن و مسبوق به سابقه است.

بروز شرایط آنومیک و سریال پر تکرار هتاکی به ریاست محترم جمهور معلول عوامل متعدد و گسترده ای است که عمدتاً منبعث از فضای دو قطبی کنونی است و اینکه هر کدام از جناح ها بر این باورند که خود حق مطلق اند و برخی ها که با آنها هم نظر نیستند را باطل مطلق می پندارند و به زعم برخی ها فی الحال نبرد فضیلت ها بر ضد رذیلت ها را شاهدیم و یقین جازم دارم که تداوم این روند خسران و زیان را به کلیت نظام تحمیل خواهد کرد.

توهین به رییس جمهوری در راهپیمایی موتوری در یکی از شهرها ماحصل طغیان اختلافات جناحی و دامنه دار شدن و کانالیزه نمودن اینگونه شعارها در تریبون های مداحی، دور همی های حزبی و بعضاً سخنرانی های حماسی است که شوربختانه فیدبک های این رویه پس فرست وار به کف خیابان کشیده شده است.

تبعیض رفتاری در مواجهه با هنجار شکنانی از این قبیل ، جامعه را سرخورده کرده و اعتماد اجتماعی که پایه و اساس سرمایه اجتماعی است را به شدت تقلیل می بخشد.
 
مرگ خواهان روحانی که به اغلب احتمال خود را مصون از پیگرد قانونی می دانند در بازار مکّاره سیاست و جامعه ی رسانه ای امروز هنجار شکنی فاحشی داشتند که با موجودیت و نگرشی بدین سان دیگر نیازی به اعزام بمب افکن و ناو هواپیما بر دشمن نیست و اینان خود راه تیشه به ریشه زدن را سالهاست آموخته اند.

فضای دوگانه و قطبی شده به سرانجامی چونان ولنگاری فرهنگی، تخریب سیاسی، توهین به اصل نظام و رادیکال شدن جامعه رسیده و عواقبی بدتر از خلیفه کشی نیز در این گذار قابل پیش بینی است.

جامعه آپولیتیسم (سیاست زده) امروزی درگیر فجایع و بحران هایی است که اگر مسؤلین نظام وقعی بر آن ننهند جامعه ایران روز به روز به "لکم دینکم ولی دین" نزدیک تر می شود.

در عرفِ بخشی از انقلابی‌ها، خودی یعنی هر کسی که در طبقه‌بندی‌های سیاسی، خودش را اصولگرا می‌داند؛ غیرخودی هم، هرکسی که خود را اصولگرا نمی‌داند و به زعم نگارنده این رویکرد اشتباه فاحشی را در بر دارد چرا که جامعه نیازمند ایجاد و برقراری دیالوگ و گفتگو در طیف های مختلف سیاسی به انضمام تقویت عقلانیت و پلورالیسم فکری و تکثر گرایی است.

اگر به فکر حل بنیادین مشکلات به صورت درونی هستیم چاره ای نداریم جز اینکه مؤلفه های شاخصی چون گفتگو، تحمل مخالف و تضارب آراء را پیشه کنیم.

امروزه سیاست خارجه ی نظام، محل منازعه جریان های سیاسی شده، زنگ هشدار در شالوده نظام سیاسی کشور (مشارکت سیاسی مردم) به صدا در آمده و به شهادت آمار و ارقام موثق دوره ای از پارلمانی را در حال گذاریم که رییس مجلس آن فقط ۱۷ درصد آرای مردم را داراست، معضلات اقتصادی و معیشتی مردم که حاجتی به بیان ندارد.

 از منظر جامعه شناختی آن چيزي که جامعه را سرپا نگه مي دارد و آن را از سقوط به قعرِ آشوب حفظ مي کند، انسجام اجتماعي و اخلاقي در جامعه است.
توهین به ریاست جمهوری قانونی و رسمی کشور، توهین به شعور سیاسی کسر قابل توجهی از مردم است، مایلم صراحتاً اعلام دارم؛ نظر شخصی راقم این وجیزه بر این بنیاد استوار است که به کارنامه دکتر روحانی انتقادات بسیاری وارد است و در برخی موارد اصلا قابل دفاع نیست لیکن فراموش نکنیم که اینجا ایران، مهد ادب و فرهنگ و سجاياي اخلاقي است، انتقاد و گلایه و هشدار را نه با حرمت شکنی و بی اخلاقی که با خویشتنداری و سعه صدر در معرض دید جهانیان قرار دهیم و بزک به دست رسانه های معاند نبایست داد.

اینکه صدر تا ذیل مشکلات، معضلات، آسیب ها و بحران های کشور را به حساب رئیس جمهور وقت گذاریم اجحافی ناپسند و عملی غیر اخلاقی است که پرداختن به آن نیازمند یادداشتی مستقل است.
امید دارم شورای هماهنگی تبلیغات در قامت متولی رسمی راهپیمایی 22 بهمن، قوه محترم قضائیه و مراجع ذیصلاح بی طرفانه در این مورد ورود کرده و عادلانه در راستای برقراری عدالت اجتماعی حرکت غیر قانونی هنجار شکنان را محکوم نمایند.

پ ن: نگاه جامعه شناختی شیوه‌ها و نگرش های خاصی را داراست و مردم را به عنوان اعضای گروه‌های اجتماعی می‌شناسد نه به صرف انسان بودن، چرا که به روابط نهادها و متغیرهای اجتماعی نیز توجه دارد.

*دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی سیاسی